Գարագաշյան Անտոն Գրիգորի

09:18, 2 Սեպտեմբերի 2014 տարբերակ, Zarbabyan (քննարկում | ներդրում)
(տարբ) ←Նախորդ տարբերակ | Ընթացիկ տարբերակ (տարբ) | Հաջորդ տարբերակ→ (տարբ)
Գարագաշյան Անտոն Գրիգորի
Гарагашян Антон Григоревич
Anton Karakashian.jpg
Այլ անուններ: Մատաթիա
Անգլերեն: Garagashyan Anton
Հայերեն: Գարագաշյան Անտոն Գրիգորի
Ծննդյան տարեթիվը: 11.02.1818
Ծննդավայրը: Կոստանդնուպոլիս, Օսմանյան կայսրություն
Մահվան տարեթիվը: 19.11.1903
Մահվան վայրը: Կոստանդնուպոլիս, Օսմանյան կայսրություն
Համառոտ տվյալներ:
Պատմաբան, փիլիսոփա, լեզվաբան:

Բովանդակություն

Կենսագրություն

Ծնվել է 1818թ. փետրվարի 11-ին Օսմանյան կայսրության մայրաքաղաք Կոստանդնուպոլսում:

Մահացել է 1903թ. նոյեմբերի 19-ին Օսմանյան կայսրության մայրաքաղաք Կոստանդնուպոլսում:

Կրթություն

  • Նախնական կրթություն ստացել է Կոստանդնուպլոսում:
  • Ուսանել է Վիեննայի Մխիթարյանների մոտ:
  • Սովորել է Վիեննայի համալսարանում:

Գործունեություն

  • Մի քանի տարի պաշտոնավարել է Իզմիրում:
  • 1856թ. հրաժարվել է ծառայել կրոնի և առաջինը հայ իրականության մեջ իրեն հայտարարել մատերիալիստ:
  • «Բաբլ Հաուզ» ընկերությունում աշխատել է որպես թարգմանությունների վեստուգիչ:
  • Հայկական դպրոցներում պաշտոնավարել է որպես գրաբարի դասատու:
  • 1887թ. Հակոբ Գուրգենի հետ լույս է ընծայել «Ճաշակ ոսկեղեն դպրության» պարբերականը 5-րդ դարի գրաբարով:
  • 1890-ական թթ. սկզբներից պաշտոնավարել է Կոստանդնուպոլսի Կենտրոնական վարժարանում՝ որպես գրաբարի դասատու:

Ձեռքբերումներ

  • 1836թ.՝ Մխիթարյան միաբանության անդամ:
  • 1940թ.՝ քահանա:

Այլ

  • Փիլիսոփայության պատմությունը դիտել է որպես մատերիալիզմի և իդեալզմի պայքարի պատմություն, տրամաբանությունը՝ իբրև գիտություն (հայտնաբերում է օբյեկտիվ օրենքներ) և արվեստ (այդ օրենքներից ելնելով՝ մշակում է գործնական կանոններ):
  • Քննադատելով կրոնի հասարակական դերը՝ միաժամանակ հաշտ վերաբերմունք է դրսևորել Հայ եկեղեցու նկատմամբ:
  • Հայ քննական պատմագրության հիմնադիրն է:
  • Գարագաշյանի «Քննական մատմութիւն հայոց» աշխատությունն ընդգրկում է հայ ժողովրդի ծագումից մինչև V դարի ազատագրական շարժումների ավարտն (484թ.) ընկած ժամանակաշրջանը: Թերագնահատել է Մովսես Խորենացու «Պատմություն հայոցը», մերժել հայ ժողովրդի ծագումն ըստ Աստվածաշնչի մեկնաբանվող իր նախորդների տեսակետները, ցույց տվել, որ հայերը հնդեվրոպական ժողովուրդների մի առանձին ճյուղ են: Հայաստանի պատմությունը շարադրել է համաշխարհային պատմության ընդհանուր հենքի վրա, անտեսել է ժողովրդի գործուն մասնակցությունը V դարի ազատագրական պատերազմներին:
  • Բոսուետից թարգմանած «Խօսք վասն տիեզերական պատմութեան» աշխատության մեջ գրաբարը բաժանել է դասական և հետդասական շրջանների:
  • «Նկարագիր ուսմանց»-ում անդրադարձել է նաև առաջին թարգմանությունների և պատմիչների լեզվին:
  • Գրել է աշխարհագրության, հայ քերականության դասագրքեր, կազմել ընթերցարաններ, թարգմանել Լաֆոնտենի առակները:

Մատենագիտություն

  • Գարագաշյան Ա.Գ., Գաթըրճյան Հ., Հովնանյան Ղ., Խօսք վասն տիեզերական պատմութեան, թարգմանություն Բոսուետից, 1841:
  • Գարագաշյան Ա.Գ., Արուեստ ճարտարախօսութեան, Վնն., 1844:
  • Գարագաշյան Ա.Գ., Նկարագիր ուսմանց..., 1845:
  • Գարագաշյան Ա.Գ., Սկզբունք տրամաբանութեան, ԿՊ, 1864:
  • Գարագաշյան Ա.Գ., Սկզբունք քերականական եւ տրամաբանական վերլուծութեան ի պէտս դպրոցաց, ԿՊ, 1868։
  • Գարագաշյան Ա.Գ., Համառոտ պատմութւն փիլիսոփայութեան, ԿՊ, 1868:
  • Գարագաշյան Ա.Գ., Քննական պատմութիւն հայոց, մաս 1-4, Թիֆլիս, 1880-1895:
  • Գարագաշյան Ա.Գ., Գործնական քերականութիւն հայ լեզուի, ԿՊ, 1887:
  • Գարագաշյան Ա.Գ., Գաղղիերէն քերականութիւն ըստ Օլէնտօրֆի, ԿՊ, 1882:
  • Գարագաշյան Ա.Գ., Աշխարհաբար քերականութիւն կամ քերականութիւն արդի հայերէնի, 3 հրտ., ԿՊ, 1891:

Տե՛ս նաև