Հովհաննիսյան Հովհաննես Մկրտչի

14:36, 2 Փետրվարի 2015 տարբերակ, AniZakaryan (քննարկում | ներդրում)
(տարբ) ←Նախորդ տարբերակ | Ընթացիկ տարբերակ (տարբ) | Հաջորդ տարբերակ→ (տարբ)
Հովհաննիսյան Հովհաննես Մկրտչի
Оганесян Оганес Мкртичевич
Boy.jpg
Անգլերեն: Hovhannisyan Hovhannes
Հայերեն: Հովհաննիսյան Հովհաննես Մկրտչի
Ծննդյան տարեթիվը: 14.04.1864
Ծննդավայրը: Վաղարշապատ, Հայաստանի Հանրապետություն
Մահվան տարեթիվը: 29.09.1929
Մահվան վայրը: Երևան, Հայաստանի Հանրապետություն
Համառոտ տվյալներ:
Բանաստեղծ:

Բովանդակություն

Կենսագրություն

Ծնվել է 1864թ. ապրիլի 14(26).-ին Հայաստանի Հանրապետության Վաղարշապատ քաղաքում:

Մահացել է 1929թ. սեպտեմբերի 29-ին Հայաստանի Հանրապետության մայրաքաղաք Երևանում:

Կրթություն

  • Նախնական կրթությունը ստացել է ծխական դպրոցում, ապա՝ Երևանի պրոգիմնազիայում։
  • Սովորել է Մոսկվայի Լազարյան ճեմարանում:
  • 1888թ. ավարտել է ՄՊՀ լեզվագրական ֆակուլտետը:

Աշխատանքային գործունեություն

  • Երկար տարիներ Էջմիածնի Գևորգյան ճեմարանում դասավանդել է ռուս գրականություն և լեզու, ընդհանուր գրականություն, հունարեն։
  • Դասավանդել է Էջմիածնի Գևորգյան ճեմարանում:
  • 1918թ.՝ Բաքվի կոմունայի օրերին եղել է Բաքվի լուսբաժնի վարիչ:
  • Եղել է Վաղարշապատի գավառի լուսբաժնի վարիչ:
  • 1922թ. աշխատել է ՀԽՍՀ ժողկոմխորհի օրենսդրական հանձնաժողովում:

Ձեռքբերումներ

  • Թաղված է Կոմիտասի անվան զբոսայգու պանթեոնում:

Այլ

  • Հովհաննիսյանի բանաստեղծությունների առաջին ժողովածուն լույս է տեսել 1887թ.-ին:
  • Նա արևելահայ բանաստեղծության նոր դպրոցի հիմնադիրն է, որի ներկայացուցիչները դարձան Հ. Թումանյանը, Ս. Իսահակյանը:
  • Հովհաննիսյանի քնարական բանաստեղծությունների թեման սերն է, հայրենիքը, բնությունը:
  • Սիրային բանաստեղծություններն աչքի են ընկնում մարդու և բնության կապի ներդաշնակությամբ: Նրա պոեզիան դեմոկրատական է, ժողովրդային։
  • Նրա հայրենասիրական պոեզիան պատկերում է հայ ժողովրդի կրած տառապանքները, հատկանշում հերոսականությամբ ու լավատեսությամբ:
  • Հայ պոեզիայում առաջինն է ճշմարտացիությամբ նկարագրել գյուղական կյանքը՝ իր ներքին հակասություններով:
  • Հայրենիքի անձնվեր զինվորը, բանաստեղծի համոզմամբ, չպետք է հանձնվի հուսահատության ու լքման տրամադրություններին։ Բանաստեղծը, խորանալով հայոց պատմության և ժողովրդական զրույցների մեջ, ստեղծել է գործեր, որոնցով ոգևորել է ժամանակակիցներին։
  • Հովհաննիսյանի «Սյունյաց իշխան» պոեմում նորովի է մեկնաբանել հայոց պատմության, մասնավորապես Վասակ Սյունու դերի հետ կապված որոշ հարցեր:
  • Հովհաննիսյանը անհաշտ է եղել չարի հանդեպ:
  • Նրա քնարերգության որոշ նմուշներ առնչվում են ժողովրդական բանահյուսությանը:
  • Այդ սերը սկզբում ռոմանտիկական էր։ Հետագայում նա գրեց «Մայրս» (1896), «Տղմուտ» (1887), «Նոր զարուն» (1897) ռեալիստական գործերը, որոնք արտահայտում էին հայ ժողովրդի կրած տառապանքները։
  • Հովհաննիսյանի բյուրեղային պարզության է հասցրել հայ նոր պոեզիան, հարստացրել հայ գրական լեզուն:
  • Բնագրից թարգմանել է եվրոպական և ռուս գրականության դասականների՝ Հոմերոսի, Գյոթեի, Շիլլերի, Հյուգոյի, Պուշկինի, Լերմոնտովի, Նեկրասովի, Հայնեի, Պետեֆիի, Ուլանդի և այլոց երկերը։ Դրանցից մի քանիսը (Վ. Միրակոմլյա, «Անգրագետ», 1886, Ուլանդ, «Երգչի անեծքը», 1888 և այլն) ինքնուրույնի արժեք ունեն։
  • 1948թ.-ից ծննդավայրում գործում է Հովհաննիսյանի տուն-թանգարանը:
  • 1913թ. նշվեց բանաստեղծի գրական գործունեության 25-ամյակը
  • Էջմիածնում Հովհաննիսյանի անունով կոչվել է դպրոց, Երևանում և ՀՀ այլ քաղաքներում՝ փողոցներ:

Նկարներ

Մատենագիտություն

  • Հովհաննիսյան Հ. Մ., Իզուր է հոգիս, իզուր, իմ հրեշտակ, բանաստեղծություն:
  • Հովհաննիսյան Հ. Մ., Կուզեի լինել կարկաչուն վտակ, բանաստեղծություն:
  • Հովհաննիսյան Հ. Մ., Տեսե՞լ ես արդյոք բլուրները, բանաստեղծություն:
  • Հովհաննիսյան Հ. Մ., Մայրս, բանաստեղծություն:
  • Հովհաննիսյան Հ. Մ., Տղմուտ, բանաստեղծություն:
  • Հովհաննիսյան Հ. Մ., Նոր գարուն, բանաստեղծություն:
  • Հովհաննիսյան Հ. Մ., Սարն ի վեր, բանաստեղծություն:
  • Հովհաննիսյան Հ. Մ., Երկու ճանապարհ, բանաստեղծություն:
  • Հովհաննիսյան Հ. Մ., Մնաք բարով, արև, գարուն, բանաստեղծություն:
  • Հովհաննիսյան Հ. Մ., Գյուղի ժամը, բանաստեղծություն:
  • Հովհաննիսյան Հ. Մ., Հատիկ, բանաստեղծություն:
  • Հովհաննիսյան Հ. Մ., Արտավազդ, բանաստեղծություն:
  • Հովհաննիսյան Հ. Մ., Վահագնի ծնունդը, բանաստեղծություն:
  • Հովհաննիսյան Հ. Մ., Լուսավորչի կանթեղը, բանաստեղծություն:
  • Հովհաննիսյան Հ. Մ., Արազն եկավ լափին տալով, բանաստեղծություն:
  • Հովհաննիսյան Հ. Մ., Ալագյազ բարձր սարին, բանաստեղծություն:

Տե՛ս նաև

  • Ով ով է.հայեր(կենսագրական հանրագիտարան:Երկու հատորով),ՀՀ խմբ. հանձնաժողով՝ Հ. Մ. Այվազյան (գլխ. խմբագիր) և ուրիշներ,Երևան,Հայկական հանրագիտարան հրատ.,Հ.1,Աբալյան-Ղուշչյան,2005:
  • Արսեն Տերտերյան, Հայոց նոր գրականության պատմություն։ 19-20-րդ դդ. (սղագրված դասախոսություններ ձեռագրի իրավունքով), պրակ 2, Հ. Հովհաննիսյան, Երևան, Երևանի համալսարանի հրատարակչություն, 1938, 80 էջ:
  • Արսեն Տերտերյան, Հովհաննես Հովհաննիսյան, Սիրո և կարեկցության երգիչը (երեսնամյա հոբելյանի առթիվ), Երևան, տպարան «Լույս», 1912, 104 էջ։
  • Ոտանավորներ:
  • ԵՊՀ Հայագիտական հետազոտությունների ինստիտուտ:
  • ArmenianHouse.org