«Գաբրիելյան Ռուբեն Նիկոլայի»–ի խմբագրումների տարբերություն
| (Միևնույն մասնակցի մեկ միջանկյալ տարբերակ թաքցրված է) | |||
| Տող 108. | Տող 108. | ||
</gallery> | </gallery> | ||
| − | =Պարբերականներ== | + | ==Պարբերականներ== |
<gallery> | <gallery> | ||
GRN32.jpg|Լավ տրամադրություն // "Красная звезда" թերթ, որդու՝ Նիկոլայի Գաբրիելյանի մասին 1974թ., ապրիլի 30, | GRN32.jpg|Լավ տրամադրություն // "Красная звезда" թերթ, որդու՝ Նիկոլայի Գաբրիելյանի մասին 1974թ., ապրիլի 30, | ||
| Տող 125. | Տող 125. | ||
*Арутюнян К.А., Погосян Г.Р. Вклад армянского народа в победу в Великой Отечественной войне. М., 2010. | *Арутюнян К.А., Погосян Г.Р. Вклад армянского народа в победу в Великой Отечественной войне. М., 2010. | ||
| − | [[Category: | + | [[Category:Ռազմական գործիչներ]] [[Category:Գեներալներ]] [[Category:Գեներալ-լեյտենանտներ]] |
Ընթացիկ տարբերակը 11:15, 12 Փետրվարի 2015-ի դրությամբ
| Գաբրիելյան Ռուբեն Նիկոլայի | |
| Габриелян Рубен Николаевич | |
| |
| Անգլերեն: | Gabrielyan Ruben |
| Հայերեն: | Գաբրիելյան Ռուբեն Նիկոլայի |
| Ծննդյան տարեթիվը: | 15.12.1912 |
| Ծննդավայրը: | Խնուշինակ, Լեռնային Ղարաբաղ |
| Մահվան տարեթիվը: | 7.02.1982 |
| Մահվան վայրը: | Մինսկ, Բելառուս |
| Համառոտ տվյալներ: Կապի բանակի գեներալ-լեյտենանտ: | |
Բովանդակություն
Կենսագրություն
Ծնվել է 1912թ. դեկտեմբերի 15-ին Լեռնային Ղարաբաղի Խնուշինակ գյուղում (այժմ՝ ԼՂՀ Մարտունու շրջան):
Մահացել է 1982թ. Բելառուսի մայրաքաղաքղ Մինսկում:
Կրթություն
- 1924թ. ավարտել է գյուղական նախակրթական դպրոցը:
- 1930թ. ավարտել է կապի երկաթգծային տեխնիկումը:
- 1938թ. ավարտել է ԲԳԿԲ կապի հրամկազմի կատարելագործման դասընթացները:
- 1950թ. ավարտել է Լենինգրադի կապի ակադեմիայի բարձրագույն դասընթացները:
Ռազմական գործունեություն
- 1938թ. հոկտեմբերին ավագ լեյտենանտի կոջումով նշանակվել է Խարկովյան կապի ռազմական ուսումնարանի վաշտի հրամանատար:
- 1940թ. կապիտանի կոչումով նշանակվում է ռադիո-ինժիներ Անդրկովկասյան ռազմական շրջանի տանկային դիվիզիայում, որը կենտրոնացած էր Էջմիածնում:
- 1941թ. նշանակվում է կապի հրամանատարի ավագ տեղակալ Երևանի առանձին մեխանիզացված կորպուսում, որի հիման վրա ստեղծվում է 47-րդ բանակը:
Երկրորդ աշխարհամարտի տարիներ
- 1941թ. հունիսից 47-րդ բանակի կազմում մասնակցում է Հայրենական պատերազմին՝ որպես կապի հրամանատարի ավագ տեղակալ:
- 1941թ. մասնակցել է 47-րդ բանակի տեղակայմանը Իրանում (Թավրիզ)՝ Սովետական կառավարության որոշման համաձայն սահմաններն այնտեղից պաշտպանելու համար:
- 1941թ. սեպտեմբերին, գտնվելով Թեհրանի տեղակայման վայրում, անձամբ բարեհաջող կատարել է 47-րդ բանակի շտաբի հանձնարարությունը:
- 1941թ. հոկտեմբեր-դեկտեմբեր ամիսներին 47-րդ բանակի հետ միասին տեղափոխվում է Օրջոնիկիձե քաղաք, ապա՝ Թամանյան թերակղզի, որտեղ ղրիմյան և հյուսիսկովկասյան ֆրոնտների կազմում մասնակցել է պաշտպանական մարտերի մինչև 1942թ. մայիսի 20-ը:
- Ղրիմյան թերակղզու մարտերում կարողացել է կապ ապահովել ծայրաստիճան բարդ իրավիճակներում:
- Նովոռոսիսկի մոտակայքում կարողանում է կրակահերթից փրկել հատուկ նշանակության կապի ջոկատն ու այդ ծանր իրավիճակում անձամբ ապահով է ռադիոկապ:
- 1943թ. դեկտեմբերին 47-րդ բանակի հետ միասին անցել է Բելառուսական ֆրոնտի հրամանատարության տակ, որը մասնակցել է Բելառուսի, Լեհաստանի, Չեխոսլովակիայի ազատագրմանն ու Բեռլինի գրավմանը:
- Հայրենական պատերազմն ավարտել է գնդապետի կոչումով 47-րդ բանակի հրամանատարի առաջին տեղակալի պաշտոնում:
Հետպատերազմյան տարիներ
- 1946թ. հունվար - 1950թ. դեկտեմբեր՝ կորպուսի կապի պետ:
- 1950թ.՝ դեկտեմբերից՝ Գերմանիայում սովետական զորքերի կապի պետ:
- 1952թ.՝ ուղարկվել է Բաքվի Անդրկովկասյան ռազմական շրջան:
- 1955թ. դեկտեմբերին նշանակվել է Ռումինիայի առանձին մեխանիզացված բանակի կապի զորքերի հրամանատար:
- 1959-1964թթ.՝ հեռավորարևյելյան բանակի կապի զորքերի հրամանատար:
- 1964-1969թթ.՝ բելառուսյան ռազմական շրջանի կապի զորքերի հրամանատար:
- 1969-1971թթ.՝ Գերմանիայում սովետական բանակի կապի զորքերի հրամանատար:
- Եղել է Մինսկ քաղաքի պատգամավոր:
Ձեռքբերումներ
- 1958թ.՝ գեներալ-մայոր:
- 1965թ.՝ ԽՍՀՄ պատվավոր կապավորի կոչում:
- 1968թ.՝ կապի բանակի գեներալ-լեյտենանտ:
- 1943թ.՝ Կարմիր Խաչ շքանշան:
- Լենինի շքանշան:
- Կարմիր Դրոշի շքանշան:
- Հայրենական պատերազմի առաջին աստիճանի շքանշան:
- Հայրենական պատերազմի երկրորդ աստիճանի շքանշան:
- ԼԺՀ շքանշան:
Այլ
- Հայրը՝ Նիկոլայի Գաբրիելյանը(1850-1936), զբաղվել է շինարարությամբ: Մայրը՝ Ալեքսանդրա Շամամ Պողոսյանը (1875-1957), տնային տնտեսուհի էր: Ավագ եղբայրը՝ Արմենակը (1898-1978), Հայրենական Մեծ պատերազմի մասնակից է, ունի պետական մրցանակներ, հայրենի Խրուշինակ գյուղում աշխատել է որպես գյուղատնտես: Կտսեր եղբարը՝ Գրիգորին, Հայրենական մեծ պատերազմի մասնակից է, կոչումով՝ մայոր, արժանացել է մեդակների և շքանշանների, ապրել է Բաթումում: Քույրը՝ Լյուսիկը, ապրել է Լեռնային Ղարաբաղի Մարտունի քաղաքում:
- Կինը՝ Գաբրիելյան Գալինա Մատվեևնան (1924-1987), Հայրենական մեծ պատերազմի մասնակցի է, արժանացել է հինգ մեդալների, և հայրենիքնին մատուցած ծառայությունների համար թաղված է Մինսկ քաղաքի Մոսկովյան գերեզմանատանը: Ավագ որդին՝ Նիկոլայը (ծնվ. 1646թ.), 1994թ. թոշակի անցած գնդապետ է, ծառայել ՀՕՊ զորքերում շտաբային հաստիքներով, ապրում է Բելառուսում և աշխատում է տեղի հեռուստատեսությունում: Միջնեկ որդին՝ Գրիգորին (ծնվ. 1948թ.), 2005թ. թոշակի անցած կապի զորքեր գեներալ մայոր է, ծառայել է հրամանատարական հաստիքով, եղել է Բելառուսական ռազմական շրջանի (ք. Մինսկ) և Անդրկովկասյան ռազմական շրջանի (ք. Կյախտա) կապի բրիգադների հրամանատար, Անդրկովկասյան ռազմական շրջանի (ք. Չիտա) կապի զորերի հրամանատար, գլխագորել է Ռազմական Կարմիր Դրոշի կապի ակադեմիան (Սանկտ-Պետերբուրգ), ապրում է Սանկտ-Պետերբուրգում: Կրտսեր որդին՝ Ռուբեն (ծնվ. 1954թ.) 1997թ. թոշակի անցած փոխգնդապետ է, ծառայել է կապի զորքերում, եղել է կապի պետ, Բելառուսի Հանրապետույթան ռազմական ակադեմիայի կապի ամբիոնի դասախոս, ապրում և աշխատում է Բելառուսում:
- 1971թ. անցել է թոշակի՝ զինվորական հագուստ կրելու իրավունքով: Ապրել է Մինսկում:
- Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար Գաբրիելյանի դին ամփոփել են Մինսկի Մոսկովյան գերեզմանատանը:
- Ռ.Ն. Գաբրիելյանի մասին տեղեկիությունների մի մասն ուղարկված է նրա թոռան՝ Դմիտրի Գաբրիելյանի կողմից:
- Ինքնակենսագրականը, ընտանեկան արխիվի փաստաթղթերն ու նկարներն ուղարկել է ավագ որդին՝ Ռուբեն Գաբրիելյանը:
Նկարներ
Խարկովյան կապի ուսումնարանի վաշտի հրամանատար (1938)
Կինը՝ Գաբրիելյան Գալինա Մատվեևնան
Մարտական ընկերներ
Հետապատերազմյա հանգիստ
Կորպուսի կապի պետ, Գերմանիա, 1945
Ընկերները, Մերզեբուրգ, Գերմանիա, 1946թ., հունիսի 1
Գնդապետ Գաբրիելյան
Գերմանիա, 1950
Գերմանիա, 1950
Զորքերի հեռացումը Ռումինիայից, ք. Կոնստանցա, Բուխարեստ, 1958
Ռումինիայի կառավարությունը շնորհում է ռումինանական շքանշան, Բուխարեստ, 1958
Խաբարովսկ, 1963
Կապի զորքերի հրամանատար, 1963
Կապի զորքերի հրամանատար, 1968
Գաբրիելյանն ու Համբարյանը, 1968
Գերմանիայում սովետկան բանակի կապի զորքերի հրամանատար, 1969
Ռազմական դասընթացին, 1969
Գերմանացի գործընկերների հետ, 1969-1971
Վարշավայի պայմանագրի գոծընկերոջ հետ, 1970
Ընկերոջ հետ, Բերլին, Գերմանիա, 1970
Երիտասարդության հայրենասիրական դաստիարակում, 1971
Գաբրիելյանի ընտանիքը
Կրտսեր որդու՝ Ռուբենի հետ
Ավագ որդիների հետ (աջից՝ Նիկոլայ, ձախից՝ Գրիգորի), Մինսկ, 1968
Փաստաթղթեր
Պարգևների թուղթ, էջ 1-2
Պարտգևատրման դիմում
Որոշում մարտական ծառայության մեդալ շնորհելու մասին
Հրաման մարտական ծառայության մեդալ շնորհելու մասին
Գաբրիելյանի ընկերներից, 1946թ. հունիսի 1
Շտաբային վաշտի ստուգման գրություն
ԽՍՀՄ մարշալ Գրեչկոյի շնորհավորանքը Գաբրիելյանին գեներալ-մայոր շնորհելու առթիվ
Պարբերականներ
Լավ տրամադրություն // "Красная звезда" թերթ, որդու՝ Նիկոլայի Գաբրիելյանի մասին 1974թ., ապրիլի 30,
Մոժարով Վ., Մարտիկների ընտանիք // «Во славу Родины» թերթ, КБВО, 1977թ., փետրվարի 2
Սեմենյուկ Ն., Պարոն Գեներալ // «Во славу родины» թերթ, КБВО, 1982թ., հունվարի 13
Կապի գումարտակի հրամանատար // "Красная звезда" թերթ, որդու՝ Գրիգորի Գաբրիելյանի մասին, 1984թ., 19 հունիսիГригории
Տե՛ս նաև
- Ով ով է.հայեր (կենսագրական հանրագիտարան:Երկու հատորով),ՀՀ խմբ. հանձնաժողով՝ Հ. Մ. Այվազյան (գլխ. խմբագիր) և ուրիշներ,Երևան,Հայկական հանրագիտարան հրատ., Հ.1, Աբալյան-Ղուշչյան, 2005:
- Меружанян А. Маршалы, генералы и адмиралы армянского происхождения в Санкт-Петербурге. - Санкт-Петербург: "Роза ветров",2013, с 101-102
- Можаров В. Семья воинов // Газета «Во славу Родины» КБВО. 1977. 2 февраля.
- Вирабян А. Знаменитые арцахцы. Ер., Аполлон, 1992 160 стр., мягкая обложка.
- Саркисян С. Т. Энциклопедия Арцах-Карабаха. Спб., 2005. - 312 с.
- Семенюк Н. Товарищ генерал // Газета «Во славу родины». 1982. 13 января.
- Арутюнян К.А., Погосян Г.Р. Вклад армянского народа в победу в Великой Отечественной войне. М., 2010.
