9011
edits
Changes
→Այլ
*Վկայաբանություններում հիշատակվում է մեկ այլ վկայի՝ Խորեն Խոստովանողի հետ միասին: [http://am.hayazg.info/%D4%B5%D5%B2%D5%AB%D5%B7%D5%A5 Եղիշեն] գրել է նրանց ընդարձակ վկայաբանությունը և զետեղել իր «Վասն Վարդանայ և Հայոց պատերազմին» երկում: Հայսմավուրքներում հիշատակվում է նրանց վկայաբանության համառոտությունը՝ մի քանի խմբագրություններով: [[Ղազար Փարպեցին]] նրանց մասին մանրամասն տեղեկություններ է տալիս իր Պատմության մեջ (ԾԳ և ԾԸ գլուխներ): Ըստ Փարպեցու, Աբրահամ Խոստովանողը ինքնակամ միացել է Վարդանանց պատերազմից հետո Պարսից Հազկերտ II արքայի հրամանով Պարսկաստան աքսորված հայ նախարարներին ու հոգևորականներին:
*454թ., Ապար աշխարհում Ղևոնդյանց նահատակությունից հետո, Պարսից արքայի հրամանով կտրել են Աբրահամ Խոստովանողի ու [[Խորեն Խոստովանողի]] ականջները և աքսորել Ասորիք: Այստեղ, երկար տարիներ մնալով արքունի ծառայության մեջ, նրանք միաժամանակ ողորմություն են հավաքել և ամեն տարի օգնություն տարել Ապար աշխարհում գերեվարված հայ նախարարներին: Խորեն Խոստովանողը 461թ. մահացել է աքսորավայրում, իսկ Աբրահամ Խոստովանողը 463թ. վերադարձել է Հայաստան, որտեղ [[Գյուտ Ա Արահեզացի]] կաթողիկոսը (461–478) նրան ձեռնադրել է Բզնունիք գավառի եպիսկոպոս:
*Աբրահամ Խոստովանողը ասորից հայերեն է թարգմանել [[Մարութա Նփրկերտցու]] «Վկայք Արևելից» վկայաբանական պատմությունը, որի մի մասն է հասել մեզ: IX–X դդ. պատմագիր [[http://am.hayazg.info/%D4%B9%D5%B8%D5%BE%D5%B4%D5%A1_%D4%B1%D6%80%D5%AE%D6%80%D5%B8%D6%82%D5%B6%D5%AB Թովմա Արծրունին]] հիշատակում է Աբրահամ Խոստովանողի՝ Վարդանանց պատերազմի մասին մեզ չհասած աշխատությունը, որից օգտվել է իր Պատմության Բ դպրության Ա գլուխը կազմելիս:
=Տե՛ս նաև=