6701
edits
Changes
Առանց խմբագրման ամփոփման
*1906թ.-ից Օվանեսովը Նոր Նախիջևանի երկու եկեղեցական դպրոցներում դասավանդել է նկարչություն՝ ստանալով 16 ռուբլի և 66 կոպեկ աշխատավարձ: Դա բավական չէր ընտանիք պահելու համար, այնպես որ Օվանեսովը ստիպված էր նաև անհատական դասեր տալ և երբեմն սրբապատկերներ նկարել նկարիչ Չերեպախինի արվեստանոցում:
*Ուսումնարանն ավարտելուց երեք տարի անց Օվանեսովը սկսում է դասավանդել միջնակարգ ուսումնական հաստատություններում՝ կանացի Գոգոևյան գիմնազիայում և Ռոստովյան գեղարվեստական ուսումնարանի երեկոյան պարապմունքներին, ուր նրան հրավիրել էր «Նրբագեղ արվեստների միությունը»: 1912թ. Նախիջևանի և Ռոստովի նկարիչները գոյատևելու հնարավորություն ունենալու համար ծանրաբեռնված էին ուսումնական հաստատություններում դասավանդման աշխատանքներով, իսկ ստեղծագործական աշխատանքով կարող էին զբաղվել միայն կիրակի և տոն օրերին:
*Հեղափոխական շարժման տարիներին աշխատել է «Դոն-Ռոստում»:
==Ձեռքբերումներ==
*Պենզայի ուսումնարանում սովորելու ժամանակահատվածի աշխատանքներից շատերը վաճառվել են Իոսիֆ Պոկորնու Դոնի Ռոստովում գտնվող խանութում:
*Օվանեսով՝ Պենզայի ուսումնարանն ավարտած բոլոր համակուրսեցիները՝ Համբարձումյանը, Գագաևը, Դանիշինը, Նենաշևը, ավելի ուշ տեղափոխվել են Դոնի Ռոստով:
*1906թ., ավարտելով Պենզայի ուսումնարանն ու արդեն ամուսնացած լինելով՝ Օվանեսովը կնոջ հետ անցնում է հարազատ Նոր Նախիջևան:*1917թ. Օվանեսովը նկարում է «Մայր» նկարը, որը, ըստ Մարտիրոս Սարյանի, Օվանեսովի լավագույն աշխատանքն էր: Նկարը ստեղծվել է հայ ազգի 1915թ. ողբերգության ազդեցության ներքո: Ըստ Օվանեսովի հիշողությունների՝ նկարի համար բնորդուհի չի պահանջվել, քանի որ ոչ մի բնորդուհի չէր կարող փոխանցել այն ողբերգությունն ու այն դինամիկան, որն արտահայտել է նկարիչը: «Մայր» կտավը հանրության ուշադրությունը գրավել է նաև 1920-ական թթ. քաղաքային ցուցահանդեսներում, երբ սովետական կարգերի հաստատումից հետո Ռոստովի գեղարվեստական կյանքը սկսեց հոսել նորմալ հունով: Այն նաև մեծ ուշադրության արժանացավ նկարչի՝ 1963թ. տեղի ունեցած անհատական ցուցահանդեսի ժամանակ:*1917թ. ստեղծվել է «Մայրը» կտավի 2-րդ տարբերակը: Այն ունի հետևյալ բովանդակությունը. խորը մթնշաղ, թիկունքով ծառին հենված հոգնած մայրը քնել է, իսկ երեխան պտտվում է նրա շուրջը, չորս կողմը սարեր և դաշտեր: Այս կտավը, ինչպես և շատ այլ նկարներ (վերանդայով և շատրվանով բակի հատվածի էտյուդը, Ապահովագրական ընկերության տնօրեն Բիրբուչուկի ընտանիքի անդամների դիմանկարները) տարվել են արտասահման:*1918թ. Օվանեսովը նկարում է «Լողացող կանայք» մեծ կոմպոզիցիան, իսկ 1920թ.՝ «Մեղեդի» էսքիզը: Ստեղծագործական աշխատանքի համար քիչ ժամանակ էր ճարվում: Ժամանակի 80%-ը վատնում էր միջնակարգ կրթական հաստատություններում դասավանդելու վրա, այդ թվում նաև գեղարվեստական ուսումնարանում, ուր «Նրբագեղ արվեստների միության» կողմից դասավանդելու էր հրավիրված նաև նկարիչ Լանսերեն: Նրա արվեստանոց էին հաճախում Մարտիրոս Սարյանն ու հանրահայտ մոսկվացի նկարիչ Մանուկ Ալաջալովը, երկուսն էլ՝ Նոր Նախիջևանի բնիկներ: Ըստ Օվանեսովի հիշողությունների՝ նրանք երկար ժամանակ էին անցկացնում վիճելով գեղարվեստի, էտյուդների հանդեպ վերաբերմունքի մասին:*1919թ. Դոնի Ռոստովն ընկավ հեղափոխական շարժման մեջ: Այս շրջանում Օվանեսովն աշխատել է «Դոն-Ռոստում»: Այն ժամանակ հայտնի ծաղրանկարիչ Ա.Ն. Վորոնեցկին, նկարիչներ Կ.Պ. Ռոտովը, Բ. Պոկրովսկին, Ե.Վ. Ժակը և Օվանեսովը պատրաստում էին ագիտացիոն ցուցանակներ: Դրանք ամրացվում էին մեծ պատուհաններին: Ժողովրդին դրանք հետաքրքրում էին, ինչի ապացույցն էր մեծ թվով մարդկանց հավաքները «Դոն-Ռոստի» պատուհանների մոտ: Օվանեսովը նաև գրաֆիկական նկարիչ էր, այնպես որ նրա ունակություններ ամբողջովին բավարարում էին «Դոն-Ռոստում» աշխատանքի համար:
=Նկարներ=