3148
edits
Changes
→Այլ
*Կատարել է թարգմանություններ: Թարգմանել է Լև Տոլստոյի ստեղծագործություններից, Գ.Գ. Մարկեսի «Հարյուր տարվա մենությունը»։
===Համեմատության դրսևորումները Ռուբեն Հովսեփյանի արձակում===
*Գեղարվեստական ոճի հիմնական հատկանիշը խոսքի պատկերավորությունն է, հուզականությունը և արտահայտչականությունը, որոնք ստեղծվում են լեզվի պատկերավորության, արտահայտչական բազմաթիվ միջոցներով ու ոճական հնարանքներով։ Պատկերավորման միջոցներից է համեմատությունը։ Համեմատության ճիշտ կառուցումը պայմանավորված է գրողի գեղարվեստական մտածողությամբ, կախված է նրա դիտողականությունից, արտաքին առարկաների ու երևույթների միջև եղած կապերն ու ընդհանրությունները տեսնելու, դրանք բանաստեղծորեն ընկալելու և զգալու ունակությունից։
*1. Համեմատությունը սովորաբար բաղկացած է լինում երեք անդամից՝ այն առարկան, որը համեմատվում է, այն առարկան, որի հետ համեմատվում է և այն հատկանիշը, որի հիման վրա կատարվում է համեմատությունը։ Ռուբեն Հովսեփյանի արձակում եռանդամ համեմատությունները զգալի թիվ են կազմում։ Օրինակ՝ Առաջնորդը փոքր-ինչ բացեց գիրկը և տեսավ, որ չորացած աղվամազը որդու վրա բուսել-ցցվել է գարնան ծիլերի պես։ Այստեղ առկա է համեմատության երեք անդամներն էլ. չորացած աղվամազը համեմատվում է գարնան ծիլերի հետ, որոնց միավորում է բուսել-ցցվելու ընդհանուր հատկանիշը։
*3. Համեմատությունները լինում են հաստատական և ժխտական։ Դրանք երբեմն հանդես են գալիս նույն համատեքստում միաժամանակ, որով ավելի է ընդգծվում պատկերավորությունը։ ա) Հաստատական համեմատություններ. Հովսեփյանի արձակը հարուստ է հաստատական համեմատությունների օրինակներով։ Օրինակ՝ Պաշտպանության նախարարը, խռոված երեխայի նման, դուրս գալ էր ցանկանում։ Նրանց նստատեղերով թաղեցիներն իմանում էին օրվա ժամը։ բ) Ժխտական համեմատություններ. օրինակ՝ Խմիկ Խաթունը աստված չէր, որ ջուր ստեղծեր ու հիանար ստեղծածով։ Այստեղ Խմիկ Խաթունը համեմատվում է աստծո հետ, և միաժամանակ ժխտվում է նրա աստված լինելը։ գ) Հաստատական – ժխտական տիպի համեմատություններ. օրինակ՝ Այնպես էլ խոշորն էր, այնպես ախորժելի, ասես տանձ չէր, այլ ծորուն մեղր։
*4. Համեմատությունը կարող է լինել նաև հեգնական, երբ հարցական բնութի հաստատական նախադասությունը իրականում ենթադրվում է որպես ժխտական նախադասություն։ Օրինակ՝ Դու տղամարդ ե՞ս, դու կապած աղվես ես։ Մի տանիքն ի՞նչ է, որ մարդավարի չես ծեփում և այլն։ Իրականում խոսողն ուզում է ասել՝ դու տղամարդ չես։
*5. Ռ.Հովսեփյանի ստեղծագործություններում կան այնպիսի կառույցներ, երբ միևնույն նախադասության մեջ միաժամանակ գոյություն ունի և' համեմատություն, և' փոխաբերություն։ Օրինակ՝ Հառաչում է լիճը անզավակ մոր նման։ Լիճը համեմատվում է անզավակ մոր հետ՝ հմմտ. և հառաչող լիճ՝ փխբ.։ Առավոտից իրիկուն չորուկ-չորուկ կոճղերի նման նստոտում էին (նրանք) մեր տան պատի տակ։ Շղթան պոկվել էր կեսից, մնացած կեսը օձի նման վազում էր շան ետևից։ Անտառն էլ խաղաղ չէ. Երբ սխալ հաշվարկված արկեր են ընկնում, անտառը թշշում է կրակ կուլ տված ծովի պես։ Ամփոփելով՝ նկատենք, որ Ռուբեն Հովսեփյանի խոսքը դիպուկ է, պարզ, միևնույն ժամանակ խորը։ Նրա արձակում բավականին շատ են համեմատությունները՝ իրենց ուրույն ոճական կիրառություններով և տարատեսակներով։ Առավել շատ են հանդիպում հաստատական, երկանդամ և եռանդամ համեմատությունները մյուս տեսակների համեմատ:
=Նկարներ=
