Ադամյան Հովհաննես Աբգարի

Hayazg-ից
Ադամյան Հովհաննես Աբգարի
Адамян Ованес Абгарович
Աբգարի Հովհաննես Ադամյան.PNG
Լատիներեն: Adamyan Hovhannes
Հայերեն: Ադամյան Հովհաննես Աբգարի
Ծննդյան տարեթիվը: 17.02.1879
Ծննդավայրը: Բաքու,Ադրբեջան
Մահվան տարեթիվը: 12.02.1932
Մահվան վայրը: Լենինգրադ,ՌԽՍՀ
Համառոտ տվյալներ:
Ճարտարագետ,գունավոր հեռուստատեսության և լուսահեռագրության գյուտարար:

Կենսագրություն

Ծնվել է 1879թ. Փետրվարի 17-ին Բաքվում: Մահացել է 1932թ. Փետրվարի 12-ին ՌԽՍՀ Լենինգրադ (Սանկտ Պետերբուրգ) քաղաքում: Թաղված է Երևանի Կոմիտասի անվան զբոսայգու պանթեոնում: Ադամյան քույրերի և Ադամյան Արշակի եղբայրն է:

Կրթություն

Սովորել է Մյունխենի, Ցյուրիխի, Բեռլինի համալսարաններում:

Աշխատանքային գործունեություն

  • 1907-08-ին արտոնագրել է երկգույն հեռուստատեսության:
  • 1920թ.՝ «Հեռավորության վրա պատկերներ հաղորդելու ապարատի» գյուտերը:
  • 1907թ.՝ իրականացրել է Բեռլինից 600 կմ հեռավորության վրա հաղորդալարերով գունավոր պատկերի հաղորդման առաջին փորձն աշխարհում:
  • 1913թ.՝ առաջադրել է լուսահեռագրության «Միջանկյալ կլիշեի» համակարգը:
  • 1930թ.՝ իրականացրել առաջին լուսահեռագրի հաղորդումը Մոսկվայից Լենինգրադ:
  • 1925թ. արտոնագրել է գունավոր (եռագույն) հեռուստատեսության հաջորդ, համակարգի առաջին նախագիծը՝ «Անլուսաթափանց արգելքի միջով տեսնելու սարքը», որի գունանջատումն ու գույների միախառնումն ապահովող բարեփոխված սկավառակը հայտնի է «Ա-ի սկավառակ» անվամբ:

Նույն թվականին Ադամյանը Երևանի համալսարանի հատուկ լաբորատորիայում պատրաստել և ցուցադրել ե «Հեռատես» եռագույն պատկերման սարքը:

Աշխատանքները

Ադամյանի եռագույն հեռուստատեսության սկզբունքն առաջին անգամ կիրառվել է 1928թ.՝Լոնդոնում: 1945-1951թթ.ԱՄՆ-ի «Կոլումբիա» ռւսդիոըևկերությունը Նյու Տորքում կատարել է փորձն, ցուցադրում, իսկ 1951-1953թթ. Ադամյանի համակարգն ընդունվել է որպես կայուն համակարգ և կիրառվել գունավոր պատկերներ հաղորդելու համար:

Նկարներ

Տեսանյութեր


Տե՛ս նաև

  • Հակոբյան Հ. Ս.,Հովհաննես Աբգարի Ադամյան, Երևան, 1968:
  • Ով ով է.հայեր (կենսագրական հանրագիտարան:Երկու հատորով),ՀՀ խմբ. հանձնաժողով՝ Հ. Մ. Այվազյան (գլխ. խմբագիր) և ուրիշներ,Երևան,Հայկական հանրագիտարան հրատ., Հ.1, Աբալյան-Ղուշչյան,2005: