Հովասափ Սեբաստացի
Hayazg-ից
08:23, 11 Հունվարի 2015 տարբերակ, AniZakaryan (քննարկում | ներդրում)
Հովասափ Սեբաստացի | |
Овасап Себастаци | |
Անգլերեն: | Hovasap Sebastaci |
Հայերեն: | Հովասափ Սեբաստացի |
Համառոտ տվյալներ: 16-րդ դարի տաղասաց, մանրանկարիչ, վարքագիր-վկայագիր, խմբագիր, գրիչ: |
Բովանդակություն
Կրթություն
- Կրթությունն ստացել է հոր՝ Թադեոս քահանայի մոտ։
Աշխատանքային գործունեություն
- Եղել է սարկավագ:
Այլ
- Ստեղծգործել է Սեբաստիայում:
- Հովասափ Սեբաստացին նոր աստիճանի է բարձրացրել հայ միջնադարյան քնարերգությունը:
- Նրա երկերում 15-րդ դարի 40-50-ական թվականների Հայաստանի վիճակն է՝ ավեր, կոտորած, աղետ («Վասն մեղացք մեր մահացու»):
- Հայրենասիրական ոգով են գրված «Տեսիլ տեառն մեծին Ներսէսի» և Մուշեղ Մամիկոնյանին նվիրված չափածո երկերը:
- Գիտական հետաքրքրություն են ներկայացնում նրա տոմարագիտական երկերը, միջնադարյան հայրեն-կաֆաների ավանդույթով ստեղծված «Կաֆայ վասն աղէկ մանկանն Գրիգորի» (1548) բանաստեղծությունը և «Աշխարհիս սահմանն է հանց» 160-տողանոց կաֆայաշարքը:
- Ուշագրավ են «Վասն Կոկճայ Նահատակին Սեբաստիոյ» (1536) և «Վասն լինելութեան արարածոց» (1548) պատմական բովանդակությամբ քերթվածքները:
- Նրա հայրենների անդրանիկ բանահավաքներից է:
- Զբաղվել է թարգման-խմբագրական գործունեությամբ և պատմաժամանակագրական նյութերի հավաքմամբ:
- Կրոնական երկի բանաստեղծական մշակման ինքնատիպ փորձ է «Երինէ կոյսի վկայութիւնը», որը հարստացրել է բազմաթիվ ինքնագիր կաֆաներով:
- 1535թ. ստեղծել է մի բարձրարժեք ձեռագիր (Բեռլինի Ազգային գրադարան, ձեռագիր համար 805), որտեղ, ի թիվս «Աղուանից գիր» և այլ գրվածքների, ընդօրինակել, խմբագրել և պատկերազարդել է Աղեքսանդրի (Մակեդոնացու) պատմությունը՝ թողնելով չափածո հիշատակարան, որը բանաստեղծի մասին ամենավաղ տեղեկությունն է:
- Նկարազարդել է իր գրական երկերն ու ընդօրինակել գրչագրերը:
- Մեզ են հասել նրա ինքնագիր Հայսմավուրքը, չափածո հիշատակարանները (Վիեննայի Մխիթարյան մատենադարան, ձեռագիր համար 172, Երուսաղեմի Ս. Հակոբյանց վանք, ձեռագիր համար 1455, Մատենադարան, ձեռագիր համար 3425):
Տե՛ս նաև
- Ով ով է.հայեր(կենսագրական հանրագիտարան:Երկու հատորով),ՀՀ խմբ. հանձնաժողով՝ Հ. Մ. Այվազյան (գլխ. խմբագիր) և ուրիշներ,Երևան,Հայկական հանրագիտարան հրատ.,Հ.1,Աբալյան-Ղուշչյան,2005: