Changes

*980-982թթ. Անանիա Նարեկացու պատվերով և ուղղակի ցուցումներով գրել է «Պատմութիւն Հայոց» երկասիրությունը: Նրանք 980թ. հուլիսի 4-ին «յեզր գետոյն, որ կոչի Ախուրյան» զրուցել են «բերան ի բերան... յաղագս պատմութեանս»: Այսինքն՝ միասին են քննարկել ու ծրագրել աշխատության թե՛ կառուցվածքը, թե՛ ծավալը և թե՛ բովանդակությունը: Ժամանակի հակաքաղկեդոնականության ականավոր ներկայացուցիչ Անանիա Նարեկացին իր դրոշմն է դրել Պատմության վրա: Ուխտանեսը հակաքաղկեդոնական մաքառման այն գործիչներից էր, որոնց ջանքերն ուղղված էին Բյուզանդիայի ծավալապաշտական ձգտումների դեմ: Պատմությունը երկասիրելու ժամանակահատվածում (982–984) Բյուզանդիայի մարտավարությունը Հայաստանում հասել էր զգալի հաջողությունների, և Ուխտանեսի գործը նշանակալից է եղել կայսրության նվաճողական քաղաքականության ու բյուզանդական եկեղեցու նկրտումների դեմ մղվող դավանական պայքարում:

*Երկասիրության ամբողջական խորագիրն է «Պատմութիւն յերիս հատուածս»: Այն բաժանված է երեք մասերի, որոնք հեղինակն անվանում է հատվածներ՝

*Երկասիրության 1-ին և 2-րդ հատվածները մեզ հասել են թերի, 3-րդ բաժինը չի պահպանվել:

*Առաջին հատվածը Հայոց ամփոփ պատմությունն է՝ Ադամից մինչև Տրդատ Գ Մեծ: Բաղկացած է 76 գլուխներից, որոնցից առաջինը խոսում է աշխատանքի նպատակաուղղվածության ու ստեղծման հանգամանքների մասին և ընծայական է Անանիա Նարեկացուն: Առաջին հատվածի պատմ. արժեքը մեծ չէ. Ուխտանեսը գրեթե կրկնել է Ագաթանգեղոսի, Զենոբ Գլակի, Եվսեբիոս Կեսարացու և հատկապես Մովսես Խորենացու արդեն հայտնի տեղեկությունները: Օգտվել է նաև Անանիա Շիրակացուն վերագրված «Ժամանակագրութիւնից» եկեղեցական հայրերի ճառերից, վկայաբանություններից և այլ երկերից: Հեղինակը տվել է Հայոց թագավորների և կաթողիկոսների, հռոմեական կայսրերի ու քահանայապետների ցանկերը, I–IV դ. Հայաստանի քաղական, կրոնական պատմությունը: Այս հատվածում ամենաարժեքավորը թերևս «Գահնամակ»-ի վերաբերյալ ակնարկությունն է, որը տեսել և օգտագործել է հեղինակը: Կարևոր է նաև IX դ. վերջի և X դ. սկզբի հայ պատմիչ Շապուհ Բագրատունու կորած երկի մասին հիշատակությունը: Որոշ ուսումնասիրողների ենթադրությամբ՝ առաջին հատվածն էլ մեզ չի հասել ամբողջությամբ: Հայ-վրացական Հարաբերություններին նվիրված երկրորդ և առաջին հատվածների միջև բաց է մնում շուրջ 300-ամյա պատմություն:

*Պատմության քննությունից պարզվում է, որ հեղինակն սկզբնապես մտահղացել է միայն երրորդ հատվածը, որտեղ նկարագրվող իրադարձությունների մասնակիցն է եղել: Այնուհետև ծրագրվել են առաջին և երկրորդ հատվածները, որոնք հիմք էին հանդիսանալու երրորդի համար: Երրորդ բաժինը պետք է ծառայեր ժամանակի հայոց պետական գաղափարախոսությանն ու քաղաքական նպատակներին, Բյուզանդիայի դեմ կրոնաքաղաքական մաքառման գաղափարին:

*Ուխտանեսը մեծապես ազդվել է Մովսես Խորենացու Պատմությունից, որը նրա համար բացարձակ հեղինակություն էր և գլխ. աղբյուրներից մեկը: Ուխտանեսը նրան է հետևում ինչպես ժամանակագրական համակարգով, այնպես էլ ժողովրդական զրույցների ու ավանդությունների նկատմամբ քննախույզ մոտեցմամբ: Նա եզակի եղեկություններ է հաղորդում նաև Անանիա Նարեկացու «Պատմութիւն Հայոց» և «Հաւատարմատ» կորած երկասիրությունների մասին: Նրա լեզուն պարզ է և սահուն, սակայն զերծ չէ երկարաբանություններից:

==Ձեռքբերումներ==