| Աբովյան Կառլիս Շավարշի | |
| Абовян Карлос Шаваршович | |
| |
| Այլ անուններ: | Կալո |
| Անգլերեն: | Abovyan Karlos |
| Հայերեն: | Աբովյան Կառլիս Շավարշի |
| Ծննդյան տարեթիվը: | 01.03.1937 |
| Ծննդավայրը: | Կիրովական, Հայաստանի Հանրապետություն |
| Մահվան տարեթիվը: | 05.12.1992 |
| Մահվան վայրը: | Վանաձոր, Հայաստանի Հանրապետություն |
| Համառոտ տվյալներ: Նկարիչ: | |
Բովանդակություն
Կենսագրություն
Ծնվել է 1937թ. մարտի 1-ին Հայաստանի Խորհրդային Հայաստանի Կիրովական քաղաքում (այժմ՝ Վանաձոր):
Մահացել է 1992թ. դեկտեմբերի 5-ին Հայաստանի Հանրապետության Վանաձոր քաղաքում:
Կրթություն
- Մասնագիտացել է ինքնակրթությամբ:
Աշխատանքային գործունեություն
- Միջնակարգ դպրոցն ավարտելուց հետո Կառլոս Աբովյանը որպես նկարիչ-ձևավորող աշխատել է Կիրավականի քիմիական գործարանում:
- 1975թ.-ից ամբողջովին նվիրվել է գեղանկարչությանը:
Աշխատանքներ
- «Մարոյի թաղումը»:
- «Էլենի դիմանկարը», 1982:
- «Քրոջս դիմանկարը», 1984:
- «Ինքնանկար բերետով», 1986:
- «Ինքնանկար», 1989:
- «Լոռի: Մայրամուտի գույներ», 1991:
Այլ
- Ստեղծագործել է հիմնականում դիմանկարի ժանրում:
- Կտավներին յուրահատուկ են խորհրդապաշտությունը, գունային ոչ կաղապարային լուծումները, դինամիկան:
- 1995թ. ունեցել է անհատական ցուցահանդեսներ Երևանում և Վանաձորում (հետմահու):
Մեջբերումներ Կառլոս Աբովյանից
- Իմ կտավները իմ ժողովրդի հարստությունն են:
- Նկարչությունից դուրս ամեն ինչ հեշտ է:
- Նկարչության հետ դժվար է պայքարել: Ես պայքարում եմ իմ գաղափարների, իմ ազատության համար:
- Կյանքի իմաստը անիմաստությունն է. իզուր ենք այն փորձում գրել մեծատառով:
- Հանճարեղությունը պարզության մեջ է. դա հատուկ է մեծ արվեստագետներին:
- Չեմ տեղավորվում մարդկանց մեջ: Չեմ նկարի, երբ հիասթափվեմ մարդկանցից:
- Ինձ այսպիսին է դարձրել սովը, բնությունն ու գրքերը:
- Դուք չգտաք իմ սրտի ճանապարհը:
- Ինձ չնչին թողեք, որ ես մեծանամ:
- Նկարիչների միության անդամ դառնալով` ոչ ոք նկարիչ չի դառնում: Ավելորդ բաներ են էդ բոլորը: Քանի անգամ առաջարկել են, հրաժարվել եմ:Իսկական նկարիչը պիտի նկարի. դա է նրա խնդիրը. ցուցահանդեսներին մասնակցելը, էն էլ մի գործով, դատարկ բան է: Հետո, ամենամեծ նկարիչները միայն իրենց կարող են թույլ տալ կենդանության օրոք անհատական ցուցահանդես բացել` Պիկասոն, Շագալը, Սարյանը…
- Արվեստը որդին է տառապանքի և սիրո:
- Գեղեցիկ կանանց հետ հավասար տխրում եմ նրանց գեղեցկության կորչելու համար, և դա այլ զգացմունքների են ոմանք վերագրում, առանց հասկանալու, որ ինձ թախիծ բերողը կորչող-գնացող գեղեցկությունն է: Եթե նկարում եմ որևէ նրբություն, դետալ, գեղեցիկ մի շարժում կամ երանգ, որ անգամ սիրածը չի նկատում սիրածի մեջ, դա գեղեցկությունն ընկալելու սրությունից է, ոչ թե այլ բան…
Կանայք ինձ շատ են վստահում, նույնիսկ այնպիսի բաներ, որ կգերադասեի չիմանալ: Որքան էլ տանջվեն-տառապեն` չեն կարող լռել, միևնույն է, մեկին պիտի ասեն, մի սրտակից պիտի գտնեն… ես էլ ի՞նչ – լսում եմ ու նկարում նրանց: ՈՒ ավելի ճիշտ եմ նկարում: Իմ բոլոր դիմանկարները, առանց բացառության, նախատիպեր ունեն… Միայն շորերը, զարդերն են իմ հորինածը: Եթե մարդը լավն է, ի՞նչու արտաքին ու ներքին բարեմասնություններին համապատասխան հագուստով չներկայանա: Եթե շատ-շատ եմ հավանում նրան, ի՞նչու, գոնե նկարի մեջ, թագավորական զգեստներ չնվիրեմ :Դա էլ իմ քմահաճույքը հաշվեք…
- Ինձ թվում է ձորերում մի բան ունեմ կորցրած, գնում եմ գտնելու և միշտ դատարկ ձեռքով տուն եմ գալիս…
- Թումանյանով գալիս ենք, Թումանյանով գնում ենք այս աշխարհից:
- Մեծերը մեծ գալիս, մեծ գնում են էս աշխարհից:
- Տիգրանյանը, Թումանյանը ինձ համար մնում են առեղծված. չեմ կարողանում հասկանալ՝ ոնց են «Անուշ» ստեղծել: Դա այնպիսի գործ է, որ ուզում ես ցանկացած ժամանակ լսել: « Անուշը» չես կարող մեկնաբանել, որովհետև այն հարազատ է, շատ հարազատ: Լսում ես « Անուշը» և սկսում թախծել կյանքի անցողիկության համար…
- Սուտ է, որ նկարիչը գործեր է ստեղծում ապագայի համար: Թե ուժեղ գործ եղավ` էսօր էլ կընկալվի: Էնքան ուժեղ ու միաժամանակ էնքան պարզ պիտի լինի արվեստի գործը, որ մեկ-երկու չէ, այլ տասնյակ սերունդների բավարարի, ապրեցնի: Թումանյանի արածի պես:
- Արվեստանոցում, թեկուզ աչքերս փակ, տեսնում եմ մեր բնության ամեն անկյունը, լույսի փոխվելը, գույների խաղը: Լիքն եմ դրանցով, բոլորն իմ մեջ են, ծնվածս օրից...
- Զարմանալի բաներ կան էս աշխարհում... ՈՒզում եմ նկարեմ, չէ՞, հանկարծ տեսնում եմ, որ մեջս մի խռով բան կա…Մինչև չգտնեմ, թե ով է խռովել, ում եմ նեղացրել, չեմ նկարում: Բայց ավելի շատ ես եմ խռոված լինում…
- Կտավի ամեն քառակուսին, ցանկացած ընտրությամբ ինքնին նկար պիտի լինի: Իսկական, ուժեղ նկարը, թե գլխիվայր դրած, թե կողքի, պիտի նայվի: Թե չէ նկարներ կան, որ միայն մի դիրքով ու մի դիտանկյունից են դիտվում: Ես դա բարձր նկարչություն չեմ համարում… Իմ նկարները իմ զինվորներն են, որոնք ամեն տեղ պաշտպանում են ինձ, իմ պատիվը: ՈՒ կպաշտպանեն նաև իմ մահից հետո, մինչև իրենք էլ կմահանան…
Նկարներ
Գեղանկար
Քրոջս դիմանկարը, 1984
1987
Էլինեի դիմանկարը, 1989
Աղջկա դիմանկար, 1983
Արդվին, Հին գերեզմանատուն, 1989
Գայանեն կապույտ ժապավենով, 1987
Գյուլնարայի դիմանկարը, 1984
Ինքնանկար բերետով, 1986
Լոռի, մայրամուտի գույներ, 1991
Ծեր կնոջ դիմանկար, 1989
Ծխամորճով տղամարդը, 1986
Կանաչ դիմանկար, 1977
Կոմպոզիցիա ձիով, 1987
Հասմիկի դիմանկարը, 1977
Հորս դիմանկարը, 1962
Հրաժեշտ, 1990
Ղարաբաղ-սպասում, 1987
Մակարավանք, 1974
Մելսիդայի դիմանկարը, 1984
Վատ լուր, 1991
Էլենի դիմանկար, 1982
Անտառի հարսնացուն, 1992
Ծեր կնոջ դիմանկար, 1989
Մարգարիտայի դիմանկարը, 1991
Գծանկար
Տեսանյութեր
Հրապարակումներ մամուլում
Տե՛ս նաև
- Ով ով է.հայեր (կենսագրական հանրագիտարան:Երկու հատորով),ՀՀ խմբ. հանձնաժողով՝ Հ. Մ. Այվազյան (գլխ. խմբագիր) և ուրիշներ,Երևան,Հայկական հանրագիտարան հրատ., Հ.1, Աբալյան-Ղուշչյան, 2005:
- Հենրիկ Իգիթյան, Հայկական ներկապնակ, Չեխոսլովակիա, 1986:
- Մանուկ Մուրադյան, Կառլոս Աբովյան (հուշագրություն), Հայաստան, 2002:
- Հրաչյա Մաթևոսյան, Հրաչօ «սիրով», Վան Արյամ, Ե., 2003:
- Անուշ Աբովյան, Կաղնի ծառ Լոռվա ձորում, Ե., հեղինակային հրատարակչություն, 2009:
- [Տեղեկության մի մասը և նկարները՝ Կառլոս Աբովյանի կայքից:
- Կառլոս Աբովյան, ԵՊՀ Հայագիտական հետազոտությունների ինստիտուտի կայք:
- Կառլոս Աբովյան, Երևանի ժամանակակից արվեստի թանգարան:
- Կառլոս Աբովյան, Պանորամա:
- Կառլոս Աբովյան, AV Production: