«Եզնիկ Կողբացի»–ի խմբագրումների տարբերություն
Hayazg-ից
(Նոր էջ «{{Person | name-am =Եզնիկ Կողբացի | name-am-aliases = | name-ru =Езник Кохбаци | name-ru-aliases = | name-lat = | name-en ...»:) |
|||
| (Միևնույն մասնակցի 6 միջանկյալ տարբերակներ թաքցրված է) | |||
| Տող 20. | Տող 20. | ||
==Կրթություն== | ==Կրթություն== | ||
| − | *Սովորել է Աշտիշատի դպրոցում` Մեսրոպ Մաշտոցի և Սահակ | + | *Սովորել է Աշտիշատի դպրոցում` Մեսրոպ Մաշտոցի և Սահակ Պարթևի մոտ: |
*427թ. Եդեսիայում սովորել է ասորերեն: | *427թ. Եդեսիայում սովորել է ասորերեն: | ||
*Սովորել է Կոստանդնուպոլսում: | *Սովորել է Կոստանդնուպոլսում: | ||
| Տող 31. | Տող 31. | ||
===Խոհերից=== | ===Խոհերից=== | ||
| − | * | + | *Կողբացին, որպես փիլիսոփա իդեալիստ, հոգու և նյութականի փոխհարաբերությունը լուծում է հօգուտ առաջինի: Կոզբացին հանգում է այն եզրակացության, որ Աստվածն էլ սկզբնական և միակ սուբստանցիան չէ, այլ նրա հետ միասին գոյություն ունի նաև նյութը, այսինքն՝ արարչագործության առարկան։ Հայ փիլիսոփան ակամայից հանգում է դուալիզմի, որի դեմ ինքը պայքարում էր: Հետագայում արարիչ համարելով աստծուն՝ Եզնիկը գտնում է, որ աշխարհի հիմքը կազմում են բնության չորս տարրերը՝ ջուրը, օդը, հողը և կրակը: |
| − | * | + | *Կողբացին չարիք է համարում այն բոլոր գործողությունները, որոնք մարդկանց համար վնասակար հետևանքներ են ունենում և հետո հարցադրման տեսակետից գործնականին անցնելով, գտնում է, որ ուժերը լրիվ ու նպատակահարմար օգտագործելու դեպքում, հայերը կարող են զրադաշտության պարտադրման առաջն առնել և հաղթահարել այդ չարիքը։ Այս դեպքում Եզնիկ Կողբացին ճակատագրի քմահաճ վերաբերմունքի զոհը չէ, այլ նրա բացասական կողմերի դեմ ակտիվ պայքար մղող մարտիկ։ |
| − | * | + | *Կողբացու կարծիքով, չարիք են այն բոլոր աններդաշնակությունները, որոնք տեղի են ունենում ի խախտումն հաստատված օրենքների, լինեն դրանք աստվածային, մարդկային, թե բնական: Դրանք պատահականություններ են և այդ պատճառով էլ սուբստանցիոնալ չեն: Բարիքը, թեև իր ներքին հնարավորությամբ առկա է իրականության մեջ, այնուամենայնիվ մարդկանց շնորհվում է ոչ թե ըստ նախախնամության, այլ ըստ մարդկային գործունեության էության: Այստեղ իմաստասերն ընդգծում է գործունեության օգտաբերության նշանակությունը: Այս պատճառով էլ մինչև մարդու առաջացումը փաստորեն չկա ոչ բարիք և ոչ էլ չարիք: |
| − | * | + | *Կողբացին տարբերում է երկու տեսակի չարիք. ֆիզիկական (բնական) և բարոյական (սոցիալական): Նա չի քննարկում մետաֆիզիկական չարիքի հարցը, քանի որ այն չի դիտում որպես իրականության պարտադիր մաս, որպես բարիքն արժեքավորող հակադիր երևույթ։ Առաջին տեսակի չարիքը հետևանք է բնական իրականության կառուցվածքային խախտման ու մարդկանց տգիտության: Մարդը ճանաչելով բնությունը կարող է ֆիզիկական չարիքը վերածել բարիքի: Իսկ բարոյական չարիքն անմիջապես կապված է մարդու անձնիշխանության, ազատության հետ: Վերջինս նա քննարկում է աստվածաբանական, բարոյափիլիսոփայական, հոգեբանական և իրավագիտական տեսանկյունից։ |
| − | * | + | *Կողբացու կարծիքի համաձայն, մարդն իր կենսաբանական կառուցվածքով նման է կենդանուն, սակայն նրանից տարբերվում է, որովհետև ինքը մարմնի և հոգու միասնություն է, անձ է: Իսկ հոգեկանն ունի երեք կարողություն (բուսական, կենդանական, բանական), որոնք գործում են բանականության ղեկավարությամբ: Այստեղից էլ բխում են կենդանու և մարդու հիմնական տարբերությունները: Կենդանու վարքը բնազդային է, մարդունը՝ գիտակցական: Եթե կենդանին իրեն չի տարբերում իր շրջապատից, ապա մարդն ունի ինքնագիտակցություն, ինքնաարժեքավորում: Եթե կենդանին չունի բարոյական ըմբռնում, ապա մարդը սոցիալական և բարոյական էակ է: Եթե կենդանին կատարում է այն, ինչ կանխորոշված է, ապա մարդն ունի ընտրելու իրավունք։ Մարդուն բնորոշ է նաև ստեղծագործ լինելու հատկությունը, որը նա ձեռք է բերում անմիջական գործունեության ընթացքում: |
=Այլ= | =Այլ= | ||
| − | *V դարի աոաջին կեսի հայ հասարակական ու եկեղեցական կյանքի ակտիվ գործիչը լինելուց բացի, Եզնիկ Կողբացին իր ուսուցիչների և ընկերների հետ միասին գործուն մասնակցություն է ունեցել նաև թարգմանական գրականության | + | *V դարի աոաջին կեսի հայ հասարակական ու եկեղեցական կյանքի ակտիվ գործիչը լինելուց բացի, Եզնիկ Կողբացին իր ուսուցիչների և ընկերների հետ միասին գործուն մասնակցություն է ունեցել նաև թարգմանական գրականության ստեղծմանը: |
*«Եղծ աղանդոց» գիրքը տարբեր խորագրերով, ավելի քան երկու հարյուր տարվա ընթացքում, հրատարակվել է մի քանի անգամ ռուսերեն, ֆրանսերեն, գերմաներեն, պարսկերեն լեզուներով: | *«Եղծ աղանդոց» գիրքը տարբեր խորագրերով, ավելի քան երկու հարյուր տարվա ընթացքում, հրատարակվել է մի քանի անգամ ռուսերեն, ֆրանսերեն, գերմաներեն, պարսկերեն լեզուներով: | ||
*Կողբացու «Եղծ աղանդոցը» հայ աստվածաբանական-իմաստասիրական մտքի և դասական հայրաբանության կարևորագույն սկզբնաղբյուր է: | *Կողբացու «Եղծ աղանդոցը» հայ աստվածաբանական-իմաստասիրական մտքի և դասական հայրաբանության կարևորագույն սկզբնաղբյուր է: | ||
| Տող 58. | Տող 58. | ||
*Կողբացի Ե., Գիրք թղթոց, 5-11-րդ դարեր: | *Կողբացի Ե., Գիրք թղթոց, 5-11-րդ դարեր: | ||
| − | ==«Եղծ աղանդոց» երկը | + | ==«Եղծ աղանդոց» երկը== |
Չորս մասից բաղկացած աշխատությունում՝ Եղծ աղանդոց հեթանոսաց, Եղծ քէշին պարսից, Եղծ կրօնից յունաց իմաստնոցն և Եղծ աղանդոյն Մարկիոնի, հաջորդաբար ներկայացվում և քրիստոնեական կրոնի գաղափարաբանական տեսանկյունից հերքվում են հեթանոսական բազմաստվածության հավատալիքները, պարսից զրադաշտական կրոնը, անտիկ հունական որոշ փիլիսոփայական դպրոցների ուսմունքները և Մարկիոնի գնոստիկական աղանդը: | Չորս մասից բաղկացած աշխատությունում՝ Եղծ աղանդոց հեթանոսաց, Եղծ քէշին պարսից, Եղծ կրօնից յունաց իմաստնոցն և Եղծ աղանդոյն Մարկիոնի, հաջորդաբար ներկայացվում և քրիստոնեական կրոնի գաղափարաբանական տեսանկյունից հերքվում են հեթանոսական բազմաստվածության հավատալիքները, պարսից զրադաշտական կրոնը, անտիկ հունական որոշ փիլիսոփայական դպրոցների ուսմունքները և Մարկիոնի գնոստիկական աղանդը: | ||
| + | |||
Եզնիկ Կողբացին, հավատարիմ լինելով 4-5-րդ դարերի քրիստոնեական աստվածաբանությանը, որպես միակ և գերագույն գոյ ընդունում է Աստծուն, որն անսկիզբ է, մշտնջենական, ոչնչով և ոչ մեկի կողմից չպայմանավորված, արարող և անհասանելի, բայց ամեն ինչի՝ երևելիի և աներևույթի սկզբնավորման պատճառը: Ոչինչ և ոչ ոք չկա նրանից վեր, նրանից առաջ կամ հավասար, հակառակ էություն կամ ներհակ գոյություն: Աստվածային էությունն անճանաչելի է մարդկային բանականության համար, նրան կարելի է հասնել միայն հավատի միջոցով: Աստված ոչնչից նախ ստեղծել է չորս տարրերը՝ հողը, ջուրը, օդը, կրակը առանձին-առանձին և ապա դրանց խառնուրդից՝ բազմազան աշխարհը: Տարրերը փոփոխական են և այդ պատճառով՝ ոչ մշտնջենական, ուստի և չեն կարող համարվել աստվածներ: Արարված բնությունը նույնպես գտնվում է շարժման մեջ, որի աղբյուրը անշարժ Աստվածն է: Տիեզերքը նա դիտում է իրապես կիսաբոլոր ակ, իսկ երկիրը՝ սկավառակ: Երկնային լուսատուները գտնվում են անընդհատ 7 անհամաչափ շարժման մեջ, իսկ երկինքը մնում է անշարժ: Բնական համակարգի հիմնարար հասկացություններն են՝ մարմնականն ու անմարմինը, շնչավորն ու անշունչը, կենդանի և ոչ կենդանի հասկացությունները: Առաջին աստիճանը կազմում են անշունչ մարմինները, որոնց բնորոշ հատկություններն են առաջացումը, գոյությունը և ոչնչացումը, երկրորդը՝ բուսական աշխարհը, որն օժտված է նաև սնման, աճի և շնչավորության ստորին ձևի ունակությամբ, երրորդը՝ կենդանական աշխարհը, որն ունակ է նաև տեղափոխության և օժտված է բնազդներով: Վերջին աստիճանը զբաղեցնում է մարդը՝ բնության «պսակը», որն իր մարմնական բնությամբ հաղորդ է մյուս մարմնավոր էակներին, բայց միաժամանակ նա բանականության կրող է: | Եզնիկ Կողբացին, հավատարիմ լինելով 4-5-րդ դարերի քրիստոնեական աստվածաբանությանը, որպես միակ և գերագույն գոյ ընդունում է Աստծուն, որն անսկիզբ է, մշտնջենական, ոչնչով և ոչ մեկի կողմից չպայմանավորված, արարող և անհասանելի, բայց ամեն ինչի՝ երևելիի և աներևույթի սկզբնավորման պատճառը: Ոչինչ և ոչ ոք չկա նրանից վեր, նրանից առաջ կամ հավասար, հակառակ էություն կամ ներհակ գոյություն: Աստվածային էությունն անճանաչելի է մարդկային բանականության համար, նրան կարելի է հասնել միայն հավատի միջոցով: Աստված ոչնչից նախ ստեղծել է չորս տարրերը՝ հողը, ջուրը, օդը, կրակը առանձին-առանձին և ապա դրանց խառնուրդից՝ բազմազան աշխարհը: Տարրերը փոփոխական են և այդ պատճառով՝ ոչ մշտնջենական, ուստի և չեն կարող համարվել աստվածներ: Արարված բնությունը նույնպես գտնվում է շարժման մեջ, որի աղբյուրը անշարժ Աստվածն է: Տիեզերքը նա դիտում է իրապես կիսաբոլոր ակ, իսկ երկիրը՝ սկավառակ: Երկնային լուսատուները գտնվում են անընդհատ 7 անհամաչափ շարժման մեջ, իսկ երկինքը մնում է անշարժ: Բնական համակարգի հիմնարար հասկացություններն են՝ մարմնականն ու անմարմինը, շնչավորն ու անշունչը, կենդանի և ոչ կենդանի հասկացությունները: Առաջին աստիճանը կազմում են անշունչ մարմինները, որոնց բնորոշ հատկություններն են առաջացումը, գոյությունը և ոչնչացումը, երկրորդը՝ բուսական աշխարհը, որն օժտված է նաև սնման, աճի և շնչավորության ստորին ձևի ունակությամբ, երրորդը՝ կենդանական աշխարհը, որն ունակ է նաև տեղափոխության և օժտված է բնազդներով: Վերջին աստիճանը զբաղեցնում է մարդը՝ բնության «պսակը», որն իր մարմնական բնությամբ հաղորդ է մյուս մարմնավոր էակներին, բայց միաժամանակ նա բանականության կրող է: | ||
| − | Եզնիկ Կողբացին քննադատում զրադաշտական դուալիզմը, չարին սուբստանցիոնալ բնույթ հաղորդելը, ինչը տրամաբանորեն հանգեցնում է դեպի չարի աստծո ընդունումը, մինչդեռ Աստված որպես բարության անսպառ աղբյուր և խորհրդանիշ չի կարող չարիքի արարիչ լինել: Ուստի, աշխարհում առկա չարը միակ բանական էակին՝ մարդուն շնորհած ազատ կամքի արդյունքն է: Մարդիկ լիովին պատասխանատու են իրենց բոլոր, այդ թվում՝ չար գործողությունների համար: Ցույց է տալիս սնահավատության, ճակատագրապաշտության, աստղագուշակության, հեթանոսության վերապրուկների անհիմն լինելը: | + | |
| + | Եզնիկ Կողբացին քննադատում է զրադաշտական դուալիզմը, չարին սուբստանցիոնալ բնույթ հաղորդելը, ինչը տրամաբանորեն հանգեցնում է դեպի չարի աստծո ընդունումը, մինչդեռ Աստված որպես բարության անսպառ աղբյուր և խորհրդանիշ չի կարող չարիքի արարիչ լինել: Ուստի, աշխարհում առկա չարը միակ բանական էակին՝ մարդուն շնորհած ազատ կամքի արդյունքն է: Մարդիկ լիովին պատասխանատու են իրենց բոլոր, այդ թվում՝ չար գործողությունների համար: Ցույց է տալիս սնահավատության, ճակատագրապաշտության, աստղագուշակության, հեթանոսության վերապրուկների անհիմն լինելը: | ||
=Տե՛ս նաև= | =Տե՛ս նաև= | ||
| Տող 67. | Տող 69. | ||
*[http://www.matenadaran.am/?lng=3&id=263 ՄԵսրոպ Մաշտոցի անվան Մատենադարան. հին ձեռագրերի գիտահետազոտական ինստիտուտ:] | *[http://www.matenadaran.am/?lng=3&id=263 ՄԵսրոպ Մաշտոցի անվան Մատենադարան. հին ձեռագրերի գիտահետազոտական ինստիտուտ:] | ||
*[http://ter-hambardzum.com/_ld/0/39_Qrist-Hayast..pdf Քրիստոնյա Հայաստան հանրագիտարան:] | *[http://ter-hambardzum.com/_ld/0/39_Qrist-Hayast..pdf Քրիստոնյա Հայաստան հանրագիտարան:] | ||
| + | *Գաբրիելյաև Հ., Հայ փիլիսոփայական մտքի պատմություն, Երևան, 1956թ.: | ||
| + | *Չալոյան Վ., Հայոց փիլիսոփայության պատմություն, Երևան, 1975թ.: | ||
| + | *Խրլոպյան Գ., Հայ սոցիալական իմաստասիրության պատմություն, Երևան, 1978թ.: | ||
*Ով ով է.հայեր(կենսագրական հանրագիտարան:Երկու հատորով),ՀՀ խմբ. հանձնաժողով՝ Հ. Մ. Այվազյան (գլխ. խմբագիր) և ուրիշներ,Երևան,Հայկական հանրագիտարան հրատ.,Հ.1,Աբալյան-Ղուշչյան,2005: | *Ով ով է.հայեր(կենսագրական հանրագիտարան:Երկու հատորով),ՀՀ խմբ. հանձնաժողով՝ Հ. Մ. Այվազյան (գլխ. խմբագիր) և ուրիշներ,Երևան,Հայկական հանրագիտարան հրատ.,Հ.1,Աբալյան-Ղուշչյան,2005: | ||
[[Category:Փիլիսոփաներ]] [[Category:Թարգմանիչներ]] [[Category:Եկեղեցական գործիչներ]] | [[Category:Փիլիսոփաներ]] [[Category:Թարգմանիչներ]] [[Category:Եկեղեցական գործիչներ]] | ||
Ընթացիկ տարբերակը 19:21, 12 Հուլիսի 2014-ի դրությամբ
| Եզնիկ Կողբացի | |
| Езник Кохбаци | |
| |
| Անգլերեն: | Eznik Koxbatci |
| Հայերեն: | Եզնիկ Կողբացի |
| Ծննդյան տարեթիվը: | 380 |
| Ծննդավայրը: | Կողբ, Հայաստան |
| Մահվան տարեթիվը: | 450 |
| Համառոտ տվյալներ: Փիլիսոփա, թարգմանիչ, եկեղեցական գործիչ: | |
Բովանդակություն
Կենսագրություն
Ծնվել է 380թ. Այրարատի նահանգի Ճակատք գավառի Կողբ գյուղում:
Մահացել է 450թ. :
Կրթություն
- Սովորել է Աշտիշատի դպրոցում` Մեսրոպ Մաշտոցի և Սահակ Պարթևի մոտ:
- 427թ. Եդեսիայում սովորել է ասորերեն:
- Սովորել է Կոստանդնուպոլսում:
- 430թ. Բյուզանդիայում կատարելագործել է ասորերենի իմացությունը:
Աշխատանքային գործունեություն
- 434թ. Սահակ Պարթևի հետ սկսել է թարգմանել Աստվածաշունչը:
- 449թ.` Աշտիշատի ժողովի մասնակից:
- Բագրևանդ գավառի եպիսկոպոս:
Խոհերից
- Կողբացին, որպես փիլիսոփա իդեալիստ, հոգու և նյութականի փոխհարաբերությունը լուծում է հօգուտ առաջինի: Կոզբացին հանգում է այն եզրակացության, որ Աստվածն էլ սկզբնական և միակ սուբստանցիան չէ, այլ նրա հետ միասին գոյություն ունի նաև նյութը, այսինքն՝ արարչագործության առարկան։ Հայ փիլիսոփան ակամայից հանգում է դուալիզմի, որի դեմ ինքը պայքարում էր: Հետագայում արարիչ համարելով աստծուն՝ Եզնիկը գտնում է, որ աշխարհի հիմքը կազմում են բնության չորս տարրերը՝ ջուրը, օդը, հողը և կրակը:
- Կողբացին չարիք է համարում այն բոլոր գործողությունները, որոնք մարդկանց համար վնասակար հետևանքներ են ունենում և հետո հարցադրման տեսակետից գործնականին անցնելով, գտնում է, որ ուժերը լրիվ ու նպատակահարմար օգտագործելու դեպքում, հայերը կարող են զրադաշտության պարտադրման առաջն առնել և հաղթահարել այդ չարիքը։ Այս դեպքում Եզնիկ Կողբացին ճակատագրի քմահաճ վերաբերմունքի զոհը չէ, այլ նրա բացասական կողմերի դեմ ակտիվ պայքար մղող մարտիկ։
- Կողբացու կարծիքով, չարիք են այն բոլոր աններդաշնակությունները, որոնք տեղի են ունենում ի խախտումն հաստատված օրենքների, լինեն դրանք աստվածային, մարդկային, թե բնական: Դրանք պատահականություններ են և այդ պատճառով էլ սուբստանցիոնալ չեն: Բարիքը, թեև իր ներքին հնարավորությամբ առկա է իրականության մեջ, այնուամենայնիվ մարդկանց շնորհվում է ոչ թե ըստ նախախնամության, այլ ըստ մարդկային գործունեության էության: Այստեղ իմաստասերն ընդգծում է գործունեության օգտաբերության նշանակությունը: Այս պատճառով էլ մինչև մարդու առաջացումը փաստորեն չկա ոչ բարիք և ոչ էլ չարիք:
- Կողբացին տարբերում է երկու տեսակի չարիք. ֆիզիկական (բնական) և բարոյական (սոցիալական): Նա չի քննարկում մետաֆիզիկական չարիքի հարցը, քանի որ այն չի դիտում որպես իրականության պարտադիր մաս, որպես բարիքն արժեքավորող հակադիր երևույթ։ Առաջին տեսակի չարիքը հետևանք է բնական իրականության կառուցվածքային խախտման ու մարդկանց տգիտության: Մարդը ճանաչելով բնությունը կարող է ֆիզիկական չարիքը վերածել բարիքի: Իսկ բարոյական չարիքն անմիջապես կապված է մարդու անձնիշխանության, ազատության հետ: Վերջինս նա քննարկում է աստվածաբանական, բարոյափիլիսոփայական, հոգեբանական և իրավագիտական տեսանկյունից։
- Կողբացու կարծիքի համաձայն, մարդն իր կենսաբանական կառուցվածքով նման է կենդանուն, սակայն նրանից տարբերվում է, որովհետև ինքը մարմնի և հոգու միասնություն է, անձ է: Իսկ հոգեկանն ունի երեք կարողություն (բուսական, կենդանական, բանական), որոնք գործում են բանականության ղեկավարությամբ: Այստեղից էլ բխում են կենդանու և մարդու հիմնական տարբերությունները: Կենդանու վարքը բնազդային է, մարդունը՝ գիտակցական: Եթե կենդանին իրեն չի տարբերում իր շրջապատից, ապա մարդն ունի ինքնագիտակցություն, ինքնաարժեքավորում: Եթե կենդանին չունի բարոյական ըմբռնում, ապա մարդը սոցիալական և բարոյական էակ է: Եթե կենդանին կատարում է այն, ինչ կանխորոշված է, ապա մարդն ունի ընտրելու իրավունք։ Մարդուն բնորոշ է նաև ստեղծագործ լինելու հատկությունը, որը նա ձեռք է բերում անմիջական գործունեության ընթացքում:
Այլ
- V դարի աոաջին կեսի հայ հասարակական ու եկեղեցական կյանքի ակտիվ գործիչը լինելուց բացի, Եզնիկ Կողբացին իր ուսուցիչների և ընկերների հետ միասին գործուն մասնակցություն է ունեցել նաև թարգմանական գրականության ստեղծմանը:
- «Եղծ աղանդոց» գիրքը տարբեր խորագրերով, ավելի քան երկու հարյուր տարվա ընթացքում, հրատարակվել է մի քանի անգամ ռուսերեն, ֆրանսերեն, գերմաներեն, պարսկերեն լեզուներով:
- Կողբացու «Եղծ աղանդոցը» հայ աստվածաբանական-իմաստասիրական մտքի և դասական հայրաբանության կարևորագույն սկզբնաղբյուր է:
- Կողբացին հիմնականում զբաղվել է գոյաբանության հարցերով, մշակել միաստվածության աստվածաբանական-իմաստասիրական համակարգ:
- Եզնիկ Կողբացին հանդես է եկել հունական բազմաստվածության, ստոյիկյան պանթեիզմի, էպիկուրյան աթեիզմի դեմ, քննադատել զգայական աշխարհի առաջացման մասին Պլատոնի ուսմունքը, ժխտել սնահավատությունը, ճակատագրապաշտությունը, աստղագուշակությունը, հեթանոսական հավատալիքները:
- Եզնիկ Կողբացու ուսմունքը իր բնույթով մարդակենտրոն է: Մարդու հիմնահարցը նա վերլուծել է կենդանության հասկացության միջոցով՝ կենդանությունը բաժանելով աստվածային, մարդկային և կենդանական տեսակների:
Նկարներ
Մատենագիտություն
- Կողբացի Ե., Եղծ աղանդոց, Զմյուռնիա, 1762թ.:
- Կողբացի Ե., Եղծ աղանդոց, գերմաներեն թարգմ., Վիենա, 1900թ.:
- Կողբացի Ե., Ճառք ընդդէմ աղանդոց, հատոր Ա, Ժնև, 1992թ.:
- Կողբացի Ե., Ճառք ընդդէմ աղանդոց, հատոր Բ, Ժնև, 1992թ.:
- Կողբացի Ե., Կնիք հավատոյ, V դար:
- Կողբացի Ե., Գիրք թղթոց, 5-11-րդ դարեր:
«Եղծ աղանդոց» երկը
Չորս մասից բաղկացած աշխատությունում՝ Եղծ աղանդոց հեթանոսաց, Եղծ քէշին պարսից, Եղծ կրօնից յունաց իմաստնոցն և Եղծ աղանդոյն Մարկիոնի, հաջորդաբար ներկայացվում և քրիստոնեական կրոնի գաղափարաբանական տեսանկյունից հերքվում են հեթանոսական բազմաստվածության հավատալիքները, պարսից զրադաշտական կրոնը, անտիկ հունական որոշ փիլիսոփայական դպրոցների ուսմունքները և Մարկիոնի գնոստիկական աղանդը:
Եզնիկ Կողբացին, հավատարիմ լինելով 4-5-րդ դարերի քրիստոնեական աստվածաբանությանը, որպես միակ և գերագույն գոյ ընդունում է Աստծուն, որն անսկիզբ է, մշտնջենական, ոչնչով և ոչ մեկի կողմից չպայմանավորված, արարող և անհասանելի, բայց ամեն ինչի՝ երևելիի և աներևույթի սկզբնավորման պատճառը: Ոչինչ և ոչ ոք չկա նրանից վեր, նրանից առաջ կամ հավասար, հակառակ էություն կամ ներհակ գոյություն: Աստվածային էությունն անճանաչելի է մարդկային բանականության համար, նրան կարելի է հասնել միայն հավատի միջոցով: Աստված ոչնչից նախ ստեղծել է չորս տարրերը՝ հողը, ջուրը, օդը, կրակը առանձին-առանձին և ապա դրանց խառնուրդից՝ բազմազան աշխարհը: Տարրերը փոփոխական են և այդ պատճառով՝ ոչ մշտնջենական, ուստի և չեն կարող համարվել աստվածներ: Արարված բնությունը նույնպես գտնվում է շարժման մեջ, որի աղբյուրը անշարժ Աստվածն է: Տիեզերքը նա դիտում է իրապես կիսաբոլոր ակ, իսկ երկիրը՝ սկավառակ: Երկնային լուսատուները գտնվում են անընդհատ 7 անհամաչափ շարժման մեջ, իսկ երկինքը մնում է անշարժ: Բնական համակարգի հիմնարար հասկացություններն են՝ մարմնականն ու անմարմինը, շնչավորն ու անշունչը, կենդանի և ոչ կենդանի հասկացությունները: Առաջին աստիճանը կազմում են անշունչ մարմինները, որոնց բնորոշ հատկություններն են առաջացումը, գոյությունը և ոչնչացումը, երկրորդը՝ բուսական աշխարհը, որն օժտված է նաև սնման, աճի և շնչավորության ստորին ձևի ունակությամբ, երրորդը՝ կենդանական աշխարհը, որն ունակ է նաև տեղափոխության և օժտված է բնազդներով: Վերջին աստիճանը զբաղեցնում է մարդը՝ բնության «պսակը», որն իր մարմնական բնությամբ հաղորդ է մյուս մարմնավոր էակներին, բայց միաժամանակ նա բանականության կրող է:
Եզնիկ Կողբացին քննադատում է զրադաշտական դուալիզմը, չարին սուբստանցիոնալ բնույթ հաղորդելը, ինչը տրամաբանորեն հանգեցնում է դեպի չարի աստծո ընդունումը, մինչդեռ Աստված որպես բարության անսպառ աղբյուր և խորհրդանիշ չի կարող չարիքի արարիչ լինել: Ուստի, աշխարհում առկա չարը միակ բանական էակին՝ մարդուն շնորհած ազատ կամքի արդյունքն է: Մարդիկ լիովին պատասխանատու են իրենց բոլոր, այդ թվում՝ չար գործողությունների համար: Ցույց է տալիս սնահավատության, ճակատագրապաշտության, աստղագուշակության, հեթանոսության վերապրուկների անհիմն լինելը:
Տե՛ս նաև
- ԵՊՀ Հայագիտական հետազոտությունների ինստիտուտ:
- ՄԵսրոպ Մաշտոցի անվան Մատենադարան. հին ձեռագրերի գիտահետազոտական ինստիտուտ:
- Քրիստոնյա Հայաստան հանրագիտարան:
- Գաբրիելյաև Հ., Հայ փիլիսոփայական մտքի պատմություն, Երևան, 1956թ.:
- Չալոյան Վ., Հայոց փիլիսոփայության պատմություն, Երևան, 1975թ.:
- Խրլոպյան Գ., Հայ սոցիալական իմաստասիրության պատմություն, Երևան, 1978թ.:
- Ով ով է.հայեր(կենսագրական հանրագիտարան:Երկու հատորով),ՀՀ խմբ. հանձնաժողով՝ Հ. Մ. Այվազյան (գլխ. խմբագիր) և ուրիշներ,Երևան,Հայկական հանրագիտարան հրատ.,Հ.1,Աբալյան-Ղուշչյան,2005:
