Հարությունյան Նագուշ Խաչատուրի

08:13, 19 Նոյեմբերի 2015 տարբերակ, NSedrakyan (քննարկում | ներդրում)
(տարբ) ←Նախորդ տարբերակ | Ընթացիկ տարբերակ (տարբ) | Հաջորդ տարբերակ→ (տարբ)
Հարությունյան Նագուշ Խաչատուրի
Арутюнян Нагуш Хачатурович
Harutyunyan Nagush.jpg
Անգլերեն: Harutyunyan Nagush
Հայերեն: Հարությունյան Նագուշ Խաչատուրի
Ծննդյան տարեթիվը: 10.11.1912
Ծննդավայրը: Երևան, Հայաստան
Մահվան տարեթիվը: 18.01.1993
Մահվան վայրը: Մոսկվա, Ռուսաստան
Համառոտ տվյալներ:
Մեխանիկոս, պետական-քաղաքական գործիչ, ԵՊՀ ռեկտոր:

Բովանդակություն

Կենսագրություն

Ծնվել է 1993թ. նոյեմբերի 10(23)-ին Հայաստանի մայրաքաղաք Երևանում:

Մահացել է 1993թ. հունվարի 18-ին Ռուսաստանի Դաշնության մայրաքաղաք Մոսկվայում:

Կրթություն

  • 1930-1936թթ. սովորել է Մոսկվայի Վ. Կույբիշևի անվան ռազմաճարտարագիտական ակադեմիայում:
  • 1937-1941թթ. սովորել է Լենինգրադի պոլիտեխնիկական ինստիտուտի ասպիրանտուրայում:

Աշխատանքային գործունեություն

  • 1936թ.-ից՝ Սևան-Զանգուշին վարչության ճարտարագետ:
  • 1945-1951թթ.՝ Երևանի պոլոտեխնիկական ինստիտուտի դասախոս:
  • 1951թ.-ից՝ ԵՊՀ դասախոս:
  • 1958-1978թթ.՝ ԵՊՀ առաձգայնության և պլաստիկության տեսության նորաստեղծ (ներկայիս հոծ միջավայրի մեխանիկայի) ամբիոնի վարիչ:
  • 1952-1955թթ.՝ ՀԽՍՀ ԳԱ տեխնիկական գիտությունների բաժանմունքի ակադեմիկոս-քատուղար:
  • 1952-1986թթ.՝ «ՀԽՍՀ ԳԱ տեղեկագիր. Մեխանիկա» ամսագրի պատասխանատու խմբագիր:
  • 1955թ.-ից՝ ՀԽՍՀ ԳԱ Մաթեմատիկայի և տեխնիկայի ինստիտուտի սողքի և ամրության նորաստեղծ լաբորատիրիայի վարիչ:
  • 1960-1961թթ.՝ ՀԽՍՀ ԳԱ փոխնախագահ:
  • 1961-1963թթ.՝ ԵՊՀ ռեկտոր:
  • 1962-1975թթ.՝ ՀԽՍՀ ԳԽ նախագահության նախագահ:
  • 1962-1979թթ.՝ ՀԽՍՀ ԳԽ պատգամավոր:
  • 1975-1993թթ.՝ ՀԽՍՀ ԳԱ Մեխանիկայի ինստիտուտի առաձգամածուցիկության տեսության բաժնի գիտական ղեկավար:
  • 1977-1988թթ.՝ ԽՍՀՄ ԳԱ Մեխանիկայի հիմնախնդիրների ինստիտուտի առաձգամածուցիկ մարմնի մեխանիկայի բաժանմունքի վարիչ:

ԵՊՀ ռեկտոր

  • Ն. Հարությունյանը ջանքերի շնորհիվ ԵՊՀ-ում հիմնվել են կենսաֆիզիկայի, միջուկային ֆիզիկայի, տնտեսագիտության կիբեռնետիկայի ամբիոնները, ռադիացիայի և պրոբլեմային լաբորատորիաները, Հայաստանի ԳԱ և ԵՊՀ միացյալ Հաշվողական կենտրոնը:
  • Նրա ղեկավարության տարիներին ավելի էին ամրապնդվում ԵՊՀ գիտական և ուսումնական կապերը Մոսկվայի և Լենինգրադի պետական համալսարանների, ինչպես նաև ԽՍՀՄ մյուս առաջնակարգ բուհերի և գիտական կենտրոնների հետ:
  • Հարությունը հատուկ հոգատարությամբ և ուշադրությամբ էր վերաբերվում երիտասարդ գիտնականների և մասնագետների պատրաստման գործին՝ այդ ասպարեզում ներդնելով մեծ ավանդ: Հոծ միջավայրի մեխանիկայի տարբեր բնագավառների վերաբերյալ նրա փայլուն դասախոսությունները, հագեցված գիտության նորագույն նվաճումներով, լայն ճանապարհ են բացել ապագա մասնագետների համար:
  • Ն. Հարությունյանը ղեկավարել է բազմաթիվ երիտասարդ գիտաշխատողների և ասպիրանտների, ստեղծել է իր ուրույն գիտական դպրոցը՝ արժանանալով իր մեծաթիվ աշակերտների և հետևորդների խորին հարգանքին:
  • Նրա երաշխավորությամբ ԵՊՀ բազմաթիվ շրջանավարտներ իրենց ասպիրանտական ուսուցումն անցկացրել են Խորհրդային Միության գիտական հայտնի կենտրոններում:
  • Ն. Հարությունյանը ձգտել է համալսարանում արմատավորել նոր գիտական ուղղություններ, մասնագիտական դասընթացներ, սերտ գիտական և գիտաուսումնական համագործակցություն հաստատել ԽՍՀՄ և արտասահմանի առաջավոր բուհերի ու գիտական կենտրոնների հետ:

Ձեռքբերումներ

  • 1950թ.՝ Տեխնիկական գիտությունների դոկտոր:
  • 1950թ.՝ պրոֆեսոր:
  • 1950թ.՝ ՀԽՍՀ ԳԱ ակադեմիկոս:
  • 1961թ.՝ ՀԽՍՀ գիտության վաստակավոր գործիչ:
  • Լենինի շքանշան:
  • Հոկտեմբերյան հեղափոխության շքանշան:
  • Հայրենական պատերազմի 1-ին աստիճանի շքանշան:
  • Հայրենական պատերազմի 2-րդ աստիճանի շքանշան:
  • «Կարմիր աստղ» շքանշան:
  • Աշխատանքային կարմիր դրոշի շքանշան:

Այլ

  • Աշխատանքները վերաբերում են և կոնտակտային խնդիրներին, բարակապատ տարրերից առաձգական մարմինների ուժի փոխանցման կոնտակտային խնդիրների տեսությանը, որը հայտնի է Մասլով-Հարությունյանի տեսություն անվամբ:
  • Ն. Հարությունյանը ժամանակակից մեխանիկայի գիտական դպրոցի հիմնադիրներից է ՀՀ-ում:
  • Հեղինակ է շուրջ 200 գիտական աշխատությունների և ութ հիմնարար մենագրության:
  • Ն. Հարությունյանի «Սողքի տեսության մի քանի հարցեր» (Մոսկվա, 1952) հիմնարար մենագրությունը թարգմանվել և հրատարակվել է Անգլիայում, Ֆրանսիայում, Չինաստանում, իսկ առանձին գլուխներ՝ նաև Գերմանիայում, Լեհաստանում, Ռումինիայում:
  • Ղեկավարել է բազմաթիվ գիտական աշխատանքներ, ստեղծել ուրույն գիտական դպրոց:
  • 1941-ին պաշտպանել է թեկնածուական ատենախոսություն և մեկնել ռազմաճակատ, վերադարձել՝ 1945թ.:

Մատենագիտություն

  • Арутюнян Н.Х., Некоторые бопросы теории ползучести, М.-Л., 1952.
  • Арутюнян Н.Х., Кручения упругых тел, М., 1963 (համահեղինակ).
  • Арутюнян Н.Х., Теория ползучести неоднородых тел, М., 1983 (համահեղինակ).
  • Арутюнян Н.Х., Механика растущих вязкоупроугопластических тел, М., 1987 (համահեղինակ).

Տե՛ս նաև