Գաբրիելյան Ռուբեն Նիկոլայի
| Գաբրիելյան Ռուբեն Նիկոլայի | |
| Габриелян Рубен Николаевич | |
| |
| Անգլերեն: | Gabrielyan Ruben |
| Հայերեն: | Գաբրիելյան Ռուբեն Նիկոլայի |
| Ծննդյան տարեթիվը: | 15.12.1912 |
| Ծննդավայրը: | Խնուշինակ, Լեռնային Ղարաբաղ |
| Մահվան տարեթիվը: | 7.02.1982 |
| Մահվան վայրը: | Մինսկ, Բելառուս |
| Համառոտ տվյալներ: Կապի բանակի գեներալ-լեյտենանտ: | |
Բովանդակություն
Կենսագրություն
Ծնվել է 1912թ. դեկտեմբերի 15-ին Լեռնային Ղարաբաղի Խնուշինակ գյուղում (այժմ՝ ԼՂՀ Մարտունու շրջան):
Մահացել է 1982թ. Բելառուսի մայրաքաղաքղ Մինսկում:
Կրթություն
- 1924թ. ավարտել է գյուղական նախակրթական դպրոցը:
- 1930թ. ավարտել է կապի երկաթգծային տեխնիկումը:
- 1938թ. ավարտել է ԲԳԿԲ կապի հրամկազմի կատարելագործման դասընթացները:
- 1950թ. ավարտել է Լենինգրադի կապի ակադեմիայի բարձրագույն դասընթացները:
Ռազմական գործունեություն
- 1938թ. հոկտեմբերին ավագ լեյտենանտի կոջումով նշանակվել է Խարկովյան կապի ռազմական ուսումնարանի վաշտի հրամանատար:
1940թ. կապիտանի կոչումով նշանակվում է ռադիո-ինժիներ Անդրկովկասյան ռազմական շրջանի տանկային դիվիզիայում, որը կենտրոնացած էր Էջմիածնում: 1941թ. նշանակվում է կապի հրամանատարի ավագ տեղակալ Երևանի առանձին մեխանիզացված կորպուսում, որի հիման վրա ստեղծվում է 47-րդ բանակը:
Երկրորդ աշխարհամարտի տարիներ
1941թ. հունիսից 47-րդ բանակի կազմում մասնակցում է Հայրենական պատերազմին՝ որպես կապի հրամանատարի ավագ տեղակալ: 1941թ. մասնակցել է 47-րդ բանակի տեղակայմանը Իրանում (Թավրիզ)՝ Սովետական կառավարության որոշման համաձայն սահմաններն այնտեղից պաշտպանելու համար: 1941թ. սեպտեմբերին, գտնվելով Թեհրանի տեղակայման վայրում, անձամբ բարեհաջող կատարել է 47-րդ բանակի շտաբի հանձնարարությունը: 1941թ. հոկտեմբեր-դեկտեմբեր ամիսներին 47-րդ բանակի հետ միասին տեղափոխվում է Օրջոնիկիձե քաղաք, ապա՝ Թամանյան թերակղզի, որտեղ ղրիմյան և հյուսիսկովկասյան ֆրոնտների կազմում մասնակցել է պաշտպանական մարտերի մինչև 1942թ. մայիսի 20-ը: Ղրիմյան թերակղզու մարտերում կարողացել է կապ ապահովել ծայրաստիճան բարդ իրավիճակներում: Նովոռոսիսկի մոտակայքում կարողանում է կրակահերթից փրկել հատուկ նշանակության կապի ջոկատն ու այդ ծանր իրավիճակում անձամբ ապահով է ռադիոկապ: 1943թ. դեկտեմբերին 47-րդ բանակի հետ միասին անցել է Բելառուսական ֆրոնտի հրամանատարության տակ, որը մասնակցել է Բելառուսի, Լեհաստանի, Չեխոսլովակիայի ազատագրմանն ու Բեռլինի գրավմանը: Հայրենական պատերազմն ավարտել է գնդապետի կոչումով 47-րդ բանակի հրամանատարի առաջին տեղակալի պաշտոնում:
Հետպատերազմյան տարիներ
1946թ. հունվար - 1950թ. դեկտեմբեր՝ կորպուսի կապի պետ: 1950թ.՝ դեկտեմբերից՝ Գերմանիայում սովետական զորքերի կապի պետ: 1952թ.՝ ուղարկվել է Բաքվի Անդրկովկասյան ռազմական շրջան: 1955թ. դեկտեմբերին նշանակվել է Ռումինիայի առանձին մեխանիզացված բանակի կապի զորքերի հրամանատար: 1959-1964թթ.՝ հեռավորարևյելյան բանակի կապի զորքերի հրամանատար: 1964-1969թթ.՝ բելառուսյան ռազմական շրջանի կապի զորքերի հրամանատար: 1969-1971թթ.՝ Գերմանիայում սովետական բանակի կապի զորքերի հրամանատար: Եղել է Մինսկ քաղաքի պատգամավոր:
Ձեռքբերումներ
- 1958թ.՝ գեներալ-մայոր:
1965թ.՝ ԽՍՀՄ պատվավոր կապավորի կոչում: 1968թ.՝ կապի բանակի գեներալ-լեյտենանտ: 1943թ.՝ Կարմիր Խաչ շքանշան: Լենինի շքանշան: Կարմիր Դրոշի շքանշան: Հայրենական պատերազմի առաջին աստիճանի շքանշան: Հայրենական պատերազմի երկրորդ աստիճանի շքանշան: ԼԺՀ շքանշան:
Այլ
Հայրը՝ Նիկոլայի Գաբրիելյանը(1850-1936), զբաղվել է շինարարությամբ: Մայրը՝ Ալեքսանդրա Շամամ Պողոսյանը (1875-1957), տնային տնտեսուհի էր: Ավագ եղբայրը՝ Արմենակը (1898-1978), Հայրենական Մեծ պատերազմի մասնակից է, ունի պետական մրցանակներ, հայրենի Խրուշինակ գյուղում աշխատել է որպես գյուղատնտես: Կտսեր եղբարը՝ Գրիգորին, Հայրենական մեծ պատերազմի մասնակից է, կոչումով՝ մայոր, արժանացել է մեդակների և շքանշանների, ապրել է Բաթումում: Քույրը՝ Լյուսիկը, ապրել է Լեռնային Ղարաբաղի Մարտունի քաղաքում: Կինը՝ Գաբրիելյան Գալինա Մատվեևնան (1924-1987), Հայրենական մեծ պատերազմի մասնակցի է, արժանացել է հինգ մեդալների, և հայրենիքնին մատուցած ծառայությունների համար թաղված է Մինսկ քաղաքի Մոսկովյան գերեզմանատանը: Ավագ որդին՝ Նիկոլայը (ծնվ. 1646թ.), 1994թ. թոշակի անցած գնդապետ է, ծառայել ՀՕՊ զորքերում շտաբային հաստիքներով, ապրում է Բելառուսում և աշխատում է տեղի հեռուստատեսությունում: Միջնեկ որդին՝ Գրիգորին (ծնվ. 1948թ.), 2005թ. թոշակի անցած կապի զորքեր գեներալ մայոր է, ծառայել է հրամանատարական հաստիքով, եղել է Բելառուսական ռազմական շրջանի (ք. Մինսկ) և Անդրկովկասյան ռազմական շրջանի (ք. Կյախտա) կապի բրիգադների հրամանատար, Անդրկովկասյան ռազմական շրջանի (ք. Չիտա) կապի զորերի հրամանատար, գլխագորել է Ռազմական Կարմիր Դրոշի կապի ակադեմիան (Սանկտ-Պետերբուրգ), ապրում է Սանկտ-Պետերբուրգում: Կրտսեր որդին՝ Ռուբեն (ծնվ. 1954թ.) 1997թ. թոշակի անցած փոխգնդապետ է, ծառայել է կապի զորքերում, եղել է կապի պետ, Բելառուսի Հանրապետույթան ռազմական ակադեմիայի կապի ամբիոնի դասախոս, ապրում և աշխատում է Բելառուսում: 1971թ. անցել է թոշակի՝ զինվորական հագուստ կրելու իրավունքով: Ապրել է Մինսկում:
Նկարներ
նկարի նկարագրության տեքստ
Տեսանյութեր
Հրապարակումներ մամուլում
Մատենագիտություն
- Հեղինակի Ազգանուն Ա. Հ.,Գրքի վերնագիր, Երևան, ԵՊՀ հրատ., 2005:
- Հեղինակի Ազգանուն Ա. Հ.,Հոդվածի վերնագիր, Պատմաբանասիրական հանդես, Երևան, 2005, թիվ 2, էջ 41-45:
Տե՛ս նաև
- Ով ով է.հայեր (կենսագրական հանրագիտարան:Երկու հատորով),ՀՀ խմբ. հանձնաժողով՝ Հ. Մ. Այվազյան (գլխ. խմբագիր) և ուրիշներ,Երևան,Հայկական հանրագիտարան հրատ., Հ.1, Աբալյան-Ղուշչյան, 2005:
- Հեղինակի Ազգանուն Ա. Հ.,Գրքի վերնագիր, Երևան, ԵՊՀ հրատ., 2005:
- Հեղինակի Ազգանուն Ա. Հ.,Հոդվածի վերնագիր, Պատմաբանասիրական հանդես, Երևան, 2005, թիվ 2, էջ 41-45:
