Դավիթ Կյուրապաղատ
Hayazg-ից
| Դավիթ Կյուրապաղատ | |
| Давид Кюрапахат | |
| |
| Անգլերեն: | Davit Kyurapaxat |
| Հայերեն: | Դավիթ Կյուրապաղատ |
| Մահվան տարեթիվը: | 1000 |
| Համառոտ տվյալներ: Տայքի կյուրապաղատության (իշխանապետության) տիրակալ: | |
Բովանդակություն
Կենսագրություն
Մահացել է 1000թ.:
Աշխատանքային գործունեություն
- 966թ.-ից Տայքի կյուրապաղատության (իշխանապետության) տիրակալ :
- Դավիթ Կյուրապաղատը ընդարձակել է իր տիրույթները, հատել սեփական դրամ, համագործակցել Հայոց և Վրաց թագավորների հետ:
Այլ
- Հայ Բագրատունիների Տայքի ճյուղից:
- Կյուրապաղատ, ճիշտը՝ Կուրոպաղատ, բյուզանդական աստիճան և պաշտոն է 5-14-րդ դարերում, շնորհովի, ոչ ցմահ։
- 5-րդ դարի սկզբին Կյուրապաղաներ էին կայսերական պալատի նյութամատակարարմամբ զբաղվող պաշտոնյաները
- 979թ. Բյուզանդական Վասիլ II կայսրը, ի հատուցում Վարդաս Ակլերոսի ապստամբության ճնշմանը Դավիթ Կյուրապաղատի ցուցաբերած օգնության, նրան նվիրել է Խաղտո Առիճ, Չորմայրի, Կարին, Բասեն, Մարդաղի, Հարք, Ապահունիք գավառները:
- Բյուզանդիայի ազդեցությունը թոթափելու նպատակով Դավիթ Կյուրապաղատի զորքերը մասնակցել են Վարդաս Փոկասի ապստամբությանը, որի ճնշումից հետո Վասիլ II կայսրը Դավիթ Կյուրապաղատին հարկադրել է ստորագրել «կտակ», որով մահից հետո նրա տիրույթներն անցնելու էին Բյուզանդիային:
- 998թ. հայ և վրաց թագավորները նրա օգնությամբ Ծումբի ճակատամարտում հաղթել են Հայաստան ներխուժած Ատրպատականի ամիրա Մամլանի զորքերին: Երկյուղելով Դավիթ Կյուրապաղատի հզորացումից և ինքնուրույն քաղաքականությունից՝ բյուզանդական արքունիքը դավադրաբար սպանել է նրան և նվաճել Տայքը:
- Դավիթ Կյուրապաղատի պատվերով արաբերեներից հայերեն է թարգմանվել «Պղնձե քաղաքի պատմությունը»:
Նկարներ
Դավիթ Կյուրապաղատի ժառանգության հարցը X դարի վերջին և XI դարի աոաջին քառորդին
Տե՛ս նաև
- Ով ով է. հայեր (կենսագրական հանրագիտարան:Երկու հատորով), ՀՀ խմբ. հանձնաժողով՝ Հ. Մ. Այվազյան (գլխ. խմբագիր) և ուրիշներ, Երևան, Հայկական հանրագիտարան հրատ., Հ.1, Աբալյան-Ղուշչյան, 2005:
- Ադռնց Ն., Դավիթ Կյարոպաղատ, Պաւոմա-բաԸասիրական հանդես (այսուհետև' ՊԲՀ), 2002,
- Ակոպով Արկադի , Դավիթ Կյուրապաղատի ժառանգության հարցը X դարի վերջին և XI դարի աոաջին քառորդին, ՀՀ ԳԱԱ Շիրակի հայագիտական հետազոտությունների կենտրոն., 2011:
- [1]
