9011
edits
Changes
Առանց խմբագրման ամփոփման
==Աշխատանքային գործունեություն==
1842-ին Կազանի համալսարանում աշխատանքի է անցնում որպես հայոց լեզվի ամբիոնի վարիչ։
*1842-1849թթ.՝ Կազանի համալսարանի հայոց լեզվի ամբիոնի վարիչ:
*1850-1879թթ.՝ Մոսկվայի Լազարյան ճեմարանի պարսկերեն լեզվի ու գրականության պրոֆեսոր:
==Այլ==
*Ուսումնառության ընթացքում Նազարյանը ոգեշնչվում է դպրոցի տեսուչ, ականավոր գրող և մանկավարժ Հարություն Ալամդարյանի գաղափարներով։ Դպրոցի տարիներին ընկերանում է Խաչատուր Աբովյանի հետ, որի հետ ընկերական կապը պահպանում են մինչև վերջ:
*Տեղափոխվով Պետերբուրգ՝ զբաղվել է արևելյան լեզուների ուսումնասիրությամբ:
*1869թ. նա գալիս է Անդրկովկաս և ավելի մոտիկից է ծանոթանում հայերի կյանքին ու ապրելակերպին։ Որոշ ժամանակ մնում է Թիֆլիսում, իսկ 1870թ. վերադառնում է Մոսկվա, որտեղ ապրում է մինչև իր կյանքի վերջը:
*Նազարյանը լուսավորականության դիրքերից գլխավորել է XIX դ. 50-60-ական թթ. հայ ժողովրդի հակաավատատիրական գաղափարախոսությունը, պաշտպանել ժողովրդի ազատագրության գաղափարը, արծարծել ազգային վերամիավորման հարցեր, եվրոպական մշակույթը յուրացնելու ձգտումներ: *Ազգային առաջադիմության գործում վճռական դեր է հատկացրել լուսավորությանը՝ այն առնչելով մայրենի լեզվի զարգացման հետ: Պաշտպանել է աշխարհաբարը, պայքարել աշխարհիկ կրթության զարգացման համար: Ըստ Նազարյանի՝ դաստիարակության մեթոդները պետք է համապատասխանեն երեխաների տարիքային առանձնահատկություններին ու անհատական բնավորությանը:
*Փորձել է հաշտեցնել կրոնը գիտության, հավատը՝ բանականության հետ, մերժել է կրոնական անհանդուրժողականությունը: Ընդունել է հոգու անմահության և հանդերձյալ աշխարհի գաղափարները: Պաշտպանել է հոգու և մարմնի փոխներգործության դուալիստական գաղափարը՝ հանգելով աշխարհի միասնության ըմբռնմանը: Իմացաբանական հարցերը լուծել է մատերիալիստական սենսուալիզմի դիրքերից: Նազարյանը անճանաչելի է համարել միայն Աստծուն ու մարդկային հոգին: