Գրիգորյան Գևորգ Ստեփանի

14:41, 15 Հոկտեմբերի 2014 տարբերակ, Zarbabyan (քննարկում | ներդրում)
(տարբ) ←Նախորդ տարբերակ | Ընթացիկ տարբերակ (տարբ) | Հաջորդ տարբերակ→ (տարբ)
Գրիգորյան Գևորգ Ստեփանի
Григорян Геворг Степанович
Boy.jpg
Այլ անուններ: Ջիոտտո
Անգլերեն: Grigoryan Gevorg
Հայերեն: Գրիգորյան Գևորգ Ստեփանի
Ծննդյան տարեթիվը: 12(24).11.1897
Ծննդավայրը: Թիֆլիս, Վրաստան
Մահվան տարեթիվը: 23.11.1976
Մահվան վայրը: Երևան, Հայաստանի Հանրապետություն
Համառոտ տվյալներ:
Նկարիչ:

Բովանդակություն

Կենսագրություն

Ծնվել է 1897թ. նոյեմբերի 12(24)-ին Վրաստանի մայրաքաղաք Թիֆլիսում:

Մահացել է 1976թ. նոյեմբերի 23-ին Հայաստանի Խորհրդային Հանրապետության մայրաքաղաք Երևանում:

Կրթություն

  • 1916-1919թթ.՝ Սովորել է Թիֆլիսի Գեղարվեստը խրախուսող կովկասյան ընկերության նկարչության և քանդակագործության դպրոցում (դասատու՝ Ե. Թադևոսյան):
  • 1921-1923թթ. սովորել է Մոսկվայի բարձրագույն գեղարվեստական արվեստանոցներում:
  • 1924թ. ընդունվել է Լենինի անվան ՊՄԻ-ի ռուսական բանֆակ:

Աշխատանքային գործունեություն

  • 1922թ.-ից նկարչության դասեր է տալիս աշխատանքային դպրոցներում:

Աշխատանքներ

«Եղնիկներ», 1917: «Դերասան Աբովյանի դիմանկարը», 1921: «Բնանկար», 1922: «Նատյուրմորտ անձեռոցիկով», 1922: «Հայկուհու դիմանկարը», 1922: «Գրկախառնություն», 1925: «Երգահան Արմեն Տիգրանյանի դիմանկարը», 1925: «Մոր դիմանկարը», 1929: «Նատյուրմորտ: Մրգեր», 1929: «Հերոսի մահը», 1929: «Դիանայի դիմանկարը», 1945: «Երեք նկարիչ» (Լ. Գուդիաշվիլի, Վ. Խոջաբեկյան, Ն. Փիրումանի), 1959: «Նատյուրմորտ կիտրոններով», 1962: «Մայրս և ես», 1972:

Ձեռքբերումներ

  • 1967թ.՝ ՀԽՍՀ վաստակավոր նկարիչ:
  • Վրաստանի նկարիչների միության անդամ:

Այլ

  • Յոթ տարեկանից ստիպված է եղել աշխատել. մանր ծառայություններ էր մատուցում մազութի պահեստում, վարսավիրանոցում, սուրհանդակություն էր անում, թերթեր բաժանում, կրպակում միրգ ու գրքեր վաճառում, ապակեգործությամբ զբաղվում և այլն:
  • Ստեղծել է գունային և գծային ինքնատիպ կառուցվածքով դիմանկարներ, նատյուրմորտներ, բնանկարներ:
  • Գործերում դրսևովրել է զուսպ գույներով խոր հույզեր արտահայտելու նրա գեղանկարչական հակումը:
  • Թիֆլիսի մշակութային առանձնահատուկ մթնոլորտը, հայ ժողովրդի անցյալը, ռուսական, վրացական, հայկական մշակույթի ականավոր գործիչներդը տեղ են գտել Գրիգորյանի փոքրաչափ գործերում:
  • Նրա նկարներն աչքի են ընկնում թիֆլիսահայ գեղանկարչական դպրոցին հատուկ զուսպ գեղեցկությամբ, կերպարային բազմազանությամբ:
  • 1948թ. սկսվում են մոռացության տարիները: Հուսահատության և անելանելիության մեջ հայտնված նկարիչն այրում է 300 գեղանկարչական աշխատանք:
  • 1948-1957թթ. հեռածված է եղել Վրաստանի նկարիչների միությունից:
  • 1962թ. հայ որոշ մտավորականների ջանքերի շնորհիվ տեղափոխվում է Երևան։ Նրա մասին սկսում են հոդվածներ հայտնվել Հայաստանի և Վրաստանի թերթերում և ամսագրերում։
  • 1977թ. Երևանում հիմնադրվել է Գևորգ Գրիգորյանի տուն-թանգարանը (1987թ.-ից՝ ՀԱՊ-ի մասնաճյուղ):
  • Աշխատանքները գտնվում են Ջոտտոյի թանգարան-արվեստանոցում, Ժամանակակից արվեստի թանգարանում (Երևան), Հայաստանի Ազգային պատկերասրահում, Հայաստանի և աշխարհի տարբեր երկրների բազմաթիվ մասնավոր հավաքածուներում:

Ցուցահանդեսներ

  • 1918թ.՝ դպրոցի աշակերտների հաշվետու ցուցահանդես:
  • 1927թ.՝ թբիլիսյան նկարիչների ցուցահանդեսին, Հոկտեմբերյան հեղափոխության տասնամյակին նվիրված ԽՍՀՄ ժողովուրդների արվեստների ցուցահանդես (Մոսկվա):
  • 1929-1948թթ. Երևանում և Թբիլիսիում կազմակերպված գրեթե բոլոր ցուցահանդեսները:
  • 1965թ.՝ առաջին անհատական ցուցահանդեսը Հայաստանի նկարիչների միությունում (Երևան):
  • 1972թ.՝ Անդրկովկասի նկարիչների ցուցահանդես (Մոսկվա):

Նկարներ

Տեսանյութեր

Հրապարակումներ մամուլում

Մատենագիտություն

Տե՛ս նաև