Կանդահարյան Գևորգ

07:57, 20 Փետրվարի 2017 տարբերակ, NSedrakyan (քննարկում | ներդրում)
(տարբ) ←Նախորդ տարբերակ | Ընթացիկ տարբերակ (տարբ) | Հաջորդ տարբերակ→ (տարբ)
Կանդահարյան Գևորգ
Кандагарян Геворг
Gevorg Gandaharean.jpg
Այլ անուններ: Գանդահարեան Գեւորգ
Անգլերեն: Gevorg Gandaharyan
Հայերեն: Կանդահարյան Գևորգ
Ծննդյան տարեթիվը: 1925
Ծննդավայրը: Դամասկոս, Սիրիա
Համառոտ տվյալներ:
Մանկավարժ, հասարակական գործիչ:


Բովանդակություն

Կենսագրություն

Ծնվել է 1925թ. Սիրիայի Արաբական Հանրապետության մայրաքաղաք Դամասկոսում։

Կրթություն

  • Նախնական կրթությունը ստացել է Կերթմենյան վարժարանում:
  • Սովորել է Հայ Ավետարանական քոլեջում:
  • 1938թ. ավարտել է Հալեպի Կրթասիրաց եւ Ուսումնասիրաց վարժարանները:
  • 1938թ. ընդունվել է Անթիլիասի դպրեվանք:

Աշխատանքային գործունեություն

  • Դպրեվանքում ուսումը ավարտելուց անմիջապես հետո Գեւորգ Գանտահարյանը նշանակվում է դպրեվանքի ուսուցիչ:
  • 1965թ.-ից երեսունհինգ տարի անընդմեջ զուգահեռաբար դասավանդել է նաև «Համազգային»-ի Ճեմարանում:
  • Դասավանդել է, միաժամանակ, Հայկազյան համալսարանում և «Համազգային»-ի Հայագիտական հիմնարկում:
  • Մանկավարժական գործունեությանը զուգահեռ տասնյակ տարիներ զբաղվել է նաև երաժշտական-խմբավարական գործունեությամբ:
  • Կազմակերպել ու ղեկավարել է «Զվարթնոց», «Կոմիտաս», «Կանաչյան», «Շնորհալի», «Հոբելենական» երգչախմբերը:
  • Զբաղեցրել է «Բարսեղ Կանաչյան» երաժշտանոցի տնօրենի պաշտոնը:
  • Եղել է Ազգային խորհրդի ատենապետ:

Այլ

  • Կանդակարյան Շահանի հայրը:
  • Ծնողները եղել են այնթապցիներ: Իր ծնունդից կարճ ժամանակ անց ընտանիքը տեղափոխվել է Բեյրութ:
  • Այնուհետև տեղափոխվել է Հալեպ:
  • 1938թ. Ամերիկայի Ա. Ա. միությունը նույն տարում որոշում է Հալեպի երկու առաջադեմ աշակերտի ուղարկել Անթիլիասի դպրեվանքը` մասնագիտանալու հայագիտության մեջ: Ըստ նախնական ծրագրի` դպրեվանքը ավարտելուց հետո նրանք իրավունք էին ստանալու շարունակելու իրենց ուսումը Ամերիկայում` իրենց նախընտրած մասնագիտության գծով: Ընտրված երկու աշակերտներից մեկը եղել է Գեւորգ Գանտահարյանը: Նույն տարում էլ Կրթասիրաց վարժարանի շրջանավարտը դառնում է Անթիլիասի դպրեվանքի աշակերտ: Սակայն Ամերիկա մեկնելու ծրագիրը ինչ-ինչ հանգամանքների պատճառով չի կայանում:
  • Իր մանկավարժական գործունեության տասնյակ տարիների ընթացքում Գևորգ Գանտահարյանը դասավանդել է հայ մատենագրություն, հայ հին գրականության պատմություն, գրաբար, հայ երաժշտության պատմություն և այլ առարկաներ ու դասընթացներ: Տարիներ շարունակ անձամբ հավաքել է անհրաժեշտ բոլոր նյութերը, դասընթացներ եւ ձեռնարկներ շարադրել սաների ու աշակերտների համար` այդ եղանակով նրանց ապահովելով անհրաժեշտ գրքերով ու դասընթացներով: Ցավոք, այդ շարադրանքներն ու մշակումները ամբողջությամբ չեն պահպանվել: Իբրև նմուշ այս գրքում ընդգրկված է մեկ-երկու նմուշ այդ դասընթացներից:
  • Դպրեվանքում ուսանելու տարիներից, ինչպես իր հասակակիցներն ու սերնդակիցներն են վկայում, առանձնակի սեր ու հակում է ցուցաբերել երաժշտության, մանավանդ հայ հոգևոր և դասական երաժշտության հանդեպ: Նա հիմնադրել է բազմաձայն մի շարք երգչախմբեր, երգացանկում ընդգրկելով թե՛ մեր հոգևոր-եկեղեցական երաժշտությունը, թե՛ աշխարհիկ-ժողովրդական երգերը: Այդ երգչախմբերով նա համերգային բուռն գործունեություն է ծավալել` շրջելով հայ գաղութները, տարածելով հայ երգն ու երաժշտությունը, երաժշտությամբ դաստիարակել նոր սերունդներին, հայ երաժշտությամբ նրանց ներարկելով ազգային ոգի և ինքնագիտակցություն: Նրա երգչախմբերի ելույթներն ու համերգները միշտ էլ ընդունվել են մեծ սիրով, հիացմունքով ու խանդավառությամբ: Բավական է թերթել մեր գաղթոջախների մամուլի էջերը` վերն ասվածի մեջ համոզվելու համար:
  • Գևորգ Գանտահարյանի հիմնադրած ու ղեկավարած «Զվարթնոց», «Կոմիտաս», «Կանաչյան», «Շնորհալի», «Հոբելենական» երգչախմբերը վիթխարի դեր են կատարել հայ համանքների կյանքում` ձևավորելով տարբեր սերունդների մարդկանց երաժշտական ճաշակը, գիտելիքներ և ազգային զգացողությունը, նրանց ներաշխարհը լցնելով հայկական բառի ու խոսքի, երգի ու երաժշտության հարստությամբ և գեղեցկությամբ, համակելով նրանց ազգային ոգու եւ երգի շնչով, թույլ չտալով, մարդկանց հոգիներում իշխեն օտար երգն ու բառը, ոչ հայեցի ապրումներն ու զգացումները, և այդպիսով ծառայել է հայապահպաման և ազգապահպանման մեծ գործին:
  • Գևորգ Գանտահարյանը եղել է նաեւ հայտնի հասարակական գործիչ, Լիբանանի հայ համայնքի հանրային-մշակութային կյանքի խոշորագույն դեմքերից մեկը: Նա մշտապես մաս է կազմել Լիբանանի թեմի Քաղաքական ժողովի, Ուսումնական խորհուրդի, Ազգային ընդհանուր ժողովի: Իր ներկայությունն ու մասնակցությունը համասփյուռքյան և համահայկական խորհրդաժողովներին եղել է միշտ գործուն և արգասավոր: