Իսահակյան Ավետիք Սահակի

Hayazg-ից
Իսահակյան Ավետիք Սահակի
Исаакян Аветик Саакович
Isahakyan Avetiq.JPG
Անգլերեն: Isahakyan Avetiq
Հայերեն: Իսահակյան Ավետիք Սահակի
Ծննդյան տարեթիվը: 30.10.1875
Ծննդավայրը: Ալեքսաևդրապոլ, Հայաստան
Մահվան տարեթիվը: 17.10.1957
Մահվան վայրը: Երևան, Հայաստանի Հանրապետություն
Համառոտ տվյալներ:
Բանաստեղծ, արձակագիր, հասարակական գործիչ:

Կենսագրություն

Ծնվել է 1875թ. հոկտեմբերի 30-ին Հայաստանի Ալեքսանդրապոլ (այժմ՝ Գյումրի) քաղաքում:

Մահացել է 1957թ. հոկտեմբերի 17-ին Խորհրդային Հայաստանի Երևան քաղաքում:

Կրթություն

  • 1889-1893թթ. սովորել է Էջմիածնի Գևորգյան ճեմարանում:
  • 1893թ.՝ Լայպցիգի համալսարանի ազատ ունկընդիր:
  • 1897թ.՝ Ցյուրիխի համալսարանի ազատ ունկընդիր:

Աշխատանքային գործունեություն

  • 1947-1957թթ.՝ ՀԽՍՀ ԳԽ պատգամավոր:
  • 1946–1957թթ.՝ Հայաստանի գրողների միության նախագահ:

Ձեռքբերումներ

  • 1895թ.՝ ՀՀԴ անդամ:
  • 1943թ.՝ ՀԽՍՀ ԳԱ ակադեմիկոս:
  • 1946թ.՝ ԽՍՀՄ Պետական մրցանակ:
  • Պարգևատրվել է Լենինի (2) շքանշանով:

Այլ

  • Գրակական գործունեությանը զուգնթաց զբաղվել է նաև քաղաքական գործունեությամբ: 1895թ. վերադառնալով Լայպցիգից՝ ընդգրկվել է նորաստեղծ ՀՀԴ կուսակցության Ալեքսանդրապոլի կոմիտեի մեջ, մասնակցել Ալեքսանդրապոլից Արեւմտյան Հայաստան ուղարկվող զինյալ խմբերի ստեղծմանը, զենք և դրամական միջոցների հայթհայթման գործին: Հայ ազգային-ազատագրական պայքարին մասնակցելու մեղադրանքով 1896թ. բանտարկվել է Երևանում, 1898թ. աքսորվել է Օդեսա: 1908թ. բանտարկվել երկրորդ անգամ:
  • 1911թ., որպես քաղաքական վտարանդի, մեկնել է Կոստանդնուպոլիս, այնուհետև՝ Եվրոպա:
  • 1936թ. վերջնականապես հաստատվել է հայրենիքում:
  • Բնավ չհավատալով երիտթուրքերի խոստումներին Արեւմտյան Հայաստանի ինքնավարության վերաբերյալ և ենթադրելով, որ Հայաստանին սպառնացող պանթուրքական վտանգը կարող է կանխել Թուրքիայի հովանավոր կայզերական Գերմանիան, Իսահակյանը մեկնել է Բեռլին և մի շարք գերմանական մտավորականների հետ մասնակցել Գերմանա-հայկական ընկերության ստեղծմանը՝ միաժամանակ խմբագրելով ընկերության «Մեսրոբ» պարբերական հանդեսը: Սկսված առաջին համաշխարհային պատերազմը և Մեծ եղեռնը հաստատեցին Իսահակյանի ամենամռայլ կանխատեսումները երիտթուրքերի հայաջինջ քաղաքականության վերաբերյալ: Պատերազմից և եղեռնից հետո Իսահակյանը արտացոլել է հայ ժողովրդի ողբերգական ճակատագիրն ու նրա հերոսական ազատամարտը: Բանաստեղծը ձեռամուխ է եղել հայերի ցեղասպանության մեղադրականի՝ «Սպիտակ գրքի» ստեղծմանը, որի մի զգալի հատվածը տեղ է գտել 1915-1922թթ. «Հիշատակարան» գրառումներով: Այդ ժամանակահատվածում Իսահակյանը հիմնականում հանդես է եկել հրապարակախոսական հոդվածներով, որոնց բովանդականությունը Հայկական հարցն էր, Հայաստանի վերամիավորման խնդիրը, հայկական պետականության վերականգնումը:
  • 1897թ. լույս է տեսել Իսահակյանի բանաստեղծությունների առաջին՝ «Երգեր ու վերքեր» ժողովածուն:
  • Նրա ժողովածուներում քնարական շնչով ու փիլիսոփայական խոհականությամբ գերիշխում են սերն ու կարոտը, մայրական սիրո թեման:
  • Գրել է հայրենասիրական, ազատասիրական բանաստեղծություններ և պոեմներ, որոնք «Հայդուկի Երգեր» խորագրով և Հայ-գուսան ստորագրությամբ տպագրվել են «Դրոշակ» (Ժնև) ամսաթերթում:
  • Իսահակյանի ստեղծագործություններում ժողովրդի կենսագրական խնդիրները սերտորեն առնչվել են դարաշրջանի բարդ ու հակասական երևույթներին: Բանաստեղծը ցավով է վերապրել հայ ժողովրդի պատմական ու սոցիալական ծանր վիճակը: Իր ժողովրդի լինելիությունը հաստատելու, ամրապնդելու համար որոնել է սոցիալական ու քաղաքական հենարաններ:
  • Բարձրարժեք քնարերգության ու հայրեներգության հետ միաժամանակ գրել է մաքառման, ըմբոստացման բանաստեղծություններ, փիլիսոփայա-խոհական պոեմներ:
  • «Աբու-լալա Մահարի» պոեմում ներհունորեն բախվում և հարաբերվում են ժամանակի սոցիալական կացությունը և մարդկային կյանքի բնական օրենքները: Սակայն պոեմի հերոսի ապրումների հակասականությունը, դառնությունների թանձրացումները երբեք չեն հանգում անհույս փլուզումների, այլ հավասարա-կշռվում են առավել հզոր տրամադրությամբ՝ աշխարհապաշտությամբ: Նրա որոնող ոգին մղվում է դեպի «կախարդող հեռուները»:
  • Իսահակյանի ողջ ստեղծագործությունը ժողովրդական իդեալների ու ձգտումների պոեզիա է՝ դրոշմված ազգային աշխարհընկալման, վարքի ու արժանապատվության կնիքով: Այդ ոգով են տոգորված լեգենդները, հեքիաթները, արձակ էջերը:
  • Իսահակյանի բանաստեղծություններով գրված երգերի զգալի մասը ժողովրդականացել են:
  • Իսահակյանի տուն-թանգարաններ կան Երևանում, Գյումրիում:
  • Ավետիք Իսահակյանի անունով կոչվել են փողոցներ՝ Երևանում, Գյումրիում, Մոսկվայում և այլուր, բացվել դպրոցներ, գրադարաններ՝ ՀՀ տարբեր վայրերում:
  • 1980թ. ՀԳՄ սահմանվել է Ավետիք Իսահակյանի անվան ամենամյա մրցանակ:
  • Ա.Վ. Իսահակյանի [1] պապը:
  • Թաղված է Կոմիտասի անվան զբոսայգու պանթեոնում:

Նկարներ

Տեսանյութեր

Հրապարակումներ մամուլում

Մատենագիտություն

Քաղվածքներ

  • «Մարդ այնքան մեծ է, ինչքան որ նա ընդունակ է ուրիշներին սիրելու: Երբ սիրում ես քո ընկերին, ավելի մեծ ես, քան եթե սիրես միայն քեզ՝ միայն քո ես-ը: Երբ սիրում ես մի ամբողջ ժողովուրդ, ավելի մեծ ես, քան եթե սիրես միայն ընկերիդ: Մարդկությունը սիրիր ― մարդկության չափ մեծ կլինես։ Տիեզերքը սիրիր ― տիեզերքի չափ մեծ կլինես»:
  • Մարդ պետք է բնության մեջ ապրի, բնությունն զգա...
  • Զարմանալի հրաշք է հողը, հողի ուժը անսպառելի է...
  • Բնության մեջ մարդ իրեն բազմապատկված կզգա...
  • Մայրենի լեզուի բառերը մենք կը զգանք, կ՛ապրինք, իսկ օտար լեզուինը՝ կը հասկնանք, կը սորվինք եւ կը հիշենք...
  • Ճշմարտությունը ոտքով է գնում, սուտը՝ թևերով:
  • Մարդը ձգտում է նրան, ինչն անհնար է: Հետո սկսում է ողբալ, թե ինչու՞ է անհնարը՝ անհնար:
  • Կյանքի սափորը լիքն է աղի ջրով, որ ինչքան խմում ես, այնքան ավելի ծարավում, այրվելով խմում վերստին և զզվում, բայց բնավ չհագենում:
  • Կյանքն իր ծնած պահից գրավ է դրված մահի մոտ:
  • Վրեժը քաղցր բան է. թող բարոյախոսներն ինչ ուզում են՝ ասեն:
  • Միտքը մեռցնում է զգացմունքը:
  • Բայց երբեմն երկուսն եղբայրացած միմյանց հետ՝ տիեզերքն են գրկում:
  • Բանաստեղծը, արվեստագետը իր սրտի աչքով կտեսնե ու կզգա աշխարհի իրերը, երևույթները, երևույթների հոգին, ներքին, հավերժական անփոփոխ կյանքը:

Բանաստեղծությունների ժողովածուներ

  • Իսահակյան Ա., Երգեր ու վերքեր, 1897:
  • Իսահակյան Ա., Բանաստեղծություններ, 1903:
  • Իսահակյան Ա., Հայրենի աղբյուրից, 1920:
  • Իսահակյան Ա., Ալագյազի մանիներ, 1945:
  • Իսահակյան Ա., Հայդուկի երգեր:

Բանաստեղծություններ

Առասպելներ, հեքիաթներ

Պոեմներ

Արձակ էջեր

  • Իսահակյան Ա., Համբերանքի չիբուխը, 1928:
  • Իսահակյան Ա., Ուստա Կարո:

Տե՛ս նաև