Ադոնց Նիկողայոս Գևորգի

07:48, 30 Օգոստոսի 2018 տարբերակ, NSedrakyan (քննարկում | ներդրում)
(տարբ) ←Նախորդ տարբերակ | Ընթացիկ տարբերակ (տարբ) | Հաջորդ տարբերակ→ (տարբ)
Ադոնց Նիկողայոս Գևորգի
Адонц Никогайос Георгиевич
Ադոնց.jpg
Այլ անուններ: Տեր-Ավետիքյան Նիկողայոս Գևորգի
Անգլերեն: Adontc Nikoghayos
Հայերեն: Ադոնց Նիկողայոս Գևորգի
Ծննդյան տարեթիվը: 10.01.1871
Ծննդավայրը: Բռնակոթ, Հայաստանի Հանրապետություն
Մահվան տարեթիվը: 27.01.1942
Մահվան վայրը: Բրյուսել, Բելգիա
Համառոտ տվյալներ:
Պատմաբան, բյուզանդագետ, բանասեր:

Բովանդակություն

Կենսագրություն

Ծնվել է 1871թ. հունվարի 10-ին Հայաստանի Հանրապետության Բռնակոթ գյուղում:

Կրթություն

Աշխատանքային գործունեություն

  • 1903թ. եկել է Կովկաս, Թիֆլիսում ուսումնասիրել է վրացերեն, աշխատել է Էջմիածնի մատենադարանում։
  • 1903-1904թթ. Պետերբուրգում խմբագրել է «Բանբեր գրականության և արվեստի» պարբերականը:
  • 1916-1917թթ. մասնակցել է Վանի, Մուշի և էրզրումի հնագիտական արշավախմբերի աշխատանքներին:
  • 1917թ. ընտրվել է Մոսկվայի Լազարյան ճեմարանի պատվավոր հոգաբարձու և պրոֆեսոր։
  • 1930թ. ղեկավարել է Բրյուսելի համալսարանի հայագիտության ամբիոնը:
  • Դասախոսել է Պետերբուրգի համալսարանի արևելյան լեզուների և պատմաբանասիրական ֆակուլտետում:

Ձեռքբերումներ

  • 1909թ.՝ Պետերբուրգի համալսարանի դոցենտ:
  • 1916թ.՝ բանասիրական գիտությունների դոկտոր:
  • 1916թ.՝ պրոֆեսոր:

Այլ

  • 1899-1901թթ. Եվրոպայում (Մյունխեն, Փարիզ, Լոնդոն, Վենետիկ) խորացել է բյուզանդագիտության մեջ:
  • 1909թ. պաշտպանել է «Հայաստանը Հուստինիանոսի դարաշրջանում» մագիստրոսական դիսերտացիան և դարձել Պետերբուրգի համալսարանի պրիվատ-դոցենտ։ *1916թ. «Դիոնիսիոս Թրակացին և հայ մեկնիչները» (1915 թ, ռուսերեն) աշխատության համար նույն համալսարանում արժանացել է բանասիրության դոկտորի աստիճանի և ստացել պրոֆեսորի կոչում։
  • 1916թ. եղել է Էջմիածնում, Մուշում, Էրզրումում, 1917թ. հնագետ Աշխարհբեկ Քալանթարի հետ մասնակցել Վանի երկրորդ հնագիտական արշավախմբին։
  • 1920թ. մեկնել է Լոնդոն, ապա՝ Փարիզ։
  • «Բյուզանդիոն» հանդեսում և այլուր լույս են տեսել նրա արտասահմանյան տարիների լավագույն աշխատությունները։ Նրա ձեռագրերը հանձնվել են Փարիզի Նուպարյան մատենադարանին, իսկ գրքերը՝ Բրյուսելի հայ գաղութին:
  • Ադոնցը թողել է շուրջ 80 հայերեն, ռուսերեն և ֆրանսերեն լեզուներով գրված արժեքավոր գիտական աշխատություններ՝ նվիրված գլխավորապես հայ ժողովրդի միջնադարյան պատմությանն ու գրականությանը, հայ-բյուզանդական հարաբերություններին, հայ-հունական բանասիրությանը, առասպելաբանությանը, կրոնին, լեզվաբանությանը։ Դրանք մեծ մասամբ կարճ, մենագրական բնույթի ուսումնասիրություններ են։
  • «Հայաստանը Հուստինիանոսի դարաշրջանում» կոթողային մենագրության մեջ մանրամասն տալիս է Հայաստանի պատմաաշխարհագրական նկարագիրը, լուսաբանում է վաղ միջնադարյան Հայաստանի նախարարական կարգն ու հողատիրության ինստիտուտները, Հայաստանի քաղաքական կացությանը վերաբերող հարցեր։ Առաջին անգամ գիտական վերլուծության է ենթարկված հայ ֆեոդալիզմի և հայ գյուղացիության մի շարք հարցեր։
  • Ադոնցը գյուղացիության պատմության խնդիրներն ավելի հանգամանորեն քննել է «Հայ հին շինականությունը» ուսումնասիրության մեջ։
  • «Արուեստ Դիոնիսեայ Քերականի և հայ մեկնութիւնք նորին» աշխատությունը հայ-հունական բանասիրության մասին առաջին խոշոր գործն է։ Գիտական բարձր մակարդակով Ադոնցը վերլուծել է Թրակացու քերականության հայերեն թարգմանությունը և նրա վեց հայ մեկնիչների բնագրերը, կատարել բանասիրական կարևոր շտկումներ։ Մի շարք հոդվածներում վեր է հանել հայ-բյուզանդական անվանի ընտանիքների և Բագրատունիների տոհմաբանությունը։ Ի մի բերելով հույն հեղինակների կցկտուր տեղեկությունները՝ բացահայտել է բյուզանդական զորավար Արտավան Արշակունու, նրա եղբայր Վարդ Մամիկոնյանի, Վասիլի 1-ին և Մորիկ կայսրերի ու այլ հայազգի գործիչների կերպարները («Պատմական ուսումնասիրություններ», 1948 թ.)։
  • Մեծ արժեք ունեն նաև Ադոնցի աղբյուրագիտական ու բանասիրական ուսումնասիրությունները՝ նվիրված Փավստոս Բուզանդին, Կորյունին, Եզնիկ Կողբացուն։
  • «Մաշտոց և նրա աշակերտները ըստ օտար աղբյուրների» աշխատության մեջ Ադոնցը ցույց է տվել հայ գրերի ստեղծման պատմական իրադրությունը՝ մաշտոցյան գրերի ստեղծումը՝ դնելով 382-392թթ. միջև։ Ադոնցը ձեռնարկել է գրել հայ ժողովրդի ամբողջական պատմությունը, որի առաջին հատորը (հնագույն շրջան) լույս է տեսել ֆրանսերեն և հայերեն (1946, 1972)։ Ուշագրավ են Բրոքհաուզի և Էֆրոնի հանրագիտարանում Հայաստանի մասին Ադոնցի հոդվածները։ Նա նաև հմուտ գրականագետ էր, գրել է մի շարք հոդվածներ:

Նկարներ

Գրքեր

Տեսանյութեր

Հրապարակումներ մամուլում

Մատենագիտություն

Մատենագիտություն

Տե՛ս նաև