«Աբովյան Կառլոս Շավարշի»–ի խմբագրումների տարբերություն
Hayazg-ից
(→Անձնական) |
(→Գծանկար) |
||
| (Միևնույն մասնակցի 2 միջանկյալ տարբերակներ թաքցրված է) | |||
| Տող 64. | Տող 64. | ||
===[[/Գեղանկար|Գեղանկար]]=== | ===[[/Գեղանկար|Գեղանկար]]=== | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | ==Գծանկար== | + | ===[[/Գծանկար|Գծանկար]]=== |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
=Տեսանյութեր= | =Տեսանյութեր= | ||
Ընթացիկ տարբերակը 11:03, 7 Մայիսի 2018-ի դրությամբ
| Աբովյան Կառլոս Շավարշի | |
| Абовян Карлос Шаваршович | |
| |
| Այլ անուններ: | Կալո |
| Անգլերեն: | Abovyan Karlos |
| Հայերեն: | Աբովյան Կառլոս Շավարշի |
| Ծննդյան տարեթիվը: | 17.10.1937 |
| Ծննդավայրը: | Կիրովական, Հայաստանի Հանրապետություն |
| Մահվան տարեթիվը: | 05.12.1992 |
| Մահվան վայրը: | Վանաձոր, Հայաստանի Հանրապետություն |
| Համառոտ տվյալներ: Նկարիչ: | |
Բովանդակություն
Կենսագրություն
Ծնվել է 1937թ. հոկտեմբերի 17-ին Հայաստանի Խորհրդային Հանրապետության Կիրովական քաղաքում (այժմ՝ Վանաձոր):
Կրթություն
- Մասնագիտացել է ինքնակրթությամբ:
Աշխատանքային գործունեություն
- Միջնակարգ դպրոցն ավարտելուց հետո որպես նկարիչ-ձևավորող աշխատել է Կիրավականի քիմիական գործարանում:
- 1975թ.-ից ամբողջովին նվիրվել է գեղանկարչությանը:
Աշխատանքներ
- «Մարոյի թաղումը»:
- «Էլենի դիմանկարը», 1982:
- «Քրոջս դիմանկարը», 1984:
- «Ինքնանկար բերետով», 1986:
- «Ինքնանկար», 1989:
- «Լոռի: Մայրամուտի գույներ», 1991:
Այլ
- Ստեղծագործել է հիմնականում դիմանկարի ժանրում:
- Կտավներին յուրահատուկ են խորհրդապաշտությունը, գունային ոչ կաղապարային լուծումները, դինամիկան:
- 1995թ. ունեցել է անհատական ցուցահանդեսներ Երևանում և Վանաձորում (հետմահու):
Մեջբերումներ Կառլոս Աբովյանից
- Իմ կտավները իմ ժողովրդի հարստությունն են:
- Նկարչությունից դուրս ամեն ինչ հեշտ է:
- Նկարչության հետ դժվար է պայքարել: Ես պայքարում եմ իմ գաղափարների, իմ ազատության համար:
- Կյանքի իմաստը անիմաստությունն է. իզուր ենք այն փորձում գրել մեծատառով:
- Հանճարեղությունը պարզության մեջ է. դա հատուկ է մեծ արվեստագետներին:
- Չեմ տեղավորվում մարդկանց մեջ: Չեմ նկարի, երբ հիասթափվեմ մարդկանցից:
- Ինձ այսպիսին է դարձրել սովը, բնությունն ու գրքերը:
- Դուք չգտաք իմ սրտի ճանապարհը:
- Ինձ չնչին թողեք, որ ես մեծանամ:
- Նկարիչների միության անդամ դառնալով` ոչ ոք նկարիչ չի դառնում: Ավելորդ բաներ են էդ բոլորը: Քանի անգամ առաջարկել են, հրաժարվել եմ:Իսկական նկարիչը պիտի նկարի. դա է նրա խնդիրը. ցուցահանդեսներին մասնակցելը, էն էլ մի գործով, դատարկ բան է: Հետո, ամենամեծ նկարիչները միայն իրենց կարող են թույլ տալ կենդանության օրոք անհատական ցուցահանդես բացել` Պիկասոն, Շագալը, Սարյանը…
- Արվեստը որդին է տառապանքի և սիրո:
- Գեղեցիկ կանանց հետ հավասար տխրում եմ նրանց գեղեցկության կորչելու համար, և դա այլ զգացմունքների են ոմանք վերագրում, առանց հասկանալու, որ ինձ թախիծ բերողը կորչող-գնացող գեղեցկությունն է: Եթե նկարում եմ որևէ նրբություն, դետալ, գեղեցիկ մի շարժում կամ երանգ, որ անգամ սիրածը չի նկատում սիրածի մեջ, դա գեղեցկությունն ընկալելու սրությունից է, ոչ թե այլ բան…
- Կանայք ինձ շատ են վստահում, նույնիսկ այնպիսի բաներ, որ կգերադասեի չիմանալ: Որքան էլ տանջվեն-տառապեն` չեն կարող լռել, միևնույն է, մեկին պիտի ասեն, մի սրտակից պիտի գտնեն… ես էլ ի՞նչ – լսում եմ ու նկարում նրանց: ՈՒ ավելի ճիշտ եմ նկարում: Իմ բոլոր դիմանկարները, առանց բացառության, նախատիպեր ունեն… Միայն շորերը, զարդերն են իմ հորինածը: Եթե մարդը լավն է, ի՞նչու արտաքին ու ներքին բարեմասնություններին համապատասխան հագուստով չներկայանա: Եթե շատ-շատ եմ հավանում նրան, ի՞նչու, գոնե նկարի մեջ, թագավորական զգեստներ չնվիրեմ :Դա էլ իմ քմահաճույքը հաշվեք…
- Ինձ թվում է ձորերում մի բան ունեմ կորցրած, գնում եմ գտնելու և միշտ դատարկ ձեռքով տուն եմ գալիս…
- Թումանյանով գալիս ենք, Թումանյանով գնում ենք այս աշխարհից:
- Մեծերը մեծ գալիս, մեծ գնում են էս աշխարհից:
- Տիգրանյանը, Թումանյանը ինձ համար մնում են առեղծված. չեմ կարողանում հասկանալ՝ ոնց են «Անուշ» ստեղծել: Դա այնպիսի գործ է, որ ուզում ես ցանկացած ժամանակ լսել: « Անուշը» չես կարող մեկնաբանել, որովհետև այն հարազատ է, շատ հարազատ: Լսում ես « Անուշը» և սկսում թախծել կյանքի անցողիկության համար…
- Սուտ է, որ նկարիչը գործեր է ստեղծում ապագայի համար: Թե ուժեղ գործ եղավ` էսօր էլ կընկալվի: Էնքան ուժեղ ու միաժամանակ էնքան պարզ պիտի լինի արվեստի գործը, որ մեկ-երկու չէ, այլ տասնյակ սերունդների բավարարի, ապրեցնի: Թումանյանի արածի պես:
- Արվեստանոցում, թեկուզ աչքերս փակ, տեսնում եմ մեր բնության ամեն անկյունը, լույսի փոխվելը, գույների խաղը: Լիքն եմ դրանցով, բոլորն իմ մեջ են, ծնվածս օրից...
- Զարմանալի բաներ կան էս աշխարհում... ՈՒզում եմ նկարեմ, չէ՞, հանկարծ տեսնում եմ, որ մեջս մի խռով բան կա…Մինչև չգտնեմ, թե ով է խռովել, ում եմ նեղացրել, չեմ նկարում: Բայց ավելի շատ ես եմ խռոված լինում…
- Կտավի ամեն քառակուսին, ցանկացած ընտրությամբ ինքնին նկար պիտի լինի: Իսկական, ուժեղ նկարը, թե գլխիվայր դրած, թե կողքի, պիտի նայվի: Թե չէ նկարներ կան, որ միայն մի դիրքով ու մի դիտանկյունից են դիտվում: Ես դա բարձր նկարչություն չեմ համարում… Իմ նկարները իմ զինվորներն են, որոնք ամեն տեղ պաշտպանում են ինձ, իմ պատիվը: ՈՒ կպաշտպանեն նաև իմ մահից հետո, մինչև իրենք էլ կմահանան…
Նկարներ
Անձնական
Գեղանկար
Գծանկար
Տեսանյութեր
Հրապարակումներ մամուլում
Տե՛ս նաև
- Ով ով է.հայեր (կենսագրական հանրագիտարան: Երկու հատորով), ՀՀ խմբ. հանձնաժողով՝ Հ. Մ. Այվազյան (գլխ. խմբագիր) և ուրիշներ, Երևան, Հայկական հանրագիտարան հրատ., Հ.1, Աբալյան-Ղուշչյան, 2005:
- Հենրիկ Իգիթյան, Հայկական ներկապնակ, Չեխոսլովակիա, 1986:
- Մանուկ Մուրադյան, Կառլոս Աբովյան (հուշագրություն), Հայաստան, 2002:
- Հրաչյա Մաթևոսյան, Հրաչօ «Սիրով», Վան Արյան, Ե., 2003:
- Անուշ Աբովյան, Կաղնի ծառ Լոռվա ձորում, Ե., հեղինակային հրատարակչություն, 2009:
- Տեղեկության մի մասը և նկարները՝ Կառլոս Աբովյանի կայքից:
- ԵՊՀ Հայագիտական հետազոտությունների ինստիտուտ. Աբովյան Կառլոս:
- Կառլոս Աբովյան, Երևանի ժամանակակից արվեստի թանգարան:
- Կառլոս Աբովյան, Պանորամա:
- Կառլոս Աբովյան, AV Production:
