Գուլազյան Օլգա Նիկողոսի

Գուլազյան Օլգա Նիկողոսի
Гулазян Ольга Никогосовна
Անգլերեն:	Goulazyan Olga
Հայերեն:	Գուլազյան Օլգա Նիկողոսի
Ծննդյան տարեթիվը:	17.12.1885(08.01.1886)
Ծննդավայրը:	Թիֆլիս, Վրաստան
Մահվան տարեթիվը:	27.05.1970
Մահվան վայրը:	Երևան, Հայաստանի Հանրապետություն
Համառոտ տվյալներ: Դերասանուհի:

Կենսագրություն

Ծնվել է 1885թ. դեկտեմբերի 17-ին (1886թ. հունվարի 8) Վրաստանի մայրաքաղաք Թիֆլիսում:

Մահացել է 1970թ. մայիսի 27-ին Հայաստանի Խորհրդային Հանրապետության մայրաքաղաք Երևանում:

Կրթություն

• Ավարտել է Թիֆլիսի Խարփուխ թաղի ծխական դպրոցը:

Աշխատանքային գործունեություն

• 1901թ.-ից խաղացել է Թիֆլիսում, Բաքվում, Կոստանդնուպոլսում, Մոսկվայում, Սանկտ Պետերբուրգում, Երևանում և այլուր:
• 1921-1926թթ.՝ Թիֆլիսի հայկական թատրոնի դերասանուհի:
• 1926թ.-ից՝ Երևանի Սունդուկյանի անվան թատրոնի դերասանուհի:
• 1955-1959թթ.՝ ՀԽՍՀ ԳԽ պատգամավոր:

Դերեր թատրոնում

• Նատալյա, «Խաթաբալա» (Սունդուկյան):
• Էփեմիա, «Պեպո» (Սունդուկյան):
• Սալոմե, «Էլի մի զոհ» (Սունդուկյան):
• Կուկուշկինա, «Եկամտաբեր պաշտոն» (Ա. Օստրովսկի):
• Օգուդալովա, «Անօժիտը» (Ա. Օստրովսկի):
• Տիկի Բալբոա, «Ծառերը կանգնած են մահանում» (Կասոնա):
• Տատիկ, «Բրոուդիի ամրոցը» (Կրոնին):
• Ֆրանցիսկա, «Հայրենական տուն» (Զուդերման):
• Հենրի, «Օվկիանոսից այն կողմ» (Յա. Գորդին):
• Գայանե, «Դավաճանություն» (Ա. Յուժին-Սումբատով):
• Ալյոշկա, «Հատակում» (Մ. Գորկի):
• Քսենյա, «Եգոր Բուլըչով» (Մ. Գորկի):
• Անտոնովնա, «Արևի զավակները» (Մ. Գորկի):
• Լաուրենսիա, «Ոչխարի աղբյուրը» (Լոպե դե Վեգա):
• Վահանդուխտ, «Մեծն Վարդան» (Վ. Տիրացյան):
• Արծվիկ, «Երեք երգ»:
• Դեզդեմոնա, «Օթելլո» (Շեքսպիր):
• Օֆելյա, «Համլետ» (Շեքսպիր):
• Հոռոմսիմ, «Ժայռ» (Վ. Փափազյան):
• Լուշա, «Իլյա Գոլովին» (Ս. Միխալկով):
• Քրիստինա Արխիպովնա, «Պլատոն Կրեչետ» (Ա. Կորնեյչուկ):
• Կուզմինիչնա, «Ստալինգրադից հեռու» (Ա. Սուրով):
• Տուանետ, «Կարծեցյալ հիվանդը» (Մոլիեր):
• Դորինա, «Տարտյուֆ» (Մոլիեր):
• Լամբրին «Աֆրոդիտեի կղզին» (Ա. Պարնիս):
• Մայր, «Դեպի ապագան» (Չարենց):
• Շուշան, «Մեծապատիվ մուրացկաններ» (Հ. Պարոնյան):
• «Հանդուգն» (Մ. Օվչիննիկով):

Դերեր կինոյում

• Լյաթիֆ խանում, «Զարե», 1926:
• Անտոնովնա, «Ուրվականները հեռանում են լեռներից», 1955:
• Անտոնովնա, «Առաջին սիրո երգը», 1958:

Ձեռքբերումներ

• 1935թ.՝ ՀԽՍՀ ժողովրդական արտիստ:
• 1952թ.՝ ԽՍՀՄ Պետական մրցանակ:
• 1967թ.՝ ՀԽՍՀ Պետական մրցանակ:
• Երրորդ աստիճանի Ստալինյան մրցանակ գրականության և արվեստը ոլորտում (Վաղարշ Վաղարշյանի, Գուրգեն Ջանիբեկյանի, Դավիթ Մալյանի և Անատոլիա Եղյանի հետ, Մ.Օվչիննիկովի «Հանդուգն» ներկայացման մեջ խաղացած դերի համար):
• Լենինի շքանշան:
• Աշխատանքային կարմիր դրոշի շքանշան:

Այլ

• Եղել է դերասան Դավիթ Գուլազյանի կինը:
• Ավարտել է Թիֆլիսի Խարփուխ թաղի ծխական դպրոցը:
• Դարասկզբին, ռուսական առաջին հեղափոխությանը նախորդող տարիներին, բազմաթիվ թատերախմբեր են կազմակերպվել բանվորական ու արհեստավորական շրջաններում: Օլգայի ավագ եղբայրը, ով տպարանի բանվոր է եղել, մասնակցում է նման մի թատերախմբի գործերին: Ու մի անգամ էլ փորձերը տեղի են ունենում Գուլազյանների տանը. դա «Էլի մեկ զոհ» պիեսն է լինում՝ Նատոյի և Վանոյի տեսարանը: Տասնհինգամյա Օլգան այնքան է ուզում խաղալ Նատոյի դերը, որ չի կարողանում թաքցնել ցանկությունը: Ռեժիսորն ընդառաջում է, և նա այնքան լավ է կատարում դերը, որ դերը հանձնարարվում է նրան։ Օլգային տեսնելով Նատոյի դերում, Գ.Սունդուկյանը նրան գովասանքի խոսքեր է ասում: Իսկ Սիրանույշը, ով գլխավորում էր Հայկական դրամատիկական ընկերության դերասանական խումբը, սկսում է հետաքրքրվել նրանով: Եվ տասնվեցամյա Օլգան հրավիրվում է այդ թատերախումբը:
• Օլգա Գուլազյանի արվեստը ձևավորվել է «Սունդուկյանի թատրոնի» ռեալիստական գեղագիտական սկզբունքներով, Հ. Աբելյանի, Սիրանույշի, Հասնիկի և այլոց հետ համատեղ աշխատանքում: Նրա խաղին բնորոշ էին կենցաղի ազգային և կենցաղագրական հատկանիշների նուրբ ոճավորումը, ինտոնացիոն հարստությունը, ցայտուն դերապատկեր ստեղծելու վարպետությունը:

Նկարներ

• 
• 

  Թոռնիկի հետ

• 

  Լամբրինի դերը (Ա. Պարնիսի «Աֆրոդիտեի կղզին»)

• 

  Նատալիայի դերը (Սունդուկյանը «Խաթաբալա»)

• 

  Նատալիայի դերը (Սունդուկյանը «Խաթաբալա»)

• 

  Սալոմեի դերը (Սունդուկյանը «Խաթաբալա»), Սյուզան Գարագաշի (Մարքրիտ) և Հասմիկի (Խամփերի) հետ

• 

  Էփեմիայի դերը (Սունդուկյանի «Պեպո»)

• 

  Մոր դերը (Չարենցի «Դեպի ապագան»)

• 

  Տատիկի դերը (Կասոնայի «Ծառերը կանգնած են մահանում)

• 

  Տատիկի դերը (Կասոնայի «Ծառերը կանգնած են մահանում)

• 

  Տատիկի դերը (Կասոնայի «Ծառերը կանգնած են մահանում), Բաբկեն Ներսիսյանի հետ

• 

  Կուկուշկինայի դերը (Ա. Օստրովսկու «Եկամտաբեր պաշտոն»)

• 

  Տատիկի դերը (Ա. Կրոնինի «Բրոուդիի ամրոցը»)

• 

  Շուշանի դերը (Հ. Պարոնյանի «Մեծապատիվ մուրացկաններ)

Մատենագիտություն

• Գուլազյան Օ.Ն., Հուշեր, Ե., 1957:

Տե՛ս նաև

• Ով ով է.հայեր (կենսագրական հանրագիտարան:Երկու հատորով),ՀՀ խմբ. հանձնաժողով՝ Հ. Մ. Այվազյան (գլխ. խմբագիր) և ուրիշներ,Երևան,Հայկական հանրագիտարան հրատ., Հ.1, Աբալյան-Ղուշչյան, 2005:
• Ալեքսանդրյան Մ., Օկգա Գուլազյան, Ե., 1966:
• Զարյան Ռ., Թատերական դիմանկարներ, Ե., 1956:
• Հայ Սովետական Թատրոնի Պատմություն, 1967:
• Հայուհիներ. հանրագիտարան 2 հատորով. Եր.: Ամարաս, 2011, Հ II/ էջ 61:
• Арутюнян Б.Б., Армянский театр.
• Театральная энциклопедия. Том 1/Глав. ред. С. С. Мокульский - М.: Советская энциклопедия, 1961.- 1214 стб. с илл., 12 л. илл.
• Гулазян О., «Воспоминания» изд. 2-е, доп., Ереван, 1957г. (на арм. яз.) Գուլազյան.Ն «Հուշեր».
• Зарян Р., Театральные портреты, кн. 1, Ереван, 1956 (на арм. яз.).
• Гулазян О. (Сборник-альбом о народной артистке Армянской ССР) / Армянский театр о-во; (Составитель Н. Багдасарян). — Ереван, АТО, 1979г.
• Александрян М., Ольга Гулазян в пьесе «Деревья умирают стоя» А.Касоны (Государственный национальный академический театр имени Габриэла Сундукяна), «Литературная Армения», 1964г. , N11, стр. 86-89.
• "Театр", Ереван, 1957, № 6, с. 115 - 116 (на арм. яз.).
• Демирчян Д., Воспоминания и думы об армянской драматургии и театре, Собр. соч., т. VI, Ереван, 1958, с. 658 - 63 (на арм. яз.).
• Գուլազյան Օլգա, Հայկական հանրագիտարան:
• Գուլազյան Օլգա, AV Production:
• Գուլազյան Օլգա, Հայաստանի թատերական գործիչների միություն:
• Գուլազյան Օլգա, Ավանգարդ:
• Гулазян Ольга, КИНО-ТЕАТР.ru.