Հրաչյա Ազնիվ

Hayazg-ից
Հրաչյան Ազնիվ
Грачья Азнив
Грачья Азнив.jpg
Այլ անուններ: Մինասյան Ազնիվ Գրիգորի
Անգլերեն: Hrachya Azniv
Հայերեն: Հրաչյան Ազնիվ
Ծննդյան տարեթիվը: 1853
Ծննդավայրը: Կոստանդնուպոլիս, Թուրքիա
Մահվան տարեթիվը: 20.05.1919
Մահվան վայրը: Դիլիջան, Հայաստանի Հանրապետություն
Համառոտ տվյալներ:
Դերասանուհի:

Կենսագրություն

Ծնվել է 1853թ. Թուրքիայի մայրաքաղաք Կոստանդնուպոլսում:

Աշխատանքային գործունեություն

  • 1869թ.՝ Կոստանդնուպոլսի «Արևելյան», ապա՝ «Օսմանյան» թատերախմբերի դերասանուհի:
  • 1890-1900-ական թթ. խաղացել է նաև Բաքվի հայկական թատրոնում:

Դերեր

  • Բարրյեր՝ Փարիզի աղքատները:
  • Ռոթայ՝ Երկու հիսնապետ:
  • Դյումա-հոր Կատրին Հովարդ:
  • Կամոլետտ՝ Քույր Թերեզա:

Ռեալիստական դերեր

  • Ռուզան՝ Մուրացանի «Ռուզան»:
  • Նատալյա՝ Գաբրիել Սունդուկյանի «Խաթաբալա»:
  • Սոֆյա՝ Ալեքսանդր Գրիբոյեդովի «Խելքից պատուհաս»)
  • Ժաննա դ՛Արկ՝ Շիլլերի «Օռլեանի կույսը»:
  • Պորցիա՝ Շեքսպիրի «Վենետիկի վաճառականը»:
  • Նինա՝ Լերմոնտովի «Դիմակահանդես»:
  • Մարգարիտ Գոթիե՝ Դյումա-որդու «Կամելիազարդ տիկինը»:

Այլ

  • Բեմական առաջին քայլերն արել է 1869թ.-ին Կոստանդնուպոլսի Արևելյան թատրոնում՝ ռեժիսոր և դերասան Պետրոս Մաղաքյանի ղեկավարությամբ. Հրաչյան նրան համարել է իր «մեծ ուսուցիչը»:
  • Դերասանուհուն «Հրաչյա» անվանել է նրա մշտական խաղընկերը` Պետրոս Ադամյանը:
  • Հայ թատրոնի դասական ռեալիզմի խոշոր վարպետներից:
  • Խաղացել է հիմնականում պատմահայրենասիրական պիեսներում և մելոդրամաներում:
  • Հրաչյանի հակումը ռեալիզմին հիմնավորապես արմատացել է 1880 ական թթ. Թիֆլիսի հայկական թատրոնում:
  • Նրա արվեստին բնորոշ էին խոր հուզականությունը և դրամատիկական զսպվածությունը, հոգեբանական երանգների հարստությունը:
  • Վերջնականապես հրաժարվելով դերասանական խաղի մելոդրամային ոճից՝ զգալիորեն հակվել է դեպի հոգեբանական թատրոնը:
  • Ժամանակի մամուլը Հրաչյային համեմատել է իտալացի նշանավոր դերասանուհի Էլեոնորա Դուզեի հետ: Վահրամ Փափազյանն իր «Հետադարձ հայացք» գրքում բարձր է գնահատել Հրաչյայի արվեստը, մասնավորապես նրա խոսքի մշակույթը:
  • Ծանր հիվանդության պատճառով տեղափոխվել է Դիլիջան, որտեղ էլ մահացել է:

Նկարներ

Մատենագիտություն

  • Հրաչյան Ա., Իմ հիշողություններս, 1909:

Տե՛ս նաև