Գրիգոր Նարեկացի

Hayazg-ից
Գրիգոր Նարեկացի
Григор Нарекаци
Grigor Narekatsi.jpg
Անգլերեն: Grigor Narekatsi
Հայերեն: Գրիգոր Նարեկացի
Ծննդավայրը: Նարեկ, Հայաստան
Մահվան տարեթիվը: 1003
Համառոտ տվյալներ:
Բանաստեղծ, փիլիսոփա, երաժիշտ, մանկավարժ:

Կենսագրություն

Ծնվել է 940-ական թթ. երկրորդ կեսին հավանաբար Ռշտունյաց գավառի Նարեկ գյուղում:

Մահացել է 1003թ.:

Կրթություն

  • Դաստիարակվել ու կրթություն է ստացել Նարեկավանքի դպրոցում, Անանիա Նարեկացու հսկողությամբ, որ մոր հորեղբայրն էր:

Աշխատանքային գործունեություն

  • Մինչև կյանքի վերջ եղել է Նարեկավանքի վարդապետ:

Այլ

  • Խոսրով Անձևացու որդին է:
  • Գրիգոր Նարեկացուց մեզ է հասել «Մեկնութիւն երգոց երգւոյն Սողոմոնի» երկը (977թ.), «Ապրանից Ս. Խաչի պատմությունը» (980-ական թթ.), մի քանի ներբողներ շուրջ 36 բանաստեղծություն, «Մատեան ողբերգութեան» (1001-1003) պոեմը և դավանաբանական մի թուղթ, որն ուղղված է Մոկաց Կճավա վանքի վանահորը և արժեքավոր աղբյուր է Թոնդրակյան շարժման մասին: Նրան է վերագրվում նաև Հոբի գրքի մի հատվածի մեկնությունը («Ո՞վ է դա... », անտիպ:
  • Գրիգոր Նարեկացու տաղերում («Մեղեդի ծննդեան», «Տաղ վարդավառի», «Տաղ քաղցրիկ», «Տաղ ազնիւ») աշխարհիկ ընկալմամբ պատկերել է իրական կնոջ գեղեցկությունը, երկրային հմայքը, փառաբանել բնությունը:
  • Գրիգոր Նարեկացու բանաստեղծական հանճարն ամենակատարյալ արտահայտությունն է գտել «Մատեան ողբերգութեան» քնարական, փիլիսոփայական պոեմում, որը հայտնի է «Նարեկ» անունով: Մեծածավալ երկը (35 գլուխ, ավելի քան 1000 տող) չունի պատմողական սյուժեի տարրեր, բայց ունի սկիզբ և ավարտ, ներքին զարգացման կուռ միասնություն և ամբողջականություն: Գործողությունը զարգանում է կյանքի ու մահվան, անկման ու փրկության, հուսալքության և ինքնահուսադրման իրարամերժ գաղափարների ու ապրումների բախումով: Բախման կենտրոնում բանաստեղծ է, որը սեփական մեղքերը քավելով և ինքնակատարելագործման ճանապարհով ձգտում է հասնել ու միանալ աստվածային էությանը: Պոեմում Նարեկացին չի ձգտում ո՛չ բանականությամբ, ո՛չ զգացողությամբ և ո՛չ էլ կրոնական դավանաբանության հեղինակությամբ ապացուցել Աստծո գոյությունը, ճանաչել նրա էությունը: Նրա համար Աստված անառարկելի ճշմարտություն է, և նա չի պահանջում ոչ մի ապացույց: Գրիգոր Նարեկացին խոսում է անհատի մասին և խորությամբ պատկերում նրա ներաշխարհը: Անհատն իր ամեն կարգի մարդկային մեղքերի «մեղավոր աշխարհով» հույն ունի և հավատում է Աստծուց սպասվող փրկությանը: Պոեմը հորինված է յամբ-անապեստյան ազատ տաղաչափությամբ և հանգի մասնակի օգտագործումով:
  • Ինչպես «Մատեան ողբերգութեան» պոեմում, այնպես էլ իր տաղերում Գրիգոր Նարեկացին օգտվել է հայ բանահյուսությունից, բանահյուսական տաղաչափական ձևերից և ընդհանրապես ժողովրդական խոսքի տարրերից, իսկ բազմազան նմանաձայնությունների (բաղաձայնույթ, առձայնույթ) միջոցով հասել է երաժշտականության: Գրիգոր Նարեկացի գեղարվեստական մտածողականությունը բնութագրվում է որպես բնական-զգացմունքային և իր մեջ միավորում է ծավալայնությունն ու արտահայտչական ոճը: Այդ մտածողությունն իր ազդեցությունն է թողել հետագա շրջանի, հատկապես XII-XIII դարերի (Ներսես Շնորհալի, Ֆրիկ, Կոստանդին Երզնկացի), ինչպես և XX դարի առաջին կեսի (Մ. Մեծարենց, Սիամանթո, Ե. Չարենց) հայ բանաստեղծության վրա:
  • Գրիգոր Նարեկացու բարդ և հակասարական աշխարհահայացքի հիմքում Աստծո՝ որպես բարձրագույն սուբստանցի մասին քրիստոնեական ուսմունքն է: Մարդկության պատմությունը նա պատկերել է ըստ Աստվածաշնչի՝ աշխարհի արարումից մինչև վերջին դատաստանը:Նրա խորհրդապաշտպանությունը սերտորեն միահյուսված է նորպլատոնականության հետ. տեսանելին իմաստավորում է անտեսանելիով և ընդհակառակը:
  • Գրիգոր Նարեկացին, որպես երաժիշտ, նոր շունչ ու կյանք է հաղորդել հայ միջնադարյան մասնագիտացված երգարվեստին: Հատկապես իր տաղերի երաժշտական բաղադրիչներում հաղթահարված են շարականների հին ութձայնի դրությունը՝ կապված եղանակների կազմության՝ տվյալ պատմաշրջանի համար արդեն քարացած ձևերը: Ընդհանրապես նախատեսված չլինելով պարտադիր-կիրառական նպատակների համար՝ տաղերն ազատ են մնացել եկեղեցական կանոնական մտածողությունից ու ավելի անկաշկանդ (քան, օրինակ՝ շարականները) հարստացել են ժող-գուսանական արվեստից եկող կենսունակ տարրերով:
  • Նարեկավանքի տարածքում նրա հիշատակին կանգնեցվել է մատուռ, որի մեջ ամփոփվել է նրա աճյունը:

Նկարներ

Տեսանյութեր

Մատենագիտություն

  • «Գիրք Աղօթից սրբոյն Գրիգորի Նարեկացւոյ արարեալ», Կ. Պոլիս, 1700։
  • «Նարեկ աղօթից», աշխատասիրութեամբ տեառն Հ. Գաբրիէլի Աւետիքեան, Ս. Ղազար, 1827,
  • «Սրբոյ հօրն մերոյ Գրիգորի Նարեկայ վանից վանականի մատենագրութիւնք», Վենետիկ, 1840։
  • «Նարեկ, աղոթամատյան Ս. Գրիգոր Նարեկացվո», արդի հայերենի վերածեց Թորգոմ եպիսկոպոս, Գահիրե, 1926։
  • Գրիգոր Նարեկացի, Տաղեր, Երևան, 1957։
  • Գրիգոր Նարեկացի, Մատյան ողբերգության, գրաբարից թարգմանեց Մկրտիչ Խերանյան, Երևան, 1960։
  • Գրիզոր Նարեկացի, Մատյան ողբերգության, թարգմ. Վազգեն Գևորգյան, Երևան, 1970:

Տե՛ս նաև