Ներսես Շնորհալի

Ներսես Շնորհալի
Нерсес Шнорали
Այլ անուններ:	Ներսես Դ Կլայեցի, սուրբ Ներսես Շնորհալի, Երգեցող
Անգլերեն:	Surname Name
Հայերեն:	Ներսես Շնորհալի
Ծննդյան տարեթիվը:	մոտ 1100
Ծննդավայրը:	Ծովք բերդ, Ծոփաց նահանգի Անձիտ գավառ
Մահվան տարեթիվը:	13.08.1173
Մահվան վայրը:	Հռոմկլա, Եփրատեսիա նահանգ
Համառոտ տվյալներ: Ամենայն հայոց կաթողիկոս, բանաստեղծ, մատենագիր, երաժիշտ-երգահան, քաղական գործիչ:

Կենսագրություն

Ծնվել է 0000թ. ամիս -ին Երկրի անվանում, քաղաքի կամ գյուղի անվանում:

Մահացել է 0000թ. ամիս -ին Երկրի անվանում, քաղաքի կամ գյուղի անվանում:

Կրթություն

• Կրթություն է ստացել Քեսունի մոտ գտնվող Կարմիր վանքի դպրոցում:

Աշխատանքային գործունեություն

• 11662թ.-ից՝ Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս:

Ձեռքբերումներ

• 2008թ.՝ պատմական գիտությունների թեկնածու:
• 2009թ.՝ Ակադեմիայի իսկական անդամ:
• 2012թ.՝ շքանշան «Վիլյամ Սարոյան»:

Այլ

• Հաջորդել է ավագ եղբորը՝ Գրիգոր Գ Պահլավունուն:
• Իր բազմատաղանդության համար ժամանակակիցների կողմից կոչվել է Շնորհալի:
• Ներսես Շնորհալին թողել է գրական հարուստ ժառանգություն: Արձակից հայտնի է նրա «Թուղթ ընդհանրականը»: Բազմաբովանդակ ու հարուստ է Ներսես Շնորհալու չափածոն: Նա զարգացրել է հայ չափածո խոսքը թե' բովանդակության, թե' ձևի առումով, շարականին հաղորդել է քաղաքացիական բովանդակություն՝ արտահայտելով հայրենասիրական տրամադրություններ: Բարձր արվեստով են ստեղծված «Նորահրաշ պսակաւոր», «Առաւօտ լուսոյ», «Աշխարհ ամենայն», «Զարթիր փառք իմ» երգերն ու արևագալի շարականները:
• Ներսես Շնորհալուց պահպանվել են մանկավարժական բնույթի բանաստեղծություններ, ուղերձներ, խրատական ոտանավորներ ու պոեմներ («Առ եղբօրորդին իւր Ապիրատն», «Յաղագս երկնի ու զարդուց նորա»): Հանելուկի՝ իբրև գրակական առանձին ժանրի ստեղծումը նույնպես կապվում է Ներսես Շնորհալու հետ: Նրանից մեզ է հասել ավելի քան 300 հանելուկ:
• Վիպերգության և վիպաքնարական պոեմների նախօրինակներ են «Վիպասանութիւն...», «Ողբ Եդեսիոյ», «Բան հաւատոյ» և «Յիսոա Որդի» ստեղծագործությունները:
• «Յիսուս Որդի» վիպական ողբերգությունն առանձնանում է թե՛ բանաստեղծ, մտքի թռիչքներով, և թե' ժամանակի մարդու հոգեբանության խոր պատկերումով: Ներսես Շնորհալու համոզմամբ՝ ազգային կենտրոնացված պետականության բացակայության պայմաններում հայ եկեղեցին այն միակ հաստատությունն է, որը համախմբելու է ժողովրդին՝ կազմակերպելով նրա ինքնուրույն գոյատևումը: Քննելով հասարակական երևույթները՝ Ներսես Շնորհալին, ի տարբերություն իր շատ նախորդների ու ժամանակակիցների, մերժել է ճակատագրապաշտությունը: Ըստ նրա՝ մարդն օժտված է կամքի ու գործունեության ազատությամբ, որով որոշակիորեն ազդում է հասարակական կյանքի վրա: Անդրադառնալով հասարակության զարգացման հարցերին՝ Ներսես Շնորհալին նշել է, որ հինգ հիմնական դասերից (հոգևոր, իշխանական, զինվորական, քաղաքային կամ վաճառական, երկրագործ կամ հասարակ ժողովուրդ) յուրաքանչյուրը կոչված է որոշակի դեր խաղալու հասարակական կյանքում: Հետևաբար դրանք պետք է համագործակցեն միմյանց հետ՝ հանուն ազգի բարօրության:

Նկարներ

• 

  նկարի նկարագրության տեքստ

Տեսանյութեր

• Տեսանյութի նկարագրության տեքստ:

Հրապարակումներ մամուլում

• Մամուլի նյութի նկարագրության տեքստ:

Մատենագիտություն

• Հեղինակի Ազգանուն Ա. Հ.,Գրքի վերնագիր, Երևան, ԵՊՀ հրատ., 2005:
• Հեղինակի Ազգանուն Ա. Հ.,Հոդվածի վերնագիր, Պատմաբանասիրական հանդես, Երևան, 2005, թիվ 2, էջ 41-45:

Տե՛ս նաև

• Ով ով է.հայեր (կենսագրական հանրագիտարան:Երկու հատորով),ՀՀ խմբ. հանձնաժողով՝ Հ. Մ. Այվազյան (գլխ. խմբագիր) և ուրիշներ, Երևան, Հայկական հանրագիտարան հրատ., Հ.2, Ճաղարյան-Ֆրիկ, 2007:
• ԵՊՀ Հայագիտական հետազոտությունների ինստիտուտ. Ներսես Շնորհալի:
• Ներսես Շնորհալի - Կենսագրություն - ArmenianHouse.org: