Գող Վասիլ

Գող Վասիլ
Гох Васил
Boy.jpg
Անգլերեն: Gogh Vasil
Հայերեն: Գող Վասիլ
Մահվան տարեթիվը: 12.10.1112
Համառոտ տվյալներ:
Կիլիկիայի իշխան, Կամսարականների տոհմից:

Բովանդակություն

Կենսագրություն

Մահացել է 1112թ. հոկտեմբերի 12-ին:

Աշխատանքային գործունեություն

  • Նախապես եղել է Փիլարտոս Վարաժնունու վասալը:
  • 1082թ.. հիմնել է անկախ իշխանություն, որն ընդգրկել է Քեսունը, Մարաշը, Հռոմկլան, Ռաբան և այլ գավառներ: Մայրաքաղաք Քեսունի անունով կոչվել է Քեսունի իշխանություն:
  • Հիմնադրել և իշխանության հոգևոր կենտրոն է դարձրել Քեսունի Կարմիր վանքը, որը գտնվում է Սև լեռան վրա:
  • Գաղթական վարդապետների օգնությամբ բացել է ուսումնական հաստատություն Կարմիր վանքում:
  • Գող Վասիլի շուրջն են համախմբվել Հայաստանից գաղթած մի շարք իշխանական տոհմեր (Բագրատունիներ, Պահլավունիներ և այլք)՝ իրենց զորամասերով, ինչպես նաև հայոց կաթողիկոս Գրիգոր Բ Վկայասերը:
  • Հաջողությամբ դիմակայել է սելջուկյան թուրքերի հարձակումներին:
  • Համագործակցել է Թորոս Ա-ի հետ (1107թ. Բերդուսի ճակատամարտում):
  • Մահմեդական հարևանների դեմ դաշնակցել է խաչակիրներին, սելջուկյան թուրքերից փրկագրել խաչակիրների գերված առաջնորդներ Բոհեմունդ Անտիոքցուն (1103) և Բոլդուին Եդեսացուն (1108):
  • Ստիպված է եղել մարտնչել խաչակիրների ոտնձգությունների դեմ՝ պաշտպանելու իր իշխանապետության ամբողջականությունը:
  • 1112թ. Տանկրեդ Անտիոքցուն զիջել է մի շարք գավառներ՝ պահպանելով իր տիրույթների զգալի մասը:

Այլ

  • Լատինական աղբյուրներում հիշվում է Կավասիլիուս, արաբական աղբյուրներում՝ Բասիլ ալ Արմանի անուններով:
  • Ենթադրվում է, որ «Գող» մականունն է ստացել ռազմական հաջողությունների համար:
  • Թաղվել է Կարմիր վանքում:
  • Գող Վասիլին հաջորդել է իր որդին՝ Վասիլ Տղան (1112-1116):

Տե՛ս նաև

  • Ով ով է.հայեր (կենսագրական հանրագիտարան:Երկու հատորով),ՀՀ խմբ. հանձնաժողով՝ Հ. Մ. Այվազյան (գլխ. խմբագիր) և ուրիշներ,Երևան,Հայկական հանրագիտարան հրատ., Հ.1, Աբալյան-Ղուշչյան, 2005:
  • Սմբատ Սպարապետ (Գունստաբլ), Տարեգիրք, Վնտ․, 1956:
  • Մատթևոս Ուռհայեցի, ժամանակագրություն, Ե․, 1973:
  • Микаелян Г․, История Киликийского Армянского госу–дарства, Е․, 1952.
  • Գող Վասիլ, կենսագրություն:
  • Гох Василий, Последний капитул.