11:01, 20 Հուլիսի 2014-ի տարբերակ

Գալստյան Բենիամին Հովհաննեսի
Галстян Вениамин Оганесович
Անգլերեն:	Galstyan Hovhannes
Հայերեն:	Գալստյան Բենիամին Հովհաննեսի
Ծննդյան տարեթիվը:	7.03.1902
Ծննդավայրը:	Ճլոխան, Հայաստան
Մահվան տարեթիվը:	4.12.1942
Մահվան վայրը:	Պուլկովյան բարձունքներ, Ռուսաստան
Համառոտ տվյալներ: Խորհրդային բանակի գեներալ-մայոր:

Կենսագրություն

Ծնվել է 1902թ. մարտի 7-ին Հայաստանի Ճլոխան գյուղում (այժմ՝ Բենիամին՝ ՀՀ Շիրակի մարզում):

Մահացել է 1942թ. դեկտեմբերի 4-ին Ռուսաստանի Պոլկովյան բարձրունքներ լեռնաշղթայում:

Կրթություն

• 1931թ. ավարտել է Անդրկովկասյան միացյալ հետևակային դպրոցը (Թիֆլիս):
• 1936թ. ավարտել է Լենինգրադի ռազմաքաղաքական ակադեմիան:

Ռազմական գործունեություն

• 1924թ. զորակոչվել է բանակ, ծառայել Հայկական առանձին լեռնահրաձգային դիվիզիայում:
• 1939թ. մասնակցել է Արևմտյան Ուկրաինայի և Արևմտյան Բելոռուսիայի ազատագրմանը:
• 1940թ. մասնակցել է խորհրդա-ֆիննական պատերազմին՝ որպես դիվիզիյաի կոմիսար:
• Հայրենական պատերազմի սկզբին մասնակցել է Կարելական պարանոցի պաշտպանությանն, ապա Նովգորոդի համար մղված մարդտերին:
• Լենինգրադի շրջափակման օրերին՝ 59-րդ հատուկ հարվածային գնդի և «Նևսկի» օպերատիվ խմբավորման կոմիսար:
• 1942թ. օգոստոսին նշանակվել է 42-րդ բանակի ռազմական խորհրդի անդամ:

Ձեռքբերումներ

• 1942թ.՝ խորհրդային բանակի գեներալ-մայոր:

Այլ

• Պոկովի շրջանի Շելոնի անտառներում մղված մարտերում գերմանացիները հարձակման նետեցին իրենց տանկային ընտրովի միավորումը։ Խորհրդային զորքերը կանգնեցրին հակառակորդի գրոհը՝ շարքից հանելով տանկերի և հրետանու մեծ մասը։ Երկշաբաթյա ծանր ու արյունալի մարտերից հետո մեր դիվիզիան հետ մղեց թշնամուն՝ վերագրավելով Սոլց քաղաքը, ինչին հաջորդեցին նոր մարտեր Պուշկինի մոտակայքում և Նևայի վրա։ 1942թ. դեկտեմբերի 4-ին Պոլկովոյի մատույցներում արկն ընկավ այն խրամատը, որտեղ Բ. Գալստյանն էր: Նա զոհվեց:
• Գեներալ-մայոր Բենիամին Հովհաննեսի Գալստյանը 1942թ. դեկտեմբերի 6-ին հուղարկավորվել է Լենինգրադի Ալեքսանդրա-Նևսկոյե մայրավանքի գերեզմանատանը՝ Կոմունիստների ծառուղում։ 1965թ. այստեղ փոխադրեցին նաեւ 1941թ. Նովգորոդի մոտ զոհված 70-րդ դիվիզիայի հրամանատար գեներալ-մայոր Ն. Ֆեդյունինի աճյունը։ Այդուհետ հրամանատարն ու կոմիսարը հանգչում են կողք կողքի:
• Դեկտեմբերի 5-ին «Լենինգրադսկայա պրավդան» գրեց. «…Դժվար է հաշտվել այն մտքի հետ, որ այլևս մեզ հետ չէ Բենիամին Հովհաննեսովիչը։ Սակայն խիզախ կոմիսարի հմայիչ կերպարը երբեք չի ջնջվի մեր հիշողությունից և մեզ կոչում է էլ ավելի դաժան պայքարի ատելի թշնամու դեմ»: Մահախոսականը ստորագրել էին Ռազմական խորհրդի անդամները, Լենինգրադի մարզկոմի և մարզգործկոմի ամբողջ ղեկավարությունը՝ քարտուղար Ա. Կուզնեցովը, Մ. Խուլինը, Ա. Շտիկովը, գեներալներ Գովորովը, Կռիլովը, Կուլիկը, Պանյուշկինը, Կուրոչկինը, գրող Ն. Տիխոնովը և ուրիշներ:
• «Կրասնայա զվեզդա» թերթը տպագրեց Ն.Տիխոնովի հոդվածը` նվիրված Բ.Գալստյանի հիշատակին, որում ասվում էր. «Կենաց և մահու մարտերում սպանվում են հրամանատարներ, որոնք տեսել են մեծ ճակատամարտերի ամբողջ ահուսարսափը, ճաշակել ամենադաժան գրոհները… Մենք Գալստյանի անունը կգրենք հերոսների, Լենինգրադի պաշտպանների` ժամանակի կողմից չեղծվող ցուցակների մեջ, և այդ անունը կհիշենք միշտ՝ որպես մեր քաղաքի մի հիանալի հայրենասերի»:
• 1955թ. Բենիամին Գալստյանի անունով է կոչվում փողոց` քաղաքի Լենինյան հրապարակի հարևանությամբ, ևս մեկ փողոց` Մոսկովյան շրջանում, 361-րդ դպրոցը։ Նրա հուշարձանը կանգնեցված է հայրենի գյուղում, որը 1945թ. դեկտեմբերի 7-ին վերանվանվել է գյուղ Բենիամին։ Գյուղի միջնակարգ դպրոցը նույնպես կոչվում է նրա անունով:

Տե՛ս նաև

• Ով ով է.հայեր (կենսագրական հանրագիտարան:Երկու հատորով),ՀՀ խմբ. հանձնաժողով՝ Հ. Մ. Այվազյան (գլխ. խմբագիր) և ուրիշներ,Երևան,Հայկական հանրագիտարան հրատ., Հ.1, Աբալյան-Ղուշչյան, 2005:
• Հովսեփյան Ա.Ա., Անմահ կոմիսարը, Ե., 1968:
• Գալստյան Բենիամինի հուշակոթողը:
• Կոմիսար Բենիամին Գալստյան:
• Галстян Вениамин Ованесович, Центр военно-политических исследований.