Բացել գլխավոր ցանկը

Գաբրիելյան Ռուբեն Նիկոլայի

11:15, 12 Փետրվարի 2015 տարբերակ, Zarbabyan (քննարկում | ներդրում)
(տարբ) ←Նախորդ տարբերակ | Ընթացիկ տարբերակ (տարբ) | Հաջորդ տարբերակ→ (տարբ)
Գաբրիելյան Ռուբեն Նիկոլայի
Габриелян Рубен Николаевич
Gabrielyan Ruben Nikolayi.jpg
Անգլերեն: Gabrielyan Ruben
Հայերեն: Գաբրիելյան Ռուբեն Նիկոլայի
Ծննդյան տարեթիվը: 15.12.1912
Ծննդավայրը: Խնուշինակ, Լեռնային Ղարաբաղ
Մահվան տարեթիվը: 7.02.1982
Մահվան վայրը: Մինսկ, Բելառուս
Համառոտ տվյալներ:
Կապի բանակի գեներալ-լեյտենանտ:

Բովանդակություն

Կենսագրություն

Ծնվել է 1912թ. դեկտեմբերի 15-ին Լեռնային Ղարաբաղի Խնուշինակ գյուղում (այժմ՝ ԼՂՀ Մարտունու շրջան):

Մահացել է 1982թ. Բելառուսի մայրաքաղաքղ Մինսկում:

Կրթություն

  • 1924թ. ավարտել է գյուղական նախակրթական դպրոցը:
  • 1930թ. ավարտել է կապի երկաթգծային տեխնիկումը:
  • 1938թ. ավարտել է ԲԳԿԲ կապի հրամկազմի կատարելագործման դասընթացները:
  • 1950թ. ավարտել է Լենինգրադի կապի ակադեմիայի բարձրագույն դասընթացները:

Ռազմական գործունեություն

  • 1938թ. հոկտեմբերին ավագ լեյտենանտի կոջումով նշանակվել է Խարկովյան կապի ռազմական ուսումնարանի վաշտի հրամանատար:
  • 1940թ. կապիտանի կոչումով նշանակվում է ռադիո-ինժիներ Անդրկովկասյան ռազմական շրջանի տանկային դիվիզիայում, որը կենտրոնացած էր Էջմիածնում:
  • 1941թ. նշանակվում է կապի հրամանատարի ավագ տեղակալ Երևանի առանձին մեխանիզացված կորպուսում, որի հիման վրա ստեղծվում է 47-րդ բանակը:

Երկրորդ աշխարհամարտի տարիներ

  • 1941թ. հունիսից 47-րդ բանակի կազմում մասնակցում է Հայրենական պատերազմին՝ որպես կապի հրամանատարի ավագ տեղակալ:
  • 1941թ. մասնակցել է 47-րդ բանակի տեղակայմանը Իրանում (Թավրիզ)՝ Սովետական կառավարության որոշման համաձայն սահմաններն այնտեղից պաշտպանելու համար:
  • 1941թ. սեպտեմբերին, գտնվելով Թեհրանի տեղակայման վայրում, անձամբ բարեհաջող կատարել է 47-րդ բանակի շտաբի հանձնարարությունը:
  • 1941թ. հոկտեմբեր-դեկտեմբեր ամիսներին 47-րդ բանակի հետ միասին տեղափոխվում է Օրջոնիկիձե քաղաք, ապա՝ Թամանյան թերակղզի, որտեղ ղրիմյան և հյուսիսկովկասյան ֆրոնտների կազմում մասնակցել է պաշտպանական մարտերի մինչև 1942թ. մայիսի 20-ը:
  • Ղրիմյան թերակղզու մարտերում կարողացել է կապ ապահովել ծայրաստիճան բարդ իրավիճակներում:
  • Նովոռոսիսկի մոտակայքում կարողանում է կրակահերթից փրկել հատուկ նշանակության կապի ջոկատն ու այդ ծանր իրավիճակում անձամբ ապահով է ռադիոկապ:
  • 1943թ. դեկտեմբերին 47-րդ բանակի հետ միասին անցել է Բելառուսական ֆրոնտի հրամանատարության տակ, որը մասնակցել է Բելառուսի, Լեհաստանի, Չեխոսլովակիայի ազատագրմանն ու Բեռլինի գրավմանը:
  • Հայրենական պատերազմն ավարտել է գնդապետի կոչումով 47-րդ բանակի հրամանատարի առաջին տեղակալի պաշտոնում:

Հետպատերազմյան տարիներ

  • 1946թ. հունվար - 1950թ. դեկտեմբեր՝ կորպուսի կապի պետ:
  • 1950թ.՝ դեկտեմբերից՝ Գերմանիայում սովետական զորքերի կապի պետ:
  • 1952թ.՝ ուղարկվել է Բաքվի Անդրկովկասյան ռազմական շրջան:
  • 1955թ. դեկտեմբերին նշանակվել է Ռումինիայի առանձին մեխանիզացված բանակի կապի զորքերի հրամանատար:
  • 1959-1964թթ.՝ հեռավորարևյելյան բանակի կապի զորքերի հրամանատար:
  • 1964-1969թթ.՝ բելառուսյան ռազմական շրջանի կապի զորքերի հրամանատար:
  • 1969-1971թթ.՝ Գերմանիայում սովետական բանակի կապի զորքերի հրամանատար:
  • Եղել է Մինսկ քաղաքի պատգամավոր:

Ձեռքբերումներ

  • 1958թ.՝ գեներալ-մայոր:
  • 1965թ.՝ ԽՍՀՄ պատվավոր կապավորի կոչում:
  • 1968թ.՝ կապի բանակի գեներալ-լեյտենանտ:
  • 1943թ.՝ Կարմիր Խաչ շքանշան:
  • Լենինի շքանշան:
  • Կարմիր Դրոշի շքանշան:
  • Հայրենական պատերազմի առաջին աստիճանի շքանշան:
  • Հայրենական պատերազմի երկրորդ աստիճանի շքանշան:
  • ԼԺՀ շքանշան:

Այլ

  • Հայրը՝ Նիկոլայի Գաբրիելյանը(1850-1936), զբաղվել է շինարարությամբ: Մայրը՝ Ալեքսանդրա Շամամ Պողոսյանը (1875-1957), տնային տնտեսուհի էր: Ավագ եղբայրը՝ Արմենակը (1898-1978), Հայրենական Մեծ պատերազմի մասնակից է, ունի պետական մրցանակներ, հայրենի Խրուշինակ գյուղում աշխատել է որպես գյուղատնտես: Կտսեր եղբարը՝ Գրիգորին, Հայրենական մեծ պատերազմի մասնակից է, կոչումով՝ մայոր, արժանացել է մեդակների և շքանշանների, ապրել է Բաթումում: Քույրը՝ Լյուսիկը, ապրել է Լեռնային Ղարաբաղի Մարտունի քաղաքում:
  • Կինը՝ Գաբրիելյան Գալինա Մատվեևնան (1924-1987), Հայրենական մեծ պատերազմի մասնակցի է, արժանացել է հինգ մեդալների, և հայրենիքնին մատուցած ծառայությունների համար թաղված է Մինսկ քաղաքի Մոսկովյան գերեզմանատանը: Ավագ որդին՝ Նիկոլայը (ծնվ. 1646թ.), 1994թ. թոշակի անցած գնդապետ է, ծառայել ՀՕՊ զորքերում շտաբային հաստիքներով, ապրում է Բելառուսում և աշխատում է տեղի հեռուստատեսությունում: Միջնեկ որդին՝ Գրիգորին (ծնվ. 1948թ.), 2005թ. թոշակի անցած կապի զորքեր գեներալ մայոր է, ծառայել է հրամանատարական հաստիքով, եղել է Բելառուսական ռազմական շրջանի (ք. Մինսկ) և Անդրկովկասյան ռազմական շրջանի (ք. Կյախտա) կապի բրիգադների հրամանատար, Անդրկովկասյան ռազմական շրջանի (ք. Չիտա) կապի զորերի հրամանատար, գլխագորել է Ռազմական Կարմիր Դրոշի կապի ակադեմիան (Սանկտ-Պետերբուրգ), ապրում է Սանկտ-Պետերբուրգում: Կրտսեր որդին՝ Ռուբեն (ծնվ. 1954թ.) 1997թ. թոշակի անցած փոխգնդապետ է, ծառայել է կապի զորքերում, եղել է կապի պետ, Բելառուսի Հանրապետույթան ռազմական ակադեմիայի կապի ամբիոնի դասախոս, ապրում և աշխատում է Բելառուսում:
  • 1971թ. անցել է թոշակի՝ զինվորական հագուստ կրելու իրավունքով: Ապրել է Մինսկում:
  • Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար Գաբրիելյանի դին ամփոփել են Մինսկի Մոսկովյան գերեզմանատանը:
  • Ռ.Ն. Գաբրիելյանի մասին տեղեկիությունների մի մասն ուղարկված է նրա թոռան՝ Դմիտրի Գաբրիելյանի կողմից:
  • Ինքնակենսագրականը, ընտանեկան արխիվի փաստաթղթերն ու նկարներն ուղարկել է ավագ որդին՝ Ռուբեն Գաբրիելյանը:

Նկարներ

  • Խարկովյան կապի ուսումնարանի վաշտի հրամանատար (1938)

  • Կինը՝ Գաբրիելյան Գալինա Մատվեևնան

  • Մարտական ընկերներ

  • Հետապատերազմյա հանգիստ

  • Կորպուսի կապի պետ, Գերմանիա, 1945

  • Ընկերները, Մերզեբուրգ, Գերմանիա, 1946թ., հունիսի 1

  • Գնդապետ Գաբրիելյան

  • Գերմանիա, 1950

  • Գերմանիա, 1950

  • Զորքերի հեռացումը Ռումինիայից, ք. Կոնստանցա, Բուխարեստ, 1958

  • Ռումինիայի կառավարությունը շնորհում է ռումինանական շքանշան, Բուխարեստ, 1958

  • Խաբարովսկ, 1963

  • Կապի զորքերի հրամանատար, 1963

  • Կապի զորքերի հրամանատար, 1968

  • Գաբրիելյանն ու Համբարյանը, 1968

  • Գերմանիայում սովետկան բանակի կապի զորքերի հրամանատար, 1969

  • Ռազմական դասընթացին, 1969

  • Գերմանացի գործընկերների հետ, 1969-1971

  • Վարշավայի պայմանագրի գոծընկերոջ հետ, 1970

  • Ընկերոջ հետ, Բերլին, Գերմանիա, 1970

  • Երիտասարդության հայրենասիրական դաստիարակում, 1971

  • Գաբրիելյանի ընտանիքը

  • Կրտսեր որդու՝ Ռուբենի հետ

  • Ավագ որդիների հետ (աջից՝ Նիկոլայ, ձախից՝ Գրիգորի), Մինսկ, 1968

Փաստաթղթեր

  • Պարգևների թուղթ, էջ 1-2

  • Պարտգևատրման դիմում

  • Որոշում մարտական ծառայության մեդալ շնորհելու մասին

  • Հրաման մարտական ծառայության մեդալ շնորհելու մասին

  • Գաբրիելյանի ընկերներից, 1946թ. հունիսի 1

  • Շտաբային վաշտի ստուգման գրություն

  • ԽՍՀՄ մարշալ Գրեչկոյի շնորհավորանքը Գաբրիելյանին գեներալ-մայոր շնորհելու առթիվ

Պարբերականներ

  • Լավ տրամադրություն // "Красная звезда" թերթ, որդու՝ Նիկոլայի Գաբրիելյանի մասին 1974թ., ապրիլի 30,

  • Մոժարով Վ., Մարտիկների ընտանիք // «Во славу Родины» թերթ, КБВО, 1977թ., փետրվարի 2

  • Սեմենյուկ Ն., Պարոն Գեներալ // «Во славу родины» թերթ, КБВО, 1982թ., հունվարի 13

  • Կապի գումարտակի հրամանատար // "Красная звезда" թերթ, որդու՝ Գրիգորի Գաբրիելյանի մասին, 1984թ., 19 հունիսիГригории

Տե՛ս նաև

  • Ով ով է.հայեր (կենսագրական հանրագիտարան:Երկու հատորով),ՀՀ խմբ. հանձնաժողով՝ Հ. Մ. Այվազյան (գլխ. խմբագիր) և ուրիշներ,Երևան,Հայկական հանրագիտարան հրատ., Հ.1, Աբալյան-Ղուշչյան, 2005:
  • Меружанян А. Маршалы, генералы и адмиралы армянского происхождения в Санкт-Петербурге. - Санкт-Петербург: "Роза ветров",2013, с 101-102
  • Можаров В. Семья воинов // Газета «Во славу Родины» КБВО. 1977. 2 февраля.
  • Вирабян А. Знаменитые арцахцы. Ер., Аполлон, 1992 160 стр., мягкая обложка.
  • Саркисян С. Т. Энциклопедия Арцах-Карабаха. Спб., 2005. - 312 с.
  • Семенюк Н. Товарищ генерал // Газета «Во славу родины». 1982. 13 января.
  • Арутюнян К.А., Погосян Г.Р. Вклад армянского народа в победу в Великой Отечественной войне. М., 2010.
Ստացված է «https://am.hayazg.info/index.php?title=Գաբրիելյան_Ռուբեն_Նիկոլայի&oldid=22082» էջից